เหตุเกิดที่โรงอาหารของสำนักงานใหญ่ธนาคารแห่งหนึ่ง วันนั้นเป็นครั้งแรกที่ผมลองเข้าไปทานข้าวในโรงอาหาร
หลังจากแลกคูปอง ผมก็เดินไปซื้ออาหารที่ต้องการ พอได้อาหารแล้วก็เดินหาที่นั่ง ปรากฏว่าบนโต๊ะมีแต่บัตรพนักงาน
วางอยู่ทุกโต๊ะ ลักษณะการวางก็คือดึงสายคล้องคอให้มันยืดออกยาวๆวางพาดไปบนโต๊ะ

ทำยังไงล่ะไม่มีที่นั่งเลย?

มองไปเห็นโต๊ะหนึ่งนั่งได้สี่คน แต่มีคนนั่งอยู่ก่อนแล้ว 3เห็นทานข้าวกันไปได้เกือบครึ่งแล้ว คงไม่มีใครมานั่งแล้วล่ะ
ผม : ขอนั่งด้วยคนนะครับ
เธอ : มีคนนั่งแล้วค่ะ
ผม : เดินจากไป พร้อมกับมองหาเป้าหมายใหม่

หลังจากเดินถามอยู่สาม-สี่โต๊ะ ก็ไม่ได้นั่งสักที

คราวนี้ผมไปนั่งโต๊ะที่มีบัตรวางจองไว้เลย โตีะนี้นั้งได้ 6 คน หลังจากผมทานไปได้สักสอง-สามคำ ก็เริ่มมีเจ้าที่ทยอยกันมา
เธอ : โต๊ะนี้จองแล้วค่ะ
ผม : ผมทราบแล้วครับ ไม่มีโต๊ะให้นั่งเลย ผมทานแป๊บเดียวก็จะไปแล้ว
พวกเธอ : แต่ละคนมองผมเหมือนตัวปะหลาด พร้อมกับเสียงแว่วมาเข้าหู
                แก....ไปหาที่ใหม่ก็ได้
                เซ็ง.....อ่า......
ผม : เลิกกินแล้วเก็นจานเดินจากไป ในใจก็โมโหนะ เกือบโพล่งออกมา "เมิงไม่ได้นั่งด้วยกันวันเดียวจะตายไหมว่ะ" แต่ยังสะกดจิตสะกดใจ ไว้ได้อยู่

เล่ามาซะยาว แค่อยากจะถามครับว่า ท่านมีความเห็นอย่างไร กับการจองโต๊ะแบบนี้