ผมว่ามันต้องมีผ่านเข้ามาในชีวิตบ้างแหล่ะ การสารภาพรักกับคนที่เราแอบชอบ

ผมเคยครั้งนึงเมื่อนานมาแล้ว ตอนนั้นยังเรียนปี4 นั่นหมายความว่าผ่านมาหลายสิบปีมาก ฮ่าๆๆๆ
ตอนนั้นชอบเพื่อนที่เรียนด้วยกัน แต่เพื่อนไม่รู้หรอกครับ เที่ยวเฮฮากันเป็นกลุ่ม เที่ยวผับ กินเหล้าจนเป็นเรื่องปกติ
ด้วยความสนิทกันมาก เพื่อนก็คงไม่ได้คิดไรมั้งครับ แต่ผมนี่สิคิด คิดแบบไม่ลังเลเลยว่าความรู้สึกที่มีต่อเพื่อนคนนี้คือคิดแบบชอบเป็นแฟนเลยแหล่ะ

มีอยู่ครั้งนึงกลุ่มพวกผมก็ไปดื่มไปเที่ยวกันวันสิ้นปี ซึ่งปกติเทศกาลปีใหม่ผับเกือบทุกที่จะปิดยันตี5 ก็เมากันเละเลยครับ เมาเสร็จก็แยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน ผมกลับมาถึงห้องก็ส่งข้องความหาเพื่อนคนที่ผมชอบ ถามว่าถึงบ้านยัง บลาๆๆๆ
.
.
แล้วผมก็หลับไปแบบไม่รู้ตัวเพราะเมามาก สะดุ้งตื่นมาอีกทีตอนเกือบเที่ยงเพราะเพื่อนที่ผมแอบชอบโทรมาว่า
"เมิงส่งข้อความเชี่ยไรมานักหนา"
"เออ....กุจะนอน ไว้คุยนะ" ผมก็ตัดสายไป.........................

ส่งข้อความ? ข้อความไรวะ........ผมเลยเปิดดูมือถือตัวเอง "เมิงถึงบ้านยัง บลาๆๆๆ......กุรักเมิงนะ" อ๋อ.........ส่งหาไอ้เก่ง

เฮ้ยยยยยยยย!!!!!!!!! กุรักเมิงนะ.......!!!!!!!
ตายละกุ.......ทำไงดี ทำไงดี
ตั้งสติได้เลยโทรหาไอ้เก่ง อาศัยความที่ว่าเราสนิทกันมาก "เออ กูรักเพื่อนรักฝูงมั่งไม่ได้ไง ป่ะไปกินข้าวกันกุแฮ้งมาก...เจอกันที่ร้านข้าวนะเมิง..."
พูดเยอะๆเข้าไว้ ให้มันลืมเรื่องข้อความนั้นซะ ฮ่าๆๆๆๆๆ

ยอมรับว่าอายมากครับ แต่ผมก็แค่บอกในสิ่งที่ผมอยากบอก ผมไม่ได้หวังว่าจะให้มันตอบรับหรืออะไรนะครับ เพราะผมรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว
สิ่งที่ผมอยากรักษาไว้ คือความเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันต่างหาก อย่างน้อยๆผมก็ยังจะได้เห็นได้เจอมันอยู่เหมือนเดิม
ส่วนเรื่องทำใจยอมรับ มันเป็นหน้าที่ของผมคนเดียว

และนี่คือวิธีสารภาพรักของผม เป็นวิธีเดียวที่ผมจะไม่มีวันทำอีกเป็นครั้งที่สอง มหันตภัยทางSMSชัดๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ