ก็เรื่องมีอยู่ว่าผมเรียนอยู่ที่มหาลัยหนึ่งในภาคอีสาน เธอเป็นคนน่ารัก ทำตัวน่ารักไม่กินเหล้า เธอชอบร้องเพลงเพราะมาก ตอนนั้นเรายังไม่ได้เป็นเพื่อนกันผมเลยพยายามเข้าใกล้เธอจนมีโอกาสได้พูดกัน ผมตอนนั้นเป็นคนไม่รู้จักการให้เกียรติผู้หญิงมาก ผมเลยแกล้งทำเป็นหมั่นไส้เดินเข้าไปหยิกเธออยู่บ่อยๆ แล้วพอช่วงหลังจากเทอมนั้นจบลงเทอมใหม่กำลังเข้ามา ได้มีโอกาสลงเรียนวิชาเดียวกันอีกครั้ง มันทำให้ผมเจอเธอ เวลามีผู้ชายมองเธอผมจะรู้เป็นคนแรก ในใจนี่ไฟลุกเลย ไม่รู้ตัวเองเป็นบ้าอะไร แต่ในที่สุดข่าวร้ายก็เกิดขึ้น มันอาจเป็นข่าวดีสำหรับเธอ แต่เป็นข่าวร้ายสำหรับผม เธอชนะการกระกวดรายการหนึ่งในภาคอีสานเป็นการประกวดร้องเพลง ทำให้เธอต้องย้ายมหาลัยกระทันหัน และเราก็ไม่ได้เจอกันเพราะเธอต้องไปเรียนต่อที่กรุงเทพและอยู่ที่บริษัท GMM รายการที่เธอประกวดชนะเป็นรายการเล็กและฉายทางช่อง true ทำให้เวลามีการแข่งขันในระดับรวมทุกภาค เราจะไม่สามารถดูถ่ายทอดสดได้บ้างครั้งเพราะที่อุบลบางทีก็ดูได้บ้างไม่ได้บ้าง ทำให้ต้องดูย้อนหลัง แต่ถึงอย่างงั้นผมก็ดีใจกับเธอมากจนเธอได้มีโอกาสร้องเพลงประกอบละครหนึ่ง ซึ่งเป็นละคนดังที่หนูนาแสดงเป็นนางเอก และตอนนั้น เราก็ขาดการติดต่อกันนานมากเพราะเธอต้องทำงาน เดินสายตามงานต่างๆใน ห้าง สถานีวิทยุ รายการต่างๆใน กทม เวลาล่วงเลยผ่านมา 3 ปีกว่า ผมมีแฟน และคบกันได้ 2 ปีกว่า ผมไม่เคยลืมเธอคนที่อยู่ห่างไกลได้เลย แต่ผมก็รักแฟนผมดูแลดีทุกอย่าง แต่แฟนผมบอกเลิกผมเพราะบอกรักเราน้อยลง และในช่วงที่ผมเครียด เธอก็กลับมาอยู่ที่บ้านเนื่องจากหมดสัญญากับทาง GMM และกำลังทำเรื่องการออก เธอกลับมาที่บ้านเกิดพวกเราเหล่าเพื่อนนัดเจอกัน ผมลืมบอกว่าผมกับเค้าเคยขึ้นเวทีร้องเพลงด้วยกันเป็นงานบายเนียร์ มันทำให้รู้หลายอย่างเกี่ยวกับกันและกัน และวันนี้เราก็มากินหมูกะทะกัน ชายสอง หญิงสาม เวลาเธอพูดกับผม ผมไม่อยากมองหน้าเธอแต่พอมองจนผมต้องมองหน้าเธอ ผมสู้สายตาเธอไม่ได้จริงๆเพราะเวลาผมมองหญิงคนอื่นทุกคนจะหลบสายตาหรือสู้สายตาผมได้ไม่นานนัก แต่บ้าเถอะ เธอมองมาผมสู้ได้สักพักก็หลบ แต่เรามองตากันหลายครั้งมาก และเหมือนฝันมาก ผมได้มีโอกาสได้ไปส่งเธอที่บ้านมันทำให้คนที่แอบรักคนๆนึงมานานกลับมาคิดว่า เราควรจะบอกรักเค้าดีไหมหรือบอกชอบดีไหม แต่ด้วยคำว่าเพื่อน มันทำให้ผมไม่กล้า เธอมีคนมาชอบเยอะมากๆ เพราะเธอสวยน่ารักสดใส ผมเลยไม่รู้จะทำยังไงอึดอัดไหม ก็ไม่แต่ผม มีความสุขที่เค้ากลับมาที่นี่ และเมื่อผมไปส่งที่บ้านเธอระหว่างทางเราก็คุยกันสนุกมาก จนบางทีผมหลงเลยซอยหน้าบ้านเธอไป ก็พากันหัวเราะเฮฮาพระเจ้า ผมอยากหยุดเวลานี้ไว้จัง ผมมีความสุขไม่รู้จะมีความสุขยังไง ผมรักเค้ามากกกกกกกก แต่ผมไม่อยากพูดเพราะกลัวเสียเค้าไป ผมควรทำยังไงดีครับ