เอาจริงจริง ความรู้สึกที่มีให้กันตอนแรกคุยกันมันน่าทะนุถนอมนะ
การที่เราดีใจตอนเห็นข้อความตอบกลับ ดีใจตอนไปไหนด้วยกันครั้งแรก
การที่แอบหวังว่า เขาคิดแบบเราใช่ไหม ?  ตอนที่เขาทำดีกับเราแล้วรู้สึกหัวใจพองโต
ทำไมถึงต้องลงเอยที่การเป็น ' แฟน ' กัน ?
เราควรศึกษาทุกด้านของกันและกันโดยที่เราไม่ต้องคบกันก็ได้ไม่ใช่หรอ
ทำไมต้องคบกันแล้วค่อยทำความรู้จักกัน ..
นอกจากความสัมพันธ์ทางกายแล้ว ก็ไม่เห็นว่าจะมีอะไรที่คนที่คุย ๆ กันทำไม่ได้
เราไปกินข้าว ไปดูหนัง ไปเที่ยวกัน โดยที่ไม่ต้องเป็นแฟนกัน  มันก็ได้เหมือนกันไม่ใช่หรอ
ดีกว่าไหมถ้าไม่ต้องมานั่งคอยระแวง คอยหึง คอยหวง ว่าใครจะมาแย่งของเราไป
ดีกว่าไหมถ้าไม่ต้องมาคิดว่า เราจะต้องแยกจากกันวันใดสักวันหนึ่ง ..
เฮ้ย .. มันก็โอเคนะ เราสามารถแบ่งปันทุกอย่างได้  พอนึกถึงก็อมยิ้มเบา ๆ
มันอาจจะแย่หน่อย ตรงที่ต้องมากลัวว่า เขาจะคุยกับคนอื่นอีก หรือเจอใครที่เข้ากับเขามากกว่าเรา
แต่เชื่อเถอะ ถ้าเกิดวันนึงเขาจากไป มันก็เจ็บปวดน้อยกว่า เป็นแฟนกันแล้วเขาเจอคนใหม่ แล้วเลือกจะเลิกกับเรา ..
บางทีคนที่ไม่กล้าจะรับใครเข้ามาได้เต็มตัว เขาอาจจะเจอกับความเจ็บปวดจนรู้สึกกลัว แล้วก็ได้
เรามารณรงค์ให้คนเราทำความรู้จักกันอย่างดีก่อนแล้วค่อยคบกันเป็นแฟนดีกว่าไหม ?
จะได้ไม่ต้องมาเจอกระทู้ แฟนเจอคนที่ดีกว่า แฟนไม่สนใจ หรือคบกันมานานเพิ่งรู้ว่าแฟนมีนิสัยแบบนี้ รับไม่ได้ นู่นนี่นั่น
เชื่อว่า ทุกคนมีความทรงจำที่ดีตอนที่ได้แอบชอบใครซักคนครั้งแรก และมีความสุขมากกว่า ความทรงจำตอนมีแฟนคนแรก