ออกตัวก่อนช่วงหลังหลายปีมานี้ผมไม่ได้ติดตามข่าวสารเกี่ยวกับหนัง อ่านหนังสือเกี่ยวกับหนัง และไม่ได้ติดตามเกี่ยวกับรางวัลออสการ์เลย  หนังใหม่ๆ ก็ดูบ้าง แต่ส่วนมากหนังที่ชอบจะเป็นหนังเก่าๆนะครับ   (นี่คือหนังในดวงใจผมครับ http://ppantip.com/topic/33290078 )


หนังเรื่องนี้ก็เช่นกัน ผมไม่ได้รู้เบื้องหน้า เบื้องหลัง ปูมหลัง ที่มาที่ไปอะไรเลย  แต่ที่สนใจอยากดูและได้ดูเพราะ วันที่ประกาศผลรางวัลลูกโลกทองคำ เผอิญดูถ่ายทอดสด ก็เห็นไมเคิล คีตัน ได้รางวัลกับเขาด้วย ก็เลยสนใจว่าดาราคนนี้หายไปนานกลับมาเล่นหนังแล้วเป็นหนังที่ได้ลุ้นรางวัลกับเขาด้วยเหรอเนี่ย


ประเด็นตรงนี้แหละที่ผมบอกว่าไม่รู้ปูมหลังที่มาที่ไป (และต้องขออภัยด้วยเพราะไม่ค่อยว่างไปค้นข้อมูลเลย ถ้าท่านใดมีข้อมูลรบกวนบอกด้วยนะครับ)  เพราะเหมือนบทมันเขียนมาสำหรับ ไมเคิล คีตัน โดยเฉพาะเลย  และอย่างที่บอกผมว่าคนทั่วๆไปก็คงเหมือนกับผม คือเคยเห็นคนที่เป็นดาราดังมาก่อน หายไปนานแล้วกลับมาเล่นหนังดีๆ ก็คงอยากจะดูหนังเรื่องนั้น  ซึ่งเหมือนเคยได้ยินว่า ออสการ์ ก็ชอบหนังประเภทนี้เหมือนกัน  ซึ่งผมว่ามันก็ไม่แปลกนะครับ เพราะขนาดผมเองยังสนใจอยากจะดูเลย ขนาดเมื่อก่อนก็รู้จัก ไมเคิล คีตัน แต่ผมไม่เคยดูหนังของเขามาก่อนเลย ยกเว้น Batman ซึ่งก็ไม่ได้ดูในโรงภาพยนตร์  ได้มาดูนิดๆ หน่อยๆ ไม่จบเรื่องด้วย ตอนเอามาฉายทางทีวี  พอรู้ว่าเขากลับมาเล่นหนัง แล้วเป็นหนังที่ดีด้วย ผมยังอยากดูเลย   นี่แหละที่ผมว่าหนังมันชวนให้เราอยากไปดูตรงนี้  


และเมื่อดูจบ ถ้าถามผมว่า หนังดีไหม ผมว่าหนังดีนะครับ  ผมชอบเหมือนกัน
ถ้าถามต่อว่า สมควรได้รางวัลออสการ์หนังยอดเยี่ยมไหม  อันนี้ผมไม่รู้ครับ เพราะในรายชื่อหนังที่เข้าชิงสาขานี้ ผมเพิ่งได้ดูเรื่องนี้เรื่องเดียวเอง  แหะๆ ^^
ถามว่าหนังดูยากไหม ผมว่าถ้าแค่ดูให้รู้เรื่องก็ไม่ยากนะครับ แต่ถ้าดูให้เข้าใจหมด ก็ไม่ง่ายเหมือนกัน


ผมว่าถ้าจะดูหนังเรื่องนี้สนุก และดูไปก็ยิ้ม หึๆ ไป (ผมเป็นแบบนี้นะ คือมันไม่ตลก แต่มันเสียดสี และเป็นตลกร้าย) ต้องถามว่าคุณเคย

-สงสัยไหมว่าทำไม ดาราดังๆ บางคนที่มีภาพจำกับหนังบางเรื่อง หรือเป็นดาราหนังแอ็คชั่นที่ ถ้าเขาเล่นทีไร รับประกันได้เลยว่าหนังขายได้ ทำไมเขาอยากหรือมาเล่นหนังดราม่าที่ต้องใช้ฝีมือในการแสดง ยกตัวอย่างชัดๆ ก็ อาร์โนลด์ ชวาร์เซเน็กเกอร์  และเมื่อคนรู้ก็ปรามาสไว้ก่อนเลยว่าดาราแบบนี้เล่นหนังที่ต้องใช้ฝีมือในการแสดงไม่ได้ หรือได้ก็ไม่ดี โดยที่ยังไม่ทันได้ดูเลย  (ผมเองก็เป็น ^^)

-เคยสงสัยว่าทำไมศิลปินบางคนวาดรูปเหมือน หรือแบบสมจริงได้สวยมากๆ แต่กลับไม่วาด กลับวาดภาพที่เราดูไม่รู้เรื่อง

-เคยทำงานเกี่ยวกับศิลปะ รู้ว่าทำแบบนี้อาจไม่มีคนดู ทำแบบไหนที่ตลาดต้องการ ก็บางทีงานบางอย่างก็อยากทำที่ใจตัวเองต้องการ หรือทำสิ่งที่รู้ว่าคนส่วนใหญ่อาจไม่ชอบ

-เคยมีความคิดว่า ถ้ามีเราปัจจัยพื้นฐานครบแล้ว มีเงินแล้ว ก็อยากมีชื่อเสียง มีเกียรติยศ หรือฝากผลงานไว้เป็นที่จดจำแก่คนรุ่นต่อไป

-เคยเห็นผู้กำกับ หรือนักเขียน ที่กระแนะกระแหน นักวิจารณ์ว่า ถ้าคุณรู้เรื่องดีทำหนังเป็นหรือเขียนหนังสือเป็น ทำไมไม่มาทำเอง ซึ่งบางคนก็มาทำเอง และก็มีที่ทำได้ดีด้วย

-เคยเห็นคนพูดเกี่ยวกับหนังที่ดูยากหรือดูไม่รู้เรื่องว่า อยากเท่ หรือแค่ทำหนังให้ดูยาก แบบนี้ใครก็ทำได้ ก็แค่เอากล้องไปตั้งทิ้งไว้ ก็ดูไม่รู้เรื่องแล้ว  แต่ไม่คิดว่าผู้กำกับเหล่านั้นเขาเรียนพื้นฐานทางศิลปะหรือภาพยนตร์มา ถ้าจะทำหนังให้ดูง่ายๆ ทำไมจะทำไม่ได้ แต่ที่เขาทำแบบนั้นเขาต้องการจะนำเสนอในแบบของเขา หรือต้องการสื่ออะไรบางอย่าง หรือมันเป็นสไตล์ของเขา หรืออยากสร้างงานในแบบของเขา  แล้วพอมีคนที่ดูรู้เรื่องก็บอกว่ากระแดะ อะไรประมาณนี้
อีกอย่างเราต้องดูประวัติการทำงานที่ผ่านมาของเขาด้วย มาก่อนที่เขาจะทำหนังดูยาก เขาเคยทำหนังตลาดที่ดูง่ายมาก่อนไหม แล้วทำไมเรื่องที่ดูยากเขาถึงทำแบบนั้น

ถ้าจะพูดถึงศิลปินนักวาดจะเห็นตัวอย่างง่ายเลย อย่างศิลปินแนวอิมเพรสชั่นนิสม์ ก่อนที่เขาจะวาดรูปที่คนในสมัยนั้นเห็นทีแรกแล้วบอกว่าเหมือนเด็กวาด (เหมือนที่บอกว่าหนังที่ดูยากเพราะอยากเท่ ประมาณนั้น) ไปดูงานของแต่ละท่านวาดรูปในแนวคลาสสิคหรือแนวที่นิยมกันหรือภาพเหมือนสวยทุกคน สวยมากด้วย แต่ทำไมเขาจึงเลือกที่จะวาดให้คนคิดว่าวาดเหมือนเด็ก เพราะเขาตั้งใจหรืออยากสร้างงานในสไตล์ของตัวเอง  แต่คนที่ไม่รู้ดูไม่เข้า หรือมองเพียงผิวเผินก็ปรามาศไว้ก่อนว่า วาดเหมือนเด็ก ประมาณนั้น  เหมือนที่นักวิจารณ์ในหนังนั่นแหละ ยังไม่ทันได้ดูละคร หรือมองที่ความตั้งใจเลย ก็บอกไว้ก่อนเลยว่า นักแสดงแบบนี้เล่นละครที่ใช้ฝีมือในการแสดงไม่ได้นั่นเอง

-เคยมีคำถามในใจว่า ทำไมหนังที่ได้รางวัลจะเป็นหนังที่ต้องใช้ฝีมือในการแสดง หนังดราม่า ทำไมหนังตลาดที่ดีหรือหนังที่คนส่วนใหญ่ชอบมักไม่ได้รางวัล หรือทำไมนักวิจารณ์มักให้คะแนนกับหนังที่มีภาษาหนังซับซ้อน มีสัญลักษณ์เยอะๆ และให้คะแนนน้อยกับหนังตลาด
  
-เคยสงสัยว่าหนังที่นักแสดงลงทุนเปลี่ยนตัวเอง เล่นจริง เจ็บจริง ลดน้ำหนัก เปลี่ยนตัวเองเพื่อให้สมบทบาทมักจะได้รางวัลทุกทีไป  ซึ่งในหนังเรื่องนี้ก็เสียดสีไว้ในตอนจบที่พระเอกก็ลงทุนยิงจริงเลย แล้วนักวิจารณ์คนนั้นที่จริงๆก็มานั่งดูงั้นๆแหละเพราะมีธงอยู่ในใจไว้ก่อนแล้ว ก็เปลี่ยนคำวิจารณ์เป็นอีกแบบเลย  อันนี้ก็เสียดสีคนในวงการกันเองได้เจ็บแสบดี

-เคยคุยกับตัวเอง  เคยดูหนัง อ่านหนังสือ ที่นำเสนอคนสองคน ที่อาจจะเป็นคนคนเดียวกัน คนหนึ่งด้านมืด อีกคนด้านสว่าง หรือคนหนึ่งความจริง อีกคนความฝัน  หรืออะไรทำนองนี้  แต่สิ่งเหล่านี้มันเป็นนามธรรม แต่เขานำเสนออีกด้านในตัวมนุษย์ออกมาเป็นรูปธรรมคือคนสองคนเลย  แต่ทีนี้ก็แล้วแต่มุมมองว่าจริงๆแล้ว คือคนสองคน หรือสองคนนั่นแท้จริงแล้วก็คือคนๆเดียวกัน

  
ผมว่าถ้าเคยเป็นแบบที่ผมกล่าวมาน่าจะดูหนังเรื่องนี้สนุกนะครับ