โรงเรียนประจำของมันแรงจริงๆ
เราขอท้าวความก่อนนะ ว่าโรงเรียนเราเป็นโรงเรียนประจำทางภาคเหนือตอนล่างภาคกลางตอนบน ก่อนที่จะเป็นโรงเรียนที่แห่งนี้เคยเป็นบึงและพื้นที่ของวัดมาก่อน
ตอนที่เราเข้ามาเรียนก็ประมาณปี 53 ได้มั้ง เรื่องราวต่างๆมันก็เริ่มขึ้นเมื่อเราเข้ามาอยู่โรงเรียนนี้...
หอเราปิดตั้งแต่5โมงเย็น ช่วงนั้นเป็นฤดูหนาวอ่ะ มันก็มืดเร็วอยู่พอตัวนะ ตอนนั้นเราอยู่ประมาณม.1 (เราเป็นคนหัวฟูๆ ตัวเล็ก)ตอนนั้นประมาณ4ทุ่มแล้วมั้งเพราะทั้งห้องก็ปิดไฟหมดแล้วแหละ แต่มีแสงจากห้องล็อคเกอร์ส่องเข้ามาในห้องพัก เราเลยสังเกตเงาตัวเอง ปรากฏว่าเงาเราแยกเป็น2หัว แต่คอเดียว ในคนคนเดียว ซึ่งเงาหัวนั้นมันต่างกันสิ้นเชิง เงาแรกเป็นเงาหัวเราปกติหัวฟูนิดๆ ส่วนอีกหัวนึงเป็นหัวผู้ชายผมสั้นตัดเกรียนเลยด้วยซ้ำ อีกเรื่องนึงที่เราเจอตอนม.1 คือ ตอนนั้นเราเข้าห้องน้ำอยู่ (คือเราถ่ายหนักอ่ะ) คือปกติแล้วห้องน้ำเราจะมีที่เหลือระหว่างขอบประตูกับพื้นอยู่ประมาณ10เซน ได้มั้ง เราก็หาที่วางสายตานะแต่ดันไปมองอยู่ตรงนั้นพอดี เห้อ...เราเจอเงาคนเดินผ่านไป ผ่านมา เราเลยตะโกนออกไปว่าใคร แต่ก็ไม่มีใครตอบกลับมาเลย เราเลยนั่งไปเรื่อยๆ เราก็มองที่เดิมนะ ก็เห็นเงาเดินผ่านไปผ่านมาอีกตามเคย แต่คราวนี้มันค้างหน้าห้องน้ำเรานานมาก เราเลยรีบออกมาดู ปรากฏว่าไม่มีใครเลยที่อยู่หน้าห้องเรา เราเลยไปเล่าให้เพื่อนอีกคนฟังเพื่อนเราก็บอกว่าเพื่อนก็เจอแบบเราเหมือนกัน หลังจากนั้นมาเราก็เลยไปถามประวัติหอกับรุ่นพี่ที่สนิท พี่เค้าเลยเล่าให้ฟังงว่าหอที่เราอยู่หน่ะมันเคยเป็นหอพักชายมาก่อน แล้วโรงเรียนเนี่ยก็เคยมีคนเสียชีวิตทุกๆ4ปี และเด็กที่เข้าใหม่ก็จะโดนรับน้องหออย่างนี้เกือบทุกคนเลยแหละ (ฟังดูหน้าตลกนะ แต่มันคือเรื่องจริง) หลังจากนั้นมาเราก็ไหว้ศาลหน้าโรงเรียนตลอดแล้วก็ตั้งใจสวดมนต์ก่อนนอน
พอเราขึ้นม.2มาเราก็ได้ย้ายเตียงแต่ไม่ได้ย้ายห้องนอนนะ ก็ยังนอนห้องเดิมอยู่ดี ที่เนี่ยเรานอนเตียงกลางห้องเลย(ตอนนั้นเราดูหนังมาเค้าบอกว่าคนกลางจะตาย ก่อนนะเว้ย ความคิดนี้ก็ลอยขึ้นมาให้หัวทันที) มีคืนนึงอาจารย์มานอนเวรเค้ามาขอนอนด้วยในห้องเรา นอนตรงเตียงเพื่อนที่ไม่อยู่ เราอีกนั้นแหละที่เห็นเราเห็นว่า มีเงายืนจ้องอาจารย์อยู่เงานั้นสูงใหญ่มาก จนเราถึงกับอึ้งและเราก็ข่มตานอนหลับอีกตามเคย วันต่อมาเพื่อนเราที่อยู่คนละห้องนอนกันเห็นลูกไฟสีเขียวๆลอยอยู่ข้าง หน้าต่างบานเกล็ด แล้วก็หน้าคนแถวๆนั้น มันถึงกับกรี๊ดแล้วก็ย้ายออกจากโรงเรียนเลยแหละ
พอเราขึ้นม.3มา ครั้งนี้เราโดนย้ายหอให้ไปอยู่อีกหอนึงแทน พอย้ายมาหอเนี่ยเราก็ไม่เห็นอะไรอีกเลย
หลังจากนั้น เราก็สอบเข้า ม.4 โรงเรียนเดิมได้ เราก็เลยโดนย้ายหอ ให้ไปอยู่อีกหอนึงแทน
ม.4 เราอยู่บ้าน3 เราก็ไม่เจออะไรนะ แต่เพื่อนเราเจอแทนมันเล่าว่า มันเห็นคนเดินไปเดินมาตรงระเบียงบ่อยๆ แล้วก็ได้ยินเสียงเคาะประตูตอนกลางคืนจากด้านนอก
ส่วนม.5 เราย้ายไปอยู่บ้าน6 อันเนี่ยแหละสยองที่สุดละมั้ง คือเราชวนเพื่อนไปซักผ้า เพื่อนก็ตอบรับนะ เราก็ไปซักกับเพื่อนเนี่ยแหละ แล้วเราก็คุยกับเพื่อนตามปกติ ถามนู้นนี่ไปเรื่อยอ่ะแหละตามประสาสาวๆคุยกัน เราก็คุยไปแต่เราไม่ได้สนใจอะไรนะไม่ได้ดูว่าเพื่อนที่คุยเนี่ยยังอยู่ ณ จุดจุดนั้นรึป่าว ยังอยู่กับเราไหม แต่เรารู้แค่ว่ามันมีเสียงตอบรับเรากลับมาซึ่งเป็นเสียงเพื่อนเรา แต่ตอนเราซักเสร็จอ่ะเราก็ไม่เห็นเพื่อนเราแล้ว เราถึงกับอึ้ง เราเลยรีบเข้าไปดูในห้องกลับไม่เหลือใครเลยในห้องนั้น ทุกคนหายไปไหนหมดก็ไม่รู้ เราเลยลงไปห้องข้างล่างปรากฏว่าเราเห็นเพื่อนคนนั้นนั่งทำการบ้านอยู่เราเลย แซวว่า" ลงมาเร็วจังว้ะ" มันตอบว่า "กูไปแล้วไม่เจอ กูเห็นแค่น้ำเปิดอยู่" เรานี่เงิบเลยยยย หลังจากวันนั้นเราก็เจออีก คือเราเป็นคนนอนเร็วมากแล้วชอบตื่นมากลางดึก วันนั้นเรานอนประมาณ2ทุ่มอ่ะ ตื่นมากลางดึกเราเห็นว่าไฟห้องล็อกเกอร์ยังเปิดอยู่เราเลยเข้าไป เรานี่ถึงกับงงเราเห็นของในตู้เพื่อนตกจากตู้เอง ประตูตู้ก็ปิดเอง เรานี่ถึงกับเงิบกันเลยที่เดียว เราเลยรีบวิ่งแล้วไปนอน
พอมาม.6 เรื่องพึ่งเกิดขึ้นกับเราสดๆร้อน เมื่อวานนี้ ห้องเราจะไปงานศพตาของเพื่อนเราเลยต้องมานั่งรวมๆกับเพื่อนก่อนเพราะกลัวว่า จะตามเพื ่อนคนอื่นไม่ทัน เราเลยมานั่งคุยกับเพื่อนอยู่บ้าน4 ที่เนี่ยคุยไปคุยมา ประตูเชื่อมห้องล็อคเกอร์กับห้องนอนก็เด้งออกมาเหมือนมีคนผลักออกแต่เราดู ตรงนั้นอยู่ คือมันไม่มีใครผลักออกมาเลย เพื่อนอีก2คนคุยกันว่า "เห็นอย่างที่กูเห็นป่ะ? ของมันแรงเน่าะ" แล้ว2คนนั้นก็เดินไปเลย พอเราไปงานศพตาเพื่อนที่วัด นั่งไปซักพักไฟก็ตก เราก็ไม่คิดอะไรนะ แต่พอกลับมาถึงโรงเรียน เราก็ไปอาบน้ำอีกรอบนึงเพราะบ้านเราถือ ถ้าไปงานอัปมงคลพอกลับมาบ้านต้องอาบน้ำ พอเราอาบน้ำเสร็จเราได้กลิ่นเหมือนในงานศพเลย เราเลยคิดว่ากลิ่นมันติดจมูกมามั้ง พอเสร็จจากนั้นเราก็ไปนอน แต่เพื่อนก็มาชวนไปคุยก่อนตรงระเบียง (เอ้อลืมบอกไปม.6อ่ะเราอยู่บ้าน3บ้านเดียวกับตอนม.4) คุยไปซักพักประมาณ4ทุ่มครึ่ง ทุกที่ปิดไฟ มีไฟที่เปิดเพียงดวงเดียวคือตรงระเบียงที่เรานั่งคุยกับเพื่อน เราก็เริ่มได้กลิ่นงานศพอีกแล้ว แต่เราก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปนะ กลัวเพื่อนจะกลัวกัน ซักพักกลิ่นเริ่มแรงเราเลยหันหน้าหนีจากวงเพื่อนไปอีกทางนึง กลับเห็นเป็นเงากลางๆไม่สูงไม่เตี้ยเกินไปยืนอยู่ เรานี่เงิบเลย เลยรีบสรุปที่เพื่อนคุยกันแล้วไปนอน เรานี่รีบขึ้นเตียงสวดมนต์ไหว้พระนอนเลย พอเช้ามาทุกคนก็ถามว่าเราเป็นไรเราก็ไม่พูดไรนะ แล้วก็ทำบุญตอนเช้าให้เค้าไปซ่ะ (ลืมบอกโรงเรียนเราจะมีพระเดินมาบิณฑบาตทุกๆเช้าเลย)
ปล.นี่คือเรื่องคร่าวๆนะ
ปล.ทั้งหมดเป็นเรื่องจริง แล้วแต่วิจารณญาณของแต่ละคนนะคะ