เรื่องนี้เป็นประสบการณ์จริงจากชีวิตเรา เพื่อจะมาแชร์เป็นอุทาหรณ์ ถ้าผิดพลาดประการใดขออภัยด้วย นี่เปนกระทู้แรกที่เราตั้ง เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับนาย ก ตั้งแต่เรียนมหาลัย จนถึงตอนนาย ก ทำงาน ระหว่างที่คบกันมาชีวิตรักมีความสุขดี มีทะเลาะกันบ้างเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ ส่วนเรายังเรียนไม่จบ เราเรียนอยู่มหาลัยเปิดย้ายมาอยู่กับนาย ก โดยที่พ่อแม่เราไม่รู้  มหาลัยเราไม่ไปเรียนก้อได้ถึงเวลาสอบค่อยไปสอบเอา ระหว่างที่เราอยู่กับนาย ก เราก้อทำงานไปด้วยแต่เป็นงานกลางคืน เป็นงานเชียร์เหล้า นาย ก ทำงานกลางวัน ด้วยเวลาที่ไม่ตรงกันทำให้มีเวลาคุยกันน้อยลง เพราะนาย ก ทำงานกลางวัน เราทำงานกลางคืน ช่วงที่นาย ก เรียนจบ มาทำงานทุกอย่างก้อเปลี่ยนไป เค้าหงุดหงิดง่าย ใจร้อนง่าย เราทะเลาะกันมากขึ้น ทุกครั้งที่ทะเลาะะกันเค้าจะชอบพังของทุกอย่างที่ซื้อมาร่วมกัน ด่าทอเสียดสีแบบรุนแรง มีลงไม้ลงมือบ้าง แต่ระหว่างที่คบกันไม่เคยมีเรื่องมือที่สามเลย เราทะเลาะกันมาเรื่อยๆ นานเข้าจนเราเริ่มเบื่อ แต่เรายังไม่คิดจะหาใคร
                         ช่วงที่เรามีปัญหากันได้มีพุชายคนนึงเดินเข้ามาในชีวิต เรารู้จักกันทางเฟส แรกๆคุยกันไม่ได้คิดไรมาก แหย่กันไปมา แต่เรารุสึกดีมากเลยทุกครั้งที่คุยกับคนนี้ จนได้คบกันแบบงงๆ พอคุยรู้จักกันมากขึ้น เราก้อเริ่มเจอกันมากขึ้น เราคุยกันทุกวันโดยที่แฟนเราไม่รู้  เราก้อเริ่มรักคนใหม่มากขึ้นอยากเริ่มต้นใหม่กับคนนี้ เค้าก้อดีกับเรามาก สำหรับคนใหม่เค้าก้อเริ่มรักเรามากขึ้น เรารุสึกผิดมากเลยที่โกหกทั้งคนใหม่คนเก่า ทุกครั้งที่มองหน้าสองคนนี้เราอยากบอกความจริง รุสึกเสียใจทุกครั้ง หลังจากนั้นเราก้อเริ่มหาทางห่างนาย ก โดยการขอย้ายไปยุหอคนเดียวแถวมหาลัยที่เราเรียน ซึ่งช่วงแรกที่เราจะคบกับนาย ข เราบอกเค้าว่ามายุกับแฟน แต่พอเลิกกันก้อย้ายมายุกับเพื่อนที่ทำงานด้วยกัน เราบอกนาย ข ว่าเราเรียนอยู่มหาลัยนี้นะ บอกเค้าว่าจะเลิกทำงานกลางคืนแล้วกลับไปเรียนซึ่งเค้าก้อรับรู้และสนับสนุน หลังจากนั้นเราก้อย้ายไปยุหอแถวมหาลัย เราเริ่มห่างนาย ก เรื่อยๆ คุยกับนาย ข มากขึ้น เราย้ายมายุหอใหม่ ทั้งนาย ก และ นาย ข ก้อรุจักหอเรา ด้วยการที่เราเป็นคนทำอะไรครึ่งๆกลางๆ ก้อเลยไม่ทันคิดอะไรมาก
                        ก่อนที่ทุกอย่างจะจบลง นาย ข ได้มาหาเราที่หอ ซึ่งเราปิดเครื่องหนีนาย ก นาย ก ติดต่อเราไม่ได้เลย จนมาหาเราที่หอโดยทีเราไม่รู้ เราเดินลงมาหน้าหอกับนาย ข เจอนาย ก ยุหน้าหอ เราทะเลาะกันรุนแรงมาก วันนั้นทุกคนรู้ความจริงว่าเราโกหก ทั้งคนใหม่คนเก่าเสียใจมาก เราก้อเสียใจมากแต่ทำไรไม่ได้ นาย ก ขึ้นไปพังทุกอย่างที่อยู่ในห้องเรา นาย ข เสียใจกับการกระทำเรามาก เค้าไม่ทำไรเรา เค้าเก็บเสื้อผ้ากลับ วันนั้นทุกอย่างพังหมดเลย เราไม่รู้จะไปทางไหน เราจึงนั่งรถกลับบ้านที่ต่างจังหวัด พอกลับไปถึงบ้านเราก้อไม่พูดกับใคร ยุเงียบๆคนเดียว พอผ่านไปวันสองวันเราดีขึ้น เราก้อโทรไปขอโทษทั้ง นาย ก และ นาย ข  กับนาย ก เราขอจบกับเค้าไปด้วยดี และเรากับนาย ก ก้อไม่ได้ติดต่อกันอีก ส่วนนาย ข เราก้อขอโทษเค้า เราก้อคุยกับเค้าไปเรื่อยๆ เค้าก้อยังโกรธเราอยู่ แต่ก้อยังห่วงเราอยู่ ตัวเราก้อยังตามนาย ข อยู่เรื่อยๆ เพราะเราคิดว่าเรารักนาย ข เราบอกเค้าว่าจะรอไปเรื่อยๆ หวังว่าเค้าจะกลับมา แต่ทั้งสองคนนี้คงจะเกลียดเรามากเลย เราไม่เอ่ยปากพูดเรื่องนี้กับใครเลย ทนทุกข์รับรู้ไปคนเดียว
                     ทุกวันนี้เราทุกข์ทรมานใจมากเลย เสียใจกับการกระทำที่ทำลงไป น้ำตาไหลทุกครั้งเมื่อคิดถึง ทนรับกรรมที่ตัวเองเป็นคนก่อ ด้วยการที่เป็นคนทำอะไรครึ่งกลางๆทุกอย่างเลยจบลงแบบนี้ เลยทำให้ทุกอย่างมันสายไป ทุกข์อยู่กับความรักที่ต้องรอ กลายเป็นคนปิดตายตัวเอง ทุกวันนี้ก้อไปไหนมาไหนคนเดียว ไปเล่นกับเพื่อนบ้างแต่ไม่ค่อยไป ไปเรียน หาที่อ่านหนังสือ ใช้ชีวิตทำอะไรเงียบๆไปคนเดียวในแต่ละวัน พยายามไม่อยู่ห้องกลัวคิดฟุ้งซ่าน มีใครที่เคยเป็นแบบเราบ้างไหม สุดท้ายเราก้อไม่เหลือใครเลย มานั่งคิดดูอีกทีเราโครตเลวมาก บางทีก้อเกลียดตัวเองมากเลย เรื่องนี้เราอยากให้เป็นอุทาหรณ์สำหรับใครหลายคนที่คิดจะเดินทางผิดเหมือนเรา ส่วนใครที่มีแฟนอยู่แล้วคิดจะมีคนใหม่ควรบอกเลิกคนเก่าก่อนดีกว่า ก่อนที่จะไปหาคนใหม่  จะได้ไม่มีใครเจ็บมาก เราสัมผัสมาแล้ว รู้เลยว่าเจ็บและทุกข์ใจที่สุด สำหรับใครที่จะเข้ามาด่า เราขอน้อมรับคำด่าทุกประการ เพราะเราเลวจริงๆตอนนี้เรากำลังรับกรรมที่ตัวเองก่ออยู่ ทรมานมากเลย ตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไงต่อ หันหน้าไปทางไหนก้อเศร้า