จำไม่ได้ว่าครั้งนี้เป็นครั้งที่เท่าไรแล้วที่รู้สึกเบื่อครอบครัวตัวเอง...แล้วอันที่จริงก็ไม่ใช่ว่าการใช้คำพูดด่ากันแรงๆแบบนี้จะเป็นเรื่องที่เพิ่งเกิด เพราะมันก็เป็นแบบนี้มาตลอดจนเราชิน...เรื่องมันก็มีอยู่ว่าเราใช้คอมทำงานอยู่...เราก็เห็นว่าในคอมมีแต่โปรแกรมกับพวกไฟล์เอกสารต่างๆอยู่เยอะแยะมาก เราก็บ่นน้องที่อายุห่างจากเรา2ปี (เราอายุ 22) คือเราก็พูดดีๆนะ สาบานว่าไม่ได้ใช้คำหยาบคายหรือภาษาสมัยพ่อขุนเลย เราบอกน้องว่า เออ งานไหนที่ไม่ใช้ก็ลบๆไปบ้างสิ มันรกคอมนะ...น้องก็ตอบกลับมาว่า ไว้แบบนั้นแล้วก็ไม่เห็นเป็นไร ก็เถียงอะไรกันไปแปปนึง น้องก็ด่ามาว่า มะรึงน่ะฟาย
คือเราแบบ เห้ย อะไรเนี่ยะ ตูยังไม่ได้ใช้คำหยาบอะไรเลย แล้วมาด่ากันแบบนี้น่ะเหรอ (เราก็เลยขอเงินค่าขนม200บาทที่ให้ไว้เมื่อวานคืน เพราะถ้าคุณคิดว่าเราเป็นฟาย คุณก็ไม่สมควรจะใช้เงินของฟายหรอก)...เพื่อนที่มหาลัยหรือลูกพี่ลูกน้อง เวลาคนพวกนั้นทะเลาะกับเราเขายังไม่เคยด่าเราเป็นชื่อสรรพสัตว์ ไม่เคยใช้ภาษาพ่อขุนกับเราเลยสักครั้ง ทั้งๆที่เขาจะด่าเราแบบนั้นก็ได้....บอกตรงๆว่าตอนนี้ก็รักและสนิทกับน้องสาวอีกคนนึงที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน มากกว่าน้องแท้ๆคนนี้ซะอีก....เราควรจะทำยังไงดีคะ เรื่องไหนที่ไม่เกี่ยวกับเรา เราก็มักไม่ยุ่งอยู่แล้ว แต่ถ้ามันเกี่ยวกับเราแล้วเราบ่นก็เจออะไรแบบนี้อีก เหนื่อยใจมากค่ะ