ไม่มีหรอกรักแล้วไม่แสดงออก มีแต่แสดงออกเท่าที่รัก จากประโยคนี้   ประสบการณ์ความรักของทุกคนมันจริงมากน้อยแค่ไหนหรอคะ

พบว่าตัวเองเริ่มเข้าใจตัวเองมากขึ้น เฝ้าบอกกับตัวเองว่าเข้มแข็งสู้ๆ ในวันที่อยู่คนเดียว วันที่ท้อ และวันที่มีความสุข บ้าๆบอๆเนอะ บ้างครั้งก็แค่อยากมีใครสักคนข้างๆกายยามเราต้องการใครสักคนก็เท่านั้น พอเ

ใครเคยไปจีบคนที่เค้าไม่ชอบเราหรืออคติเรากันบ้าง แล้วผลลัพธ์เป็นอย่างไร เปลี่ยนใจเค้าได้ไหม

ทำยังไงดีครับ พยายามหาไรทำก็แล้ว ใจจดใจจ่อกับสิ่งอื่นก็แล้ว พออยู่ว่างเมื่อไหร่ก็ต้องทักไปทุกที ทั้งๆที่รู้ว่าเขาไม่อยากคุย เขารำคาญ ตัดขาดผมทุกช่องทาง แต่มันหยุดหรือสั่งห้ามใจตัวเองไม่ได้เลย เขาบล็อค

เรารู้สึกว่าเขาไม่ใส่ใจความรู้สึกเราเลย เวลามาช้าหรือทำผิดอะไรก็ไม่ขอโทษเราสักครั้ง อาจเพราะเขารู้มั้งว่าเราโกรธเขาได้ไม่นาน แต่พอเราโดนบ่อยๆมันไม่ชินนะ มันเสียใจมากกว่า บางทีความเป็นห่วงเป็นใยของเราเ

ไม่รู้ทำไมเราต้องเค้าตอบแชท ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน ห่วง คิดถึง อยากคุยด้วย อยากทำอะไรด้วยๆกัน พอเค้าหายไปมีแค่เรานี่แหละที่ทรมานเป็นบ้ารอแต่เค้าคนเดียว พอจะมีวิธีเลิกรอเลิกคิดมากบ้างไหมคะ???

ใครเป็นบ้างคะ เวลาชอบใครผิดหวังทุกที ทั้งๆที่บางทีความสัมพันธ์มันเหมือนกำลังจะดี แต่สุดท้ายก็พังเหมือนเดิม จนตอนนี้เราเหนื่อยที่จะชอบใครละ ถึงคุยก็ไม่อยากตั้งความหวัง เพราะหวังทีไรมันก็ผิดหวัง แล้วมัน

เขาไม่โกรธไม่เกลียดเราเหรอ ที่เราไม่ได้รู้สึกรักเขาเลย ที่ครั้งหนึ่งเราทิ้งเขาไปทั้งๆที่เขาไม่ได้ทำอะไรผิดเลย ทิ้งเขาเพราะเขารักเรามากเกินไป ใส่ใจเรามากเกินไปจนทำให้เรารู้สึกอึดอัด

เรื่องมีอยู่ว่า มีผช.คนหนึ่ง มีเมียอยู่แล้ว แต่ก็พยายามหา ผญ. เข้ามาในชีวิตตลอดเวลา แต่ ไม่ทิ้ง เมียที่มีอยู่ ต้ิงการแค่ให้ ผญ.คนใหม่เป็นแค่กิ๊ก (ชู้) แต่ ผญ. เค้าไม่เล่นด้วยก็ตามตื้อ คือจะเอาให้ได้