ทำไมคนเราต้องมีความรักหล่ะ ในเมื่อความรักมันเข้าใจยากและทำให้เราเจ็บและสุขในเวลาเดียวกันช่วงระยะเวลาที่ผ่านมาประมาณเกือบ 2 ปี  เราแอบชอบผช.คนนึงชอบทั้งๆที่พึงรู้จักกัน ชอบมานานจนวันวาเลนไทน์ปีที่แล้วเรารวมความกล้าที่มี แต่ก็ไม่เต็มร้อยหรอก เพราะซื้อดอกไม้มาฝากให้เพื่อนเอาไปให้ลุ้นมากว่าเขาจะตอบรับยังไง แต่เเล้วเขาก็ฝากเพื่อนมาคืนดอกไม้และบอกว่าม.ฝากมาบอกว่าเขาไม่ได้ชอบเราเขามีคนที่ชอบอยู่แล้ว เลยให้เอาดอกไม้มาคืน เจ็บมากเจ็บอยู่ประมาณเดือนกว่า ก็มีผช.อีกคนที่เป็นเพื่อนกันเราก็สนิมกับเขานะ เขาคอยมาทำให้เราหายเศร้า เวลาเราเครียดก็คอยหาวิธีทำให้หายเครียด คอยคุยเวลาเหงา บอกเลยรุสึกดีมาก แต่ยังเจ็บกับคนเก่าอยู่เลยไม่อยากทำให้ใครเจ็บ แต่เราก็ปรึกษาเพื่อนเรานะว่าเขาชอบเรารึเปล่าสรุปความเห็นเหมือนกันคือเขาชอบเรา เราก็คิดอย่างงั้นนะ แต่เขาไม่เคยแสดงอะไรให้เราเห็นเลยว่าเขาชอบเราไหม ทำหลายวิธีเลยแต่ก็ยังไม่แน่ใจ แต่เราคุยกันที่รร.ทุกวัน คุยในเฟสต่อมาในไลน์ไม่เคยหยุด เราไม่สบายเขาก็จะเป็นห่วง เรางอนเขา เขาก็จะง้อ เรารุสึกสับสนมากว่านี่ใช่ความรักไหม รึว่าเราจะเด็กไป เลยเข้าใจเรื่องเกี่ยวกับความรักยาก ขอความกรุณาผู้มีประสบการณ์ช่วยตอบที่ คือตอนนี้สับสนมากว่านี่ใช่ความรักรึเปล่า รึแค่ความผูกพันธ์ที่มันคล้ายกับความรักนะ??? สับสนสุดๆค่ะ