อย่างไม่มีที่มาที่ไป ณ จุดนี้ พวกเรากินข้าวอยู่ที่แพ VIP  ราวเกือบ 9 โมง (เลยเขื่อนวชิราลงกรณ์มาสักพัก)
โดยรับแจ้งกันว่าจะไปหาเค้กกิน ณ สถานที่ที่ได้รับการเล่าขานกันมานักต่อนักว่าโหดที่สุดที่นึง "เหมืองสมศักดิ์" หรือ "เค้กป้าเกล็น"
      ระหว่างขี่รถออกมาจากกรุงเทพ มาจนถึงแยกแก่งเสี้ยน ผมคุยกับตัวเองอยู่ตลอดทาง ว่ากำลังทำอะไรอยู่วะตรู
พวกเรา 5 คน สนทนากันเรื่องอื่นๆ ที่แพ โดยกำหนดการว่า จะกลับเย็นๆ ..  ใช่ครับ แมทช์นี้วัยรุ่นขี่แบบ One Day Trip
โดยไม่คิดว่า ข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น



ผมเองทำการบ้านพอสมควร เรียกว่า อ่านกระทู้เกี่ยวกับที่นี่มาทุกกระทู้ แน่นอนว่า มันหลอนผมได้ผลเลยล่ะ
จากส่วนลึกในใจ ผมคิดว่า ยังไงต้องพลาดไม่มากก็น้อย โอกาสรอดแทบไม่มี ทำให้ผมออกจะนอยๆพอสมควร
โดยตั้งใจว่าจะเช่า Wave ในเมือง อีต่อง แล้วกลับมาลงเหมืองไปด้วยกันเพื่อเก็บภาพให้ และ กรณีที่ต้องมีการออกแรงช่วยเหลือ
ซึ่งรถเล็กจะจอดได้ง่ายกว่า นั่นเป็นอีกเหตุผลสนับสนุนให้กับความกลัวของผมได้ดี ทั้งๆที่สหายวัยรุ่นของผมทั้ง 4 ดูจะครึกครื้นเป็นพิเศษ
เอาตรงๆเลย คือสหายของผมไม่คิดว่ามันจะยากอะไรขนาดนั้น อ่ะนะครับ เพราะ Wave ยังไปได้เลย
ทั้งๆที่ความจริง ...   อืมม อะไรจะขนาดนั้น!! บร๊ะเจ้า !!