ใจนึงก็อยากจะไปให้พ้นๆจากเขาคนนี้  แต่อีกใจก็ทำไม่ได้มันยังขาดเขาคนนี้ไม่ได้  มันยังรักเขาคนนี้อยู่
ไม่ใช่แค่รักอย่างเดียว แต่กับเป็นห่วงทุกๆเรื่อง ทุกๆอย่าง ที่เกี่ยวกับตัวของเขา  กลัวไม่มีใครที่จะดูแลเขา

ถ้าวันนึ่งผมเจ็บจนชินแล้ว ผมคิดว่าวันนั้นผมคงตัดใจจากเขาคนนั้นได้  และยอมเป็นคนเดินจากเขาไปเอง
โดยไม่เหลืออะไรให้ผมต้องเป็นห่วงอีก  ก็จะเหลือแต่สถานที อาหาร ถนน ฯลฯ  ที่เคยทำร่วมกัน ไปด้วยกัน  
มันจะเป็นภาพความทรงจำดีๆ ทีเรามีร่วมกัน  

แต่ถ้าผมยังอยู่ตรงนี้อยู่ที่นี่  ผมก็จะเจ็บแบบนี้ไปตลอดกับสถานะของตัวเอง  
มันเป็นอย่างนี้มาตลอด 1 ปีแล้ว  

## ขอบคุณพื้นที่สำหรับระบาย  คือแบบว่าอึดอัด ไม่รู้จะไปลงที่ใคร  ขอตรงนี้ละกันนะ T^T