เรามีเพื่อนผู้หญิงที่คุยกันมากกว่าเพื่อนสนิทของเราเองซะอีก เรื่องราวประมาณนี้
  - มองตา สบตาเป็นประกาย หรือว่าสบตาแล้วยิ้มให้กัน
  - เคยเดินๆแล้วเค้ามาจับมือ ควงแขน บางครั้งเราเล่นผมเค้า หอมผมเค้าบ้าง กอดเอวบ้าง
  - เราเคยบอกเค้าไปว่ารู้สึกดีที่ได้คุย เค้าไม่ปฏิเสธอะไร จากนั้นก็คุยกันมาตลอดแต่ไม่ใช่แฟน มีทะเลาะงอนง้ออยู่เรื่อย
  - ถ้าเค้าไม่ว่างคุย แล้วเราโทรตามโทรจิก เค้าจะให้เหตุผลอยู่เรื่อยๆ มีขอโทษบ้าง บอกให้เข้าใจเค้าบ้างเรื่องงานหนัก แต่ถ้าเราง้อก็กลับมาดีตลอด จนหลังๆเริ่มทะเลาะกัน เค้าบอกให้เราไปคุยกับคนที่มีเวลาตรงกันมั้ย จะได้เข้าใจกัน เคยบอกให้ไปมีแฟนเราจะได้ไม่เหงา
  - ตอนคุยกันแรกๆ เราแกล้งถามเค้าทั้งที่รู้อยู่แล้วว่ามีแฟนรึเปล่า? เค้าถามเชิงแซวกลับว่าอยากให้ไปมีหรอ?
  - เทคแคร์ดี ขับรถพาไปโน่นนี่บ้างถ้าอยู่ด้วยกัน มีครั้งนึงตอนกินข้าว เราตักอาหารให้เค้า เค้าก็ตักอาหารให้เราบ้าง ต่างคนต่างตักให้กัน
  - พอทะเลากันเรื่องเวลาไม่ตรงกันเข้าบ่อยๆ เค้าบอกว่าคุยนานๆที แบบเพื่อน คอยห่วงกัน แต่สุดท้ายก็ดีกัน
  - ครั้งล่าสุดทะเลาะกันเรื่องเดิม แล้วเราบอกกับเค้าว่าขอหยุด ห่างกันไปก่อน จะไม่โทรแล้ว เค้าเงียบไปแล้วพูดว่า เราจริงจังไปรึเปล่า แต่สุดท้ายเราสองคนก็ห่างกัน

**เราอยากถามทั้งผู้หญิงที่ชอบผู้หญิงด้วยกัน และผู้หญิงแท้ๆที่ชอบผู้ชาย ว่าทั้งหมดนี้
1. เค้าชอบผู้หญิงหรือไม่ ชอบเราบ้างหรือเปล่า
2. ปกติแล้ว มีผู้หญิงคนไหนที่เค้าคุยกับผู้หญิงแบบเพื่อนในลักษณะนี้หรือเปล่า
ส่วนตัวเรา เรายอมรับว่าชอบเค้าค่ะ

ขอบคุณสำหรับคำตอบนะคะ