คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 26
เก่งต้องเท่ากับรวย iq สูง เท่ากับรวย ?? เหรอคะ
คนไอคิวดีๆ นักวิทยาศาสตร์รางวัลโนเบล professor รางวัลโนเบล ต้องรวยเหรอ ความสุขของคนเก่งคือเงินทองมากมายหรือคะ เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า เราเห็นศ.รางวัลโนเบลหลายคน ยังปั่นจักรยานไปสอนหนังสือในมหาวิทยาลัยประจำเมืองต่างๆในเยอรมัน นักวิทยาศาสตร์งานวิจัยระดับโลกเป็นอาสาสมัคร องค์กรระหว่างประเทศ ขับรถเก่าๆ ใช้ชีวิตในแบบสมถะ คนที่เจริญแล้วในประเทศที่เจริญแล้ว เค้าไม่ได้ใส่ใจจำนวนเงินที่หามาได้เท่ากับคุณประโยชน์ที่ได้สร้างออกมา
เราว่าคุณเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า ความสุข ความภูมิใจของคนที่เก่ง ไม่ใช่ "เปลือก" มันคือ เค้าสร้างอะไรไว้ให้โลกนี้ เค้าทำอะไรให้โลกนี้ต่างหาก เราเจอคนเก่งๆ (สำหรับเรา) คนที่คิดแล้วแบบ โอ้โห เค้าคิดได้ยังไง คนพวกนี้เค้าไม่สนหรอกนะว่าเค้าจะหาเงินเข้ากระเป๋าได้เท่าไร สิ่งที่มีค่าสำหรับคนพวกนี้มันมากกว่าเงินทอง
กลับมาคนในประเทศไทยบ้าง เราเคยเจอคนที่ไอคิวสูงๆ คนที่เรียนเก่งๆ แบบพวกที่มองทะลุไปซะทุกสิ่ง คนแบบที่เราต้องทึ่งในความคิด คนพวกนี้ เค้าไม่สนใจเลยว่าจะหาเงินเยอะๆๆๆมาจากไหนยังไง เค้าสนใจในงานและภูมิใจในงานที่เค้าทำ ที่ขับเคลื่อนประเทศและโลกนี้มากกว่า คนพวกนี้เค้าไม่ได้สนใจว่าใครจะขับรถแพงแค่ไหน มีบ้านหลังใหญ่ขนาดไหน มีเงินฟุ่มเฟือยแค่ไหน คุณค่าของคนอยู่ที่งานที่สร้างออกมามากกว่าเงินที่หามาได้ คือเงินมันก็จำเป็นในการดำรงชีวิต แต่สิ่งที่คนเก่งพวกนี้หาได้มันก็พอประมาณ พอในสิ่งที่เค้าต้องใช้แล้ว
คนไอคิวดีๆ นักวิทยาศาสตร์รางวัลโนเบล professor รางวัลโนเบล ต้องรวยเหรอ ความสุขของคนเก่งคือเงินทองมากมายหรือคะ เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า เราเห็นศ.รางวัลโนเบลหลายคน ยังปั่นจักรยานไปสอนหนังสือในมหาวิทยาลัยประจำเมืองต่างๆในเยอรมัน นักวิทยาศาสตร์งานวิจัยระดับโลกเป็นอาสาสมัคร องค์กรระหว่างประเทศ ขับรถเก่าๆ ใช้ชีวิตในแบบสมถะ คนที่เจริญแล้วในประเทศที่เจริญแล้ว เค้าไม่ได้ใส่ใจจำนวนเงินที่หามาได้เท่ากับคุณประโยชน์ที่ได้สร้างออกมา
เราว่าคุณเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า ความสุข ความภูมิใจของคนที่เก่ง ไม่ใช่ "เปลือก" มันคือ เค้าสร้างอะไรไว้ให้โลกนี้ เค้าทำอะไรให้โลกนี้ต่างหาก เราเจอคนเก่งๆ (สำหรับเรา) คนที่คิดแล้วแบบ โอ้โห เค้าคิดได้ยังไง คนพวกนี้เค้าไม่สนหรอกนะว่าเค้าจะหาเงินเข้ากระเป๋าได้เท่าไร สิ่งที่มีค่าสำหรับคนพวกนี้มันมากกว่าเงินทอง
กลับมาคนในประเทศไทยบ้าง เราเคยเจอคนที่ไอคิวสูงๆ คนที่เรียนเก่งๆ แบบพวกที่มองทะลุไปซะทุกสิ่ง คนแบบที่เราต้องทึ่งในความคิด คนพวกนี้ เค้าไม่สนใจเลยว่าจะหาเงินเยอะๆๆๆมาจากไหนยังไง เค้าสนใจในงานและภูมิใจในงานที่เค้าทำ ที่ขับเคลื่อนประเทศและโลกนี้มากกว่า คนพวกนี้เค้าไม่ได้สนใจว่าใครจะขับรถแพงแค่ไหน มีบ้านหลังใหญ่ขนาดไหน มีเงินฟุ่มเฟือยแค่ไหน คุณค่าของคนอยู่ที่งานที่สร้างออกมามากกว่าเงินที่หามาได้ คือเงินมันก็จำเป็นในการดำรงชีวิต แต่สิ่งที่คนเก่งพวกนี้หาได้มันก็พอประมาณ พอในสิ่งที่เค้าต้องใช้แล้ว
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 6
เพราะเด็กเก่ง + ปานกลาง เรียนจบมาส่วนใหญ่ ก็ได้เกรด ดีๆ หรือไม่ก็พอใช้ ทำให้หางานง่าย ได้งานบริษัท ที่นี้ก็เข้าไปสู่ โหมด มนุษย์เงินเดือน กลัวนั้นกลัวนี้ กลัวการเปรียนแปลง
ยิ่งมีแพง ออกรถ ซื้อบ้าน ภาระติดตัว ยิ่งกลัวไปใหญ่ กลัวว่าเดียวจะไม่มีเงินผ่อนรถ ผ่อนบ้าน
พอแต่งงานมีลูก ยาวเลยทีนี้ เกาะเก้าอี้แน่น จึงแค่มีชีวิต แบบแค่พออยู่พอกิน แต่ไม่รวย
................
ผิดกับเด็กเรียนไม่เก่ง บ้านไม่รวย หน้าตาห่วย จบมาได้ก็บุญท่วมหัวแล้ว ที่ไม่โดนไทร์
จบมาเกรดห่วย สมัครงานอะไร บริษัทอะไรเขาก็ไม่เอา ทำไงละ โลกความเป็นจริงมันโหดร้าย คนต้องกิน ต้องใช้
มีสองอย่าง คือ ลงไปทำงานที่ใช้แรง มากกว่าใช้สมอง หรือไม่ก็ต้องมาเป็นลูกน้องเขาที่ใช้แรงกาย
ทำงานไป เงินน้อยได้เป็นรายวัน ทำไปไม่พอกิน คนมันก็ต้องดิ้น ไม่งันก็อด ทำไง
ทำอาชีพเสริม เปลี่ยนไปค้าขาย
ทำดี ถูกที ถูกเวลา รวยเลยครับ
เพราะคนกลุ่มนี้ มาแบบ no body คือไม่แคร์หน้าตา เพราะไม่ทำ มีหวังอด
ค้าขาย ทำดี ถูกที ถูกเวลา รวยได้เลย แล้วส่วนใหญ่ก็รวย
ดูอย่าง เจ๊จง แก่มารวยตอนหลังๆเอง ทำมาหมด ตั้งแต่ขายนมสด ค่ากาแฟ ค่าอาหาร จนมาทุกวันนี้ รายได้หักทุกอย่างแล้วกำไรวันละ 15000 บ. รวยไม่รู้เรื่อง
ช่วยน้องชายมาทำ น้อยชายจากขายของเก่า มาขายข้าวแกง กับพี่ แต่แยกกันขาย ขายข้างปั้ม ทุกวันนี้ มีรถ มีบ้าน ให้ลูกชายหมดแล้ว
ยิ่งมีแพง ออกรถ ซื้อบ้าน ภาระติดตัว ยิ่งกลัวไปใหญ่ กลัวว่าเดียวจะไม่มีเงินผ่อนรถ ผ่อนบ้าน
พอแต่งงานมีลูก ยาวเลยทีนี้ เกาะเก้าอี้แน่น จึงแค่มีชีวิต แบบแค่พออยู่พอกิน แต่ไม่รวย
................
ผิดกับเด็กเรียนไม่เก่ง บ้านไม่รวย หน้าตาห่วย จบมาได้ก็บุญท่วมหัวแล้ว ที่ไม่โดนไทร์
จบมาเกรดห่วย สมัครงานอะไร บริษัทอะไรเขาก็ไม่เอา ทำไงละ โลกความเป็นจริงมันโหดร้าย คนต้องกิน ต้องใช้
มีสองอย่าง คือ ลงไปทำงานที่ใช้แรง มากกว่าใช้สมอง หรือไม่ก็ต้องมาเป็นลูกน้องเขาที่ใช้แรงกาย
ทำงานไป เงินน้อยได้เป็นรายวัน ทำไปไม่พอกิน คนมันก็ต้องดิ้น ไม่งันก็อด ทำไง
ทำอาชีพเสริม เปลี่ยนไปค้าขาย
ทำดี ถูกที ถูกเวลา รวยเลยครับ
เพราะคนกลุ่มนี้ มาแบบ no body คือไม่แคร์หน้าตา เพราะไม่ทำ มีหวังอด
ค้าขาย ทำดี ถูกที ถูกเวลา รวยได้เลย แล้วส่วนใหญ่ก็รวย
ดูอย่าง เจ๊จง แก่มารวยตอนหลังๆเอง ทำมาหมด ตั้งแต่ขายนมสด ค่ากาแฟ ค่าอาหาร จนมาทุกวันนี้ รายได้หักทุกอย่างแล้วกำไรวันละ 15000 บ. รวยไม่รู้เรื่อง
ช่วยน้องชายมาทำ น้อยชายจากขายของเก่า มาขายข้าวแกง กับพี่ แต่แยกกันขาย ขายข้างปั้ม ทุกวันนี้ มีรถ มีบ้าน ให้ลูกชายหมดแล้ว
แสดงความคิดเห็น
ทำไมเด็กเรียนเก่งส่วนมากโตไปมักมีฐานะเป็นชนชั้นกลาง ไม่ได้ร่ำรวย
ปล.อาจจะมีคนบอกว่า พวกลูกนักธุรกิจ พ่อแม่รวยมาก่อน แต่พอสืบประวัติ พ่อแม่ของเด็กเหล่านี้ตอนเรียนก็ไม่ได้เรียนเก่งอะไรมาก ไม่ได้จบจากสายวิชาการ เช่นเตรียมอุดม แต่ทำไมถึงสร้างธุรกิจจนใหญ่โตได้ มีเงินหลักร้ายล้าน ถึงพันล้าน ในขณะที่พ่อแม่เด็กเรียนเก่งก็ไม่ได้ยากจน แต่ไม่ได้รวยขนาดนั้น
ปล.เดี๋ยวมีพวกมาเถียงอีกว่า เรียนไม่เก่งแย่กว่าเยอะ คือ กรณีคือ เรียนปานกลาง ไม่ได้ท้อประดับ ไม่ได้ A ทุกวิชา แต่ก็รับผิดชอบการเรียนพอสมควร(สังเกตจากเพื่อนในมหาลัย) ไม่ได้แบบวันๆไม่เรียน กินเหล้า เล่นยา แบบนั้น กลัวคนหลงประเด็น