เรื่องของเรื่องมันมีอยู่ว่า ผมรู้จักผู้หญิงคนหนึ่งทาง hi5 MSN คุยไปคุยมามีความรู้สึกว่าเราชอบเขา ซึ่งเธอก็มีแฟนอยู่แล้ว จนยุคสมัยเปลี่ยนไปมาเป็น FB Line ผมก็ยังคุยกับเธอกันแบบเพื่อนอยู่ ไม่กล้าบอกเธอไปตรงๆว่าชอบ หลายปีที่ผ่านมาทำให้เราเป็นเพื่อนสนิทกันมากขึ้น แต่ในใจผมก็ยังชอบเธออยู่นะ ทั้งๆที่เขาก็มีแฟนอยู่แล้ว เคยเจอ เคยได้เที่ยวกันครั้งนึง รู้สึกดีมากๆเลย จนหลังๆมาผมเริ่มทำใจในความเป็นเพื่อน แต่เขาทั้งสองอยู่ห่างไกลกันมากไม่ค่อยมีเวลาให้กัน ผมจึงเป็นเพื่อนยามเหงา เธอมีเรื่องอะไรก็จะมาเล่าให้ผมฟังอยู่เสมอตอนที่แฟนเธอไม่ค่อยอยู่ ซึ่งผมก็ฟังได้ทุกเรื่อง หลังๆพอห่างแฟนมาก จนทำให้เขาได้มาสนิทคุยกับเพื่อนสมัยเรียนใน FB แต่เรื่องนี้เขามาพูดเรื่องผู้ชายคนใหม่ที่กำลังคุย ว่ารู้สึกดีมาก วันนี้เขาได้คุยอะไรกันบ้าง เวลาที่ผมฟังเธอบอกว่าเธอกับเขาคุยกันหยอกเล่นกัน ฟังแล้วน้ำตามันก็ไหล แล้วล่าสุดเธอก็เจอเพื่อนเก่าสมัยเรียใน FB อีกคน ทีนี้เธอก็คุยกับเขา คนนี้คุยแบบเป็นเพื่อนกัน คุยกันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ยทุกเรื่อง แถมยังเป็นคนั้ติดตลกมากกว่าผมอีก ผมยิ่งรู้สึกว่าตัวเองเหมือนคนจะกลายเป็นคนบ้า เหมือนหลังๆมานี้เธอก็จะพูดถึงแต่เขาทั้ง 2 คนซึ่งผมก็จะต้องมารับรู้เรื่องที่ฟังแล้วเศร้าใจ ว่าสิ่งที่ผมคิดมันไม่มีทางเป็นจริง เพราะเธอคิดกับผมแบบเพื่อน แล้วผมจะทนอยู่อย่างนี้อีกหลายปีไปได้อย่างไร จะบอกเธอไปตามตรงก็ไม่กล้าบอก จนบางทีผมก็ทำใจอย่ากจะเลิกคุยกับเธอไปเลย แต่มันทำไม่ได้ ผมไม่อยากรับรู้ ว่าเธอไปรู้สึกดีกับใครอีก ฟังเพลง ศุ บุญเลี้ยง เต็มใจให้ ในเพลงฟังดูดี แต่ความจริงคงทนไม่ได้ คือผมทำใจที่จะเห็นเธอคบกับแฟนปัจจุบันและเป็นเพื่อนกันต่อไป แต่ไม่สบายใจที่เห็นเธอคุยกับคนใหม่หลายคน (ซึ่งมันก็สิทธิ์ของเธอ) แบบนี้ผมควรทำอย่างไรดีครับ จะบอกไปตรงๆเลยว่าเราชอบเเธอ(ซึ่งก็รู้ว่าผลจะออกมาเป็นอย่างไร)ก็คงจะไม่ จะต้องอยู่เป็นเพื่อนสนิทแบบนี้ต่อไป หรือผมจะตัดใจเลิกคุยกับเธอไปเลย  ปล.ที่เล่าๆมาอาจจะงงๆหน่อยนะ  ผมแค่อยากถามความเห็ยจากพี่ๆเพื่อนๆครับ