เรากับแฟนคบกันได้ 1 เดือนค่ะ คือคบกันเร็วมาก แล้วก็เหมือนจะจบกันเร็วด้วยค่ะ ส่วนตัวเป็นคนขี้เบื่อ คาดหวังกับความรักสุง
ว่าเค้าต้องดีกับเราแบบนี้นะ อย่างนี้นะ คือเค้ากำลังจะขึ้นไปสอบที่กรุงเทพค่ะ ห่างกัน 1 เดือน มันทำให้เราเริ่มมีอาการคิดมาก
และความงี่เง่าก็ตามมา กลัวเจ็บ ไม่อยากสานต่อ อยากเลิก กลัวการรอเก้อค่ะ ก่อนหน้านี้เคยคุยกับผู้ชายคนหนึ่ง รักเค้ามากเหมือนกัน รอเค้าขอคบแต่สุดท้ายเค้าก้ไม่แน่ใจในความสัมพันธ์พอเป็นแฟนกันเริ่มเปลี่ยนไป ไม่สนใจ ทั้งๆที่เมื่อก่อนโทรคุยกันทุกวัน มันทำให้เราเสียใจกับเหตุการณืในครั้งนั้นจนเก็บมาเป็นปมมั้งค่ะ เวลารักใครจึงรักมากแลวไม่ค่อยเผื่อใจแต่ชอบหนี บอกเลิกเค้าทั้งๆที่ยังรักไม่กล้าสานต่อค่ะ เป้นแบบนี้กับหลายคน
แต่คนนี้เรากลับพยายามไม่งี่เง่าแต่เป็นว่าเรางี่เง่ามาก ไร้สาระสุดๆ หาเรื่องทะเลาะ จนเราคิดว่าความรู้สึกดีๆที่อุสส่าห์ทำร่วมกันมาทำไมเราต้องมาทำลาย
เราเลยอยากกลับไปสร้างความรู้สึกดีๆกับเค้าเหมือนเดิม ที่ดพสมานี่อยากระบายค่ะ อยากคบกับเค้าไปนานๆเรื่อยๆไม่อยากเปลี่ยนใครใหม่แล้วค่ะ
เลยอยากถามว่าพี่ๆในกระทู้มีข้อคิดอย่างไรในการคบกันค่ะ ในเวลาที่ห่างหรือเวลาที่เค้าไม่ได้อยู่กับเรา แล้วทำยังไงให้รักมันยืดยาวไปเรื่อยๆโดยไม่จืดชืด ขอบคุณค่ะ ^^