สวัสดีครับ วันนี้ก้อยากจะมาทักทายเพื่อนๆชาวพันทิปกันด้วยภาพวาดอีกเช่นเคยนะครับ
แต่คราวนี้ขอมาในแนวจีนๆ เพราะว่า ช่วงเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมานี้ ทางเพจของผมได้มีโปรเจคต้อนรับเทศกาลตรุษจีน
นั่นก้คือ การเอาตำนานเรื่องราวของ สี่ยอดหญิงงาม หรือ สี่ยอดพธู ที่มีบทชมโฉมว่างามจน มัจฉายังต้องจมวารี  ปักษีถึงกับตกนภา จัทร์ถึงขนาดหลบโฉมสุดา และมวลผลาที่ว่าหอมยังละอายนางเลย ซึ่งก็ได้แก่ ไซซี หวังเจาจวิน เตียวเสี้ยน และ หยางกุ้ยเฟย
หลายๆท่านอาจจะคุ้นเคยกับชื่อของหญิงงามทั้งสี่มาแล้ว วันนี้เลยขอนำภาพวาดมานำเสนอกันนะครับ ถือว่าเป็นการสวัสดีปีจีนย้อนหลังนะคร้าบ ^^

คนแรก เจ้าของฉายา "มัจฉาจมวารี" หรือ ไซซี หญิงงามในสมัยชุนชิว

เรื่องราวของไซซีมีอยู่ว่า...
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้มัจฉาจมวารี ไซซี
หญิงงามคนแรกที่เราจะทำความรู้จัก คือ ไซซี หรือซีซือ นางมีตัวตนอยู่ในรัฐเย่ว์สมัยยุคเลียดก๊ก (ประมาณ 506 ปีก่อนคริสตกาล) สาเหตุที่ว่าทำไมถึงเลือกไซซีเป็นคนแรก ก็เพราะว่าเธออายุมากที่สุดในบรรดาสาวงามทั้งสี่นั่นเอง ความงามของไซซีเป็นที่เลื่องลือถึงขนาดว่า "แม้หมู่ปลาในลำธาร เมื่อได้เห็นความงามของไซซี ก็ตกอยู่ในภวังค์ หยุดแหวกว่าย จับจ้องอยู่แต่ความสวยสะพรั่งตรงหน้า จนหมู่ปลาเหล่านั้นจมน้ำลงไป" ไซซีเป็นหญิงสาวชาวบ้านธรรมดาในยุคเลียดก๊ก ยุคที่รัฐอู๋กับรัฐเย่ว์ทำสงครามกัน แต่รัฐอู๋นั้นมีกำลังทหารที่แข็งแกร่งกว่าจึงสามารถเอาชนะรัฐเย่ว์ได้ และได้จับตัวโกวเจี้ยนอ๋องของรัฐเย่ว์ และอัครเสนาบดีฟ่านหลีไว้เป็นตัวประกัน
โกวเจี้ยนเมื่อถูกจับก็ต้องการแก้แค้น จึงเสแสร้งแกล้งทำเป็นจงรักภักดีต่ออู๋อ๋อง ถึงขนาดยอมชิมอุจจาระของอู๋อ๋องต่อหน้าบรรดาข้าราชการเพื่อให้อู๋อ๋องเห็นว่ามีความจงรักภักดี เมื่ออู๋อ๋องเห็นดังนั้นก็มั่นใจว่าโกวเจี้ยนไม่คิดทรยศอย่างแน่นอนจึงปล่อยตัวโกวเจี้ยนกลับรัฐเย่ว์
เมื่อโกวเจี้ยนได้กลับมาที่รัฐเย่ว์แล้วก็เริ่มแผนการแก้แค้น โดยมีฟ่านหลีเป็นผู้ช่วย จนได้แผนการสามอย่างให้ ได้แก่ หนึ่ง สั่งสมกำลังทหารฝึกฝนการรบ สอง พัฒนาด้านการกสิกรรม และสาม คัดเลือกหญิงงามส่งให้แก่อู่อ๋อง เพื่อเป็นสายคอยส่งข่าวภายในให้ ไซซีกับนางเจิ้งตัน (แต้ตัน) สองสาวงามถูกพบขณะซักผ้าริมลำธาร โกวเจี้ยนจึงนำนางทั้งสองมาให้ฟ่านหลีเป็นผู้ดูแลอบรม สอนขนบธรรมเนียมชาววัง และวิธีปรนนิบัติชนชั้นสูง รวมถึงมารยาในการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า และที่สำคัญคือปลูกฝังจิตสำนึกรักบ้านเมืองเป็นเวลานานถึงสามปี เพื่อที่จะไปเป็นบรรณาการให้กับรัฐอู๋ เพื่อมอมเมาให้อู๋อ๋องหลงเสน่ห์ของพวกนางจนลืมบริหารบ้านเมือง ซึ่งอู๋อ๋องหลงใหลนางไซซีมากกว่านางเจิ้งตัน ทำให้นางเจิ้งตันน้อยใจจนผูกคอตาย ขณะที่มาอยู่รัฐอู๋ได้เพียงสองปี
อู๋อ๋องลุ่มหลงในตัวไซซีเสียจนบาดหมางกับอู๋จื่ออี๋ ขุนพลที่เขาไว้วางใจที่สุดเป็นเหตุให้อู๋จื่ออี๋ถูกกดดันและถูกบีบบังคับจนต้องฆ่าตัวตาย ความลุ่มหลงของอู๋อ๋องทำให้การเมืองสั่นคลอน เกิดความวุ่นวายขึ้นทั่วรัฐอู๋ จนในที่สุดเมื่อโกวเจี้ยนสบโอกาสก็นำทัพเย่ว์เข้ายึดรัฐอู๋เพื่อล้างแค้นได้ในที่สุด เมื่ออู๋อ๋องเห็นการล่มสลายของแคว้นที่เคยยิ่งใหญ่ของตนก็เกิดความอับอาย จึงตัดสินใจจบชีวิตตัวเองด้วยการฆ่าตัวตายตามอาณาจักรที่พังพินาศของตน
ทางด้านของไซซีบ้างก็ว่านางหนีไปกับฟ่านหลีที่หลงรักกันตั้งแต่ก่อนส่งตัวอู๋อ๋อง บ้างก็ว่านางได้จมลงสู่แม่น้ำแยงซี โดยผู้คนที่โกรธแค้นจากความพ่ายแพ้ของแคว้นอู๋ แต่ที่แน่นอนที่สุดคือ นางไซซีหายตัวไปจากหน้าประวัติศาสตร์จีนพร้อมทิ้งปริศนาไว้ว่า แท้จริงแล้วนางมีตัวตนจริงหรือเรื่องนางคือนิทานที่ผู้แต่งจบไม่ลงกันแน่