จริงๆแล้ว เป็นคนค่อนข้างจะไม่เชื่อคำตอบอะไรในpantipเท่าไหร่เพราะ

บ่อยครั้งชอบแอบมีเกรียนมาช่วยตอบคำถาม

แต่ตอนนี้ไม่รู้จะปรึกษาใครดีครับ เพราะดูเหมือนว่าที่ปรึกษาของผม

จะกลายมาเป็นตัวปัญหาสำคัญ สำหรับหัวใจผมเองซะแล้ว

เรื่องมันมีอยู่ว่า

เกือบ 3 ปีมาแล้ว ที่ผมได้มีโอกาสรู้จักกับฟ้า ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ

ซึ่งตัวเธอและตัวผมเองนั้นก็เป็นคนกรุงเทพที่มาเรียนต่อ ป.โท ที่นี่

ในสายตาของผมที่เห็นเธอในครั้งแรกๆนั้น รู้สึกไม่ถูกโฉลกอย่างแรง

ตัวฟ้าเอง ไม่ใช่คนสวย จริงๆแล้วในตอนนั้น ผมมองเธอว่า ไม่สวยเอาซะมากๆเลยทีเดียว

จริงๆแล้วผมไม่ชอบทั้งตัวเธอและเพื่อนๆเธอเลย รู้สึกว่าทำไมอีพวกนี้ชอบทำตัวไฮโซจังวะ

แต่ในขณะเดียวกันนั้นเอง มีหญิงสาวคนนึงในกลุ่มนั้นชื่อ คุณก้อนเมฆ เธอเป็นคนที่สวยมาก

มันคงไม่ได้เป็นการพูดเกินจริงไปนัก หากจะพูดว่า เธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดตั้งแต่ที่ผมเคยพบเจอมา

คนมักง่ายอย่างผม ก็ได้ ตกหลุมรักคุณก้อนเมฆตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็น

แต่ก็ซึ่งเป็นที่แน่นอนว่า ใครๆที่ได้พบเธอก็ต้องชอบเธอเหมือนกันแน่นอน

...

วันเวลาผ่านไปไม่นาน ผมกับฟ้าก็เริ่มสนิทกัน (ไม่รู้ว่าสนิทกะเค้าข้างเดียวรึเปล่านะ? อิอิ)

ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็แล้วแต่ อาจเพราะฟ้าเองก็ชอบเพื่อนสนิท(ในตอนนั้น)ของผมคนนึง

ซึ่งตัวฟ้าเอง เธอก็ชอบที่จะโทรมาระบายกับคนประจำเรื่องที่เพื่อนคนนั้นของผมชอบทำให้เทอเสียใจเป็นประจำ

ส่วนตัวผมเองก็มักจะมีเรื่องให้ฟ้าช่วยเหลือผมเรื่องคุณก้อนเมฑเสมอๆ เพราะว่าฟ้ากะก้อนเมฑค่อนข้างสนิทกัน

หลายๆครั้งที่ผมรบกวนฟ้าให้เอาดอกไม้เอาขนมไปฝากคุณก้อนเมฑ

รวมทั้งผมมักจะโทรไปปรึกษาฟ้าเรื่องคุณก้อนเมฑเสมอ จริงๆแล้วก็ไม่ได้ปรึกษาอะไรซักเท่าไหร่หรอกครับ

ออกแนวไปพร้ำเพ้อถึงคุณก้อนเมฑให้ฟ้าฟังซะมากกว่า เป็นอย่างนี้ประจำๆ

ไม่ใช่แค่คุณก้อนเมฑคนเดียวเท่านั้น จริงๆแล้วยังมีผู้หญิงอีกหลายๆคนที่ผมไปพร้ำเพ้อให้ฟ้าฟัง

อาทิ วันนี้ชั้นไปเจอน้องเมย์เด็กใหม่ น่ารักมากเลยอยากรู้จัก

ฟ้าๆ ไปจีบน้องแนนนี้ให้หน่อยสิ ชั้นอยากรู้จักอะ

บางครั้งก็โดนผู้หญิงบางคนหักอก ร้องไห้ก็ไปร้องไห้ให้ฟ้าเค้าฟัง เป็นอย่างนี้ประจำ

ฟ้า ในความคิดของผมเองนั้น เธอไม่ใช่ที่ปรึกษาที่ดีซักเท่าไหร่ แต่เป็นผู้ฟังที่ดีมากๆเลยหระครับ

คุณจะหาใครซักคนได้บ้างละ ที่จะระบายอารมณ์ทุกๆอย่างให้ฟังโดยไม่เคยบ่นว่าหรือรำคาญ

(ถึงแม้จริงๆแล้วในใจเธอ อาจจะรำคาญผมมากๆก็ได้)

จริงๆแล้ว ถึงผมจะชอบผู้หญิงน่ารักๆมากมาย  แต่ในใจลึกๆของผมตอนนั้น มีแต่คุณก้อนเมฑเท่านั้น

ผมกับฟ้ามักจะไปไหนต่อไหนกันประจำเสมอเพราะผมเองคิดเสมอว่า

เธอเหมือนเพื่อนผู้ชายของผมคนนึง 555

หลายๆครั้ง ที่เพื่อนๆผม รวมถึงเพื่อนๆฟ้าเองถามผมว่า

ทำไมไปรักคนที่เค้าไม่มีทางรักเราละ  ทำไมไม่จีบฟ้าดูบ้าง

หลายๆ คนมากๆที่ถามผมแบบนี้ ผมจะตอบไปประมาณว่า

กรูไม่มีทางชอบมันหรอกครับ ไม่ใช่แนวกรูเลยครับ พี่น้อง

เฮ้ออออออออ

เกริ่นมาซะยาวโคตรๆเลย555

เข้าประเด็นหลักเลยดีกว่า เรื่องมันมีอยู่ว่า

ทุกอย่างมันก็ดูปกติแบบแปลกๆในแบบของผมเอง

จนกระทั้ง เมื่อกลางปีที่แล้ว ผมรู้สึกว่าสนิทกับฟ้ามากๆขึ้นไปอีก (ออกแนวสนิทข้างเดียวมั้ง)

เพราะเพื่อนในกลุ่มที่สนิทๆกันก็เรียนจบกลับ กทม ไปเรียบร้อยแล้ว

และเพื่อนสนิทผมที่เป็นกิ๊กกับฟ้าก็ทำตัวห่างเหินกับผม ชวนไปไหนก็ไม่ไป

อาจเพราะเค้าเรียนหนักหรือจริงๆแล้วเค้าเบื่อผมกับฟ้า หรืออะไรก็มิอาจทราบ

เอาเป็นว่าไม่ขอพูดเรื่องราวละเอียดยิบย่อยละกัน

ผมกับฟ้าก็เลยแทบจะเจอกันทุกวัน ทั้งๆที่ไม่ได้มีเรียนด้วยกันเลยซักตัว

มหาลัย ก็คนละตึกกัน ไม่ได้ใกล้กันซักนิด

ทุกๆวัน พอสายๆ ผมจะหยิบโทรศัพย์ขึ้นมาโทรหาฟ้า

แล้วพูดประโยค classic ที่ว่า เออฟ้า เดี่ยวตอนบ่ายๆจะรับไปกินข้าวนะ

ไม่ก็ ตอนเย็นทำอะไรเป่า ไปกินข้าวเป็นเพื่อนหน่อยดิ

บวกกับช่วงนั้นเป็นช่วง summer เธอเองก็ไม่มีการบ้าน ไม่มีอะไรทำซักเท่าไหร่

ฟ้าเองนอกจากจะเป็นเพื่อนทานข้าวแล้ว เธอยังเป็นเหมือนคุณครูสอนการบ้านของผมอีก

จริงๆไม่เรียกว่าสอนสิ เรียกว่าทำการบ้านให้จะดีกว่า เพราะตอนSummer ที่แล้ว ผมลงเรียนวิชา online

จะส่งการบ้านผ่านทางเน็ท ฟ้าเปรียบเสมือนดั่งนางฟ้ามาโปรดลูกแมวน้อยตัวน้อยโง่ๆอย่างผม

ณ เวลานั้น ผมชอบที่จะอ้อนฟ้า ขอนอนตัก จริงๆแล้ว ผมรู้ว่าลึกๆแล้วเธอคงไม่ชอบเท่าไหร่หรอก

แต่ไม่รู้สิครับ ผมรู้สึกอบอุ่นทุกๆครั้งที่ได้นอนตักเธอ มันเหมือนเป็น comfort zone ของผม

เวลาได้อยู่ใกล้ๆเธอ มันช่างสบายใจ และ อบอุ่น เหลือเกิน

ณ ช่วงเวลานั้นเอง มันทำให้ความคิดผมเริ่มเปลี่ยนไป

จากที่เคยคิดมาตลอดว่า ยังไงก็ไม่มีทางชอบผู้หญิงคนนี้แน่นอน

กลับกลายเป็นว่าทุกครั้งที่ผมคิดถึงเทอ

เธอเป็นผู้หญิงที่แสนวิเศษ ในบางช่วงของความคิด ผมอยากจะใช้เวลาทั้งหมดในชีวิตที่เหลือ

ไปกับผู้หญิงที่แสนจะใจดีคนนี้จัง และหากถ้า วันไหนที่ผมไม่ได้เจอเธอ

ชีวิตผมมันเหมือนโดนลดระดับความสุขไป 20% โดยปริยาย

แต่ใจในของผมเองนั้นก็รู้ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้

เพราะฟ้าเองเธอก็มีใครที่เธอรักมากอยู่แล้ว ซึ่งก็คือเพื่อนของผมนั้นเอง

และตัวผม ก็ไม่ใช่คนในฝันของเธอเลยซักกะนิดเดียว

เออ วิชานั้น  ผมได้ B+ ฝน ก้อนเมฑ พระอาทิตย์ ดวงจันทร์ ไม่เกี่ยวเลย เพราะฟ้าคนเดียวแท้ๆ

...
..
.

จนกระทั้งเริ่มๆเข้าปลายปี ผมยังคงชอบโทรไปกวน โทรไปปรึกษาปัญหาหัวใจกับฟ้าเหมือนเคย

พยายามจะไม่คิดเริ่มที่ผมแบบมีใจให้เธอ พยายามคิดว่ามันเป็นเพียงแค่อารมณ์ชั่ววูบเท่านั้น

แต่ดูเหมือนว่าเธอจะเริ่มไม่ค่อยอยากจะสนทนากับผมซักเท่าไหร่

เพราะดูเหมือนฟ้าเธอจะมีแก๊งที่เป็นผู้หญิงๆ แก๊งใหม่

ดูพวกเธอจะสนิทกันมาก ซึ่งเพื่อนๆเธอแต่ละคนจริงๆแล้วก็เป็นคนดีมากๆเลยละครับ

แต่อย่างว่า ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนจะเข้ากับผู้ชายได้ และไม่ใช่ว่าผู้ชายทุกคนจะไปเข้ากลุ่มกับผู้หญิงได้ง่ายๆ

โดยเฉพาะผู้ชาย จังรายๆ แบบผมด้วยแล้ว ยิ่งยากเข้าไปใหญ่

ดูแล้วฟ้าเธอจะมีความสุขกว่า เวลาได้อยู่กันเพื่อนแนวชะนีๆด้วยกัน (ฟ้าเค้าเรียกอย่างงั้นนะ ผมไม่ได้พูดเอง)

มากกว่าที่จะมานั่งทานข้าวกับผู้ชายน่าเบื่อ กวนตรีน ซกมก อย่างผม

แต่ผมก็เข้าใจอยู่แล้วไม่ได้น้อยใจอะไร

จนวันสุดท้ายของปี ผมก็ตัดสินใจว่า ยังไงวันนี้ต้องตัดใจจาก คุณก้อนเมฑให้ได้

จริงๆแล้วก็ตัดไม่ได้อะไรมากมายหรอก แต่สุดท้ายทุกคนก็ต้องทำใจปะครับ

หลังเรียนจบเทอมนั้นผมก็กลับ กทม

กลับบ้านไปเจอคนรัก และก็ คนแอบรัก แล้วก็คนคอยรัก แล้ว ก็ เออ  ขอข้ามไปละกันครับ 555

เอาเป็นว่าก็ไม่ได้ติดต่อกับฟ้าร่วมเดือน

เอาเป็นว่า พอกลับมาภาคเหนืออีกทีนึง

ฟ้าเธอดูเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดๆ ธรรมดาเมื่อก่อนแล้ว ชวนไปไหน 10 ที จะมีปฎิเสธซักที 2 ที

แต่ตอนนี้ ชวน 10 ที ดูเหมือนคำตอบแทบจะเป็น 0

หรือไม่ก็จะตอบประมาณว่า เออ เดี่ยวเวลานั้นโทรมา อีกทีนะ ดูก่อนว่าทำอะไรอยู่

บอกตามตรงว่าผมโคตะระน้อยใจเลยอะครับ อะไรกันนี่ เพื่อนที่ชั้นสนิทด้วย

เธอมิได้สนิทกับชั้นด้วยเลยหรือนี่ ซึ่งผมก็มารู้ความจริงทีหลังว่า มีผู้ชายคนนึงมาจีบฟ้าอยู่

แต่เธอปิดไม่ยอมบอกผม สงสัยเธอจะรู้ดีว่า ผมปากโทรโข่ง  ผมรู้โลกรู้ อะไรประมาณนั้น

มีวันนึงคนที่จีบเธอชวนเธออกไปทานข้าว ขณะนั้นผมขับรถอยู่กับเพื่อนสนิทอีกคน

ที่ชื่อว่า โดเรมอน ผมกำลังขับรถอยู่ ผมเลยบอกไอ้ม้อนว่า เฮ๊ย โทรหาฟ้าดิ

ชวนฟ้ากินข้าว ไอ้ม่อนก็โทรหาฟ้า ฟ้าบอกว่าอยู่กับคนที่มาจีบ

ฟ้าบอกไอ้ม่อนว่า มาทานข้าวด้วยกันดิ พอฟ้าบอกมายังงั้น

ไอ้ม่อนก็หันมาบอกผมว่า ฟ้าชวนกินข้าว พอฟ้าได้ยินว่าผมตรงนั้นอยู่ด้วย ฟ้าเธอก็บอกไอ้ม่อนว่า

ถ้าอยู่กับผม ก็ไม่ต้องพามันมานะ ซึ่ง ขณะขับรถอยู่นั้น ผมโคตรเฟลเลยครับ เหมือนโลกถล่ม

คิดในใจว่า ทำไมต้องปิดบังกันด้วยว่ะ กรูมันเลวขนาดให้รู้ไม่ได้เลยหรอว๊าาาาา

กรูไม่ปากสว่างก็ได้แค่บอกมาว่าอย่าเอาไปบอกใคร เท่านั้นเอง

นั้นคืออารมณ์วินาทีแรกที่ผมรู้สึก

แต่  ไม่กี่วินาที ต่อมา แค่ ไม่กี่วินาทีเท่านั้น

ความรู้สึกหึงอย่างรุนแรง มันออกมาจากไหนก็ไม่รู้

เหมือนกับว่าความรู้สึกที่เคยมีต่อฟ้า มันกลับเข้ามาที่ใจผมอีกครั้ง

แต่คราวนี้มันเป็นอารมณ์ที่รุนแรงกว่ามาก

มันไม่ใช่เหมือนความรู้สึกที่ว่า ไอ้ผู้ชายคนนี้จะเข้ามาแย่งเพื่อนของชั้นไป

แต่มันเหมือนกับว่าไอ้ผู้ชายคนนี้จะมาแย่งเยรูซาเล็มของข้าไป

ข้าต้องออกไปปกป้องเยรูซาเล็มของข้า ณ บัดนี้ หรือข้าจะต้องนั่งให้เสียใจไปจนวันตาย

และ ณ นาทีขณะขับรถอยู่นั้น ผมก็นั่งคิดแผนการอยู่ในใจ .."ทำไงดีวะๆๆๆๆๆ " ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

จนวันที่ 13 กุมภา  555 ต้องวันนี้เท่านั้น 555 คิดในใจอยู่ครับ

เพราะกลัวว่าเดี่ยววันที่14 อีตานั้นจะแย่งฟ้าไปอยู่ด้วย แล้วทุกอย่างมันคงไม่ทัน

เออ ผมลืมเล่าไปว่ามีอยู่ สองครั้งซึ่งนานนนนนนโคตะระๆๆๆมาแล้ว

ที่ฟ้าเธอเคยถามผมตอนเธอเมาว่า ทำไมผมถึงตามจีบแต่คุณก้อนเมฑละ

ไม่เคยคิดที่จะชอบเธอบ้างหรอ แล้วทำหน้าแบบเศร้าๆ น้อยใจ

(ซึ่งผมมารู้ทีหลังว่า ฟ้าเองยังจำไม่ได้เลยว่าเคยพูดอย่างนั้นกับผม

เหตุที่เธอพูดไปนะ เหตุเพราะเหล้าล้วนๆเลยครับพี่น้อง )

เช้าวันที่ 13 กุมภา ผมออกไปตลาดสดในเมืองแต่เช้า ซื้อดอกไม้มานั่งห่อช่อเองที่บ้าน

มันเป็นช่อดอกกุหลาบที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่ผมเคยทำ เพราะผมไม่อยากให้เธอคิดว่าผมไม่เห็นค่าในตัวเธอ

เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา มีแต่ผมคอยเอาดอกไม้ฝากเธอไปให้คนอื่น

พอนั่งคิดทีไร ทุเรสตัวเองจริงๆ พับพ่าสิ!!!

บ่ายวันนั้นผมส่งข้อความไปบอกเธอว่า มีเรื่องให้ช่วย

ฟ้าถามผมว่า เรื่องคุณก้อนเมฑ ใช่มั๊ย แต่ผมไม่ตอบ

บอกแต่เพียงว่า นะนะนะ ครั้งสุดท้ายละ ฟ้าตอบกลับผมมาว่า

" นี่ครั้งสุดท้ายที่ 38 แล้วนะ พอได้แล้ว ตัดใจได้แล้ว "

ผมก็อ้อนเธอต่อ จนในที่สุดเธอรำคาญ เธอเลยบอกผมว่าก็ได้ๆ เร็วๆนะมีธุระต่อ

คืนนั้นเอง ผมไปรับเธอแล้วบอกว่ามี 2 ภาระกิจให้ทำ อันแรกคือ

เอาของที่แม่ของกิ๊กเก่าผมฝากมาจาก กทม บอกมาให้กิ๊กเก่าผมที่บ้าน

พอถึงที่หมายปุ๊บ ฟ้าเธอทำภารกิจได้รวดเร็วจริงๆครับ ไม่ถึง5 นาทีดี เธอเดินกลับมา

ผมบอกเธอว่า ยังมีอีกภารกิจสำคัญนะ อันนี้ต้องเป็นความลับสุดยอดนะ ห้ามบอกใครเด็ดขาด

ฟ้าเธอก็เออๆ เอาของไปให้คุณก้อนเมฑ ใช่ไหม เธอถามผม

ผมเดินไปหลังรถ ที่เอาช่อดอกไม้ซ่อนไว้ แล้วยื่นให้เธอ

ฟ้าเธอถามผมว่าจะให้เอาไปให้ใคร

ผมบอกเธอว่า ฝากให้เอาไปให้ฟ้าด้วย แล้วฝากบอกฟ้าว่าช่วยเก็บไว้ด้วยได้ไหม?

ดูเหมือนเธอจะไม่ตกใจซะเท่าไหร่ หรือความจริงแล้วเธอรู้ว่าผมแอบชอบเธอมานานแล้ว???

ในรถมีแต่ความเงียบ เธอเงียบ ผมไม่กล้าพูด บรรยากาศแบบมาคุมาก กดดันสุดๆ

คิดในใจว่า กรูเสียเพื่อนแน่ๆ คราวนี้ นาทีนั้นอยากจะกระโดดออกจากรถมากๆ

พอส่งเธอถึงบ้าน ไม่มีแม้แต่คำลา  ธรรมดาเธอจะพูดบอกผมทุกครั้งว่า ฝันดี ไม่ก็ขับรถดีๆนะ

แต่คราวนี้ไม่มีครับ เธอปิดกระตูแรงโคตรๆ รู้ได้ทันทีว่าเธอโกรธผมมากๆ

แต่เอาวะไม่เป็นไร พรุ่งนี้วันที่14 นิ 555 จองโต๊ะร้านอาหารไว้ละกัน กะว่าจะชวนเค้าไปกินข้าวร้านดีๆนอกเมือง

เช้าขึ้นมา ทำใจประมาณ 8 ชม. พอซัก 5 โมงกว่า เริ่มทำใจได้ ทักไปทางข้อความว่า

คืนนี้ออกไปแรดกันไหม (จริงๆคืออยากชวนไปทานข้าว แต่ไม่กล้าพูดตรงๆ)

คือตอบที่ได้คือ ... ไม่จ๊า       <<<  สั้นๆแต่จุกสัสเลยครับ

  นอนกอดผ้าห่มนิ่ม น้ำตาไหลตามสเต็ปละครน้ำเน่า เตี้ยๆๆๆ วันนี้ ฟ้าไปกะใครวะ คิดอย่างงี้อยู่ทั้งคืนครับ

จนอีกวันต่อมาก็รู้ความจริงว่า ฟ้าเธอไปกะไอ้คนที่จีบเธอ คนที่แทบอยากจะเอาปากไป-หัวผู้ชายคนนั้นมากๆ

สองวันผ่านไป ผมมีโอกาสไปเจอฟ้า จริงๆแล้วก็โทรชวนไปทานข้าวนะแหละ แบบเพื่อนๆกัน ไม่ได้มีอะไร

แค่อยากจะรู้ปฎิกิริยาของเธอที่มีต่อผมบ้างว่า จะโกรธ จะเกลียดขนาดไหน

แต่เท่าที่รู้สึกคือ เธอไม่ค่อยพูดกับผม เหมือนรังเกียจนิดๆ พอชวนคุยอะไรก็จะออกแนวรำคาญ

จนในที่สุดผมอดทนไม่ไหวละ ผมเลยถามเธอไปตรงๆเลยว่า

มันจะเป็นไปได้ไหม ที่เราจะได้คบกัน <<< คำถามที่รู้คำตอบอยู่แล้วว่าต้องโดนด่า

แล้วก็จริงครับ โดนสวนทันที ว่า "ไม่มีทาง ตัดใจซะ ชั้นไม่มีทางชอบแก"

อึ้งครับ หัวใจแตกร้าว ร้องไห้ในใจ อีก ตุ๊ดมากกกก