ค่ำคืนยามเย็นวันศุกร์ ที่เดียวดาย เทพฮวันอุง ได้ นั่งร่ำสุรา กับ สยามเทวะ เขาทั้งสอง คอยเป็นเทพคุ้มภัย ให้เมืองของตนมานาน ฮวันอุง ได้คุ้มครอง แดนกิมจิ มานับ พันๆปี สยามเทวะก็ไม่น้อยหน้า ปกปักรักษาดินเ

พื้นที่ความอ้างว้าง ระยะห่างระหว่างลมหายใจ ระลอกคลื่นความคิดถึง สั่นประสาน ราวพิณกรีดสายขณะหย่าวโบว์รักสีดำ ความอ่อนไหว ถูกโน้มถ่วงด้วยหยดน้ำตา แม้เพียงเสี้ยวลมหายใจ กระทั่งเสียงที่ไม่ได้ยิน ร่องรอยบอ

ว่าจะไม่ตั้งกระทู้ชมบี้แล้วเชียว แต่อดไม่ได้(พยายาทพูดให้เบาๆ ชิวๆ) ทั้งที่น้ำตาไหล บี้ในบทโกโบริ. บทจะน่ารักก็เสน่ห์กระจาย ฉากเมื่อวานพ่อดอกมะลิ ตาเชื่อมหวานตลอดเลย เวลาที่มอง เวลาที่อยู่หรือนึกถึงแ