เราเคยเป็นแบบเจ้าของกระทู้เกือบทั้งหมดเลยค่ะ
แต่ต่างกันตรงที่เราเริ่มจากความรัก แต่พอคบกันเข้าปีที่ 4 เรามีโอกาสได้รู้จักคนอื่น ๆ
มันทำให้เรามองสิ่งที่เขาทำให้ว่ามันน่าเบื่อ เขาบอกรักเราเหมือนเดิม อยากเจอเราเหมือนเดิม คิดถึงเราเหมือนเดิม
แต่ตัวเรากลับอยากผลักไสเขาออกไป จากที่เคยไปกินข้าวด้วยกัน เราก็อยากไปกินกับเพื่อน
จากที่เคยเจอกันตอนเย็น เราก็ไปออกกำลังกายกับเพื่อน ทำตัวเหมือนคนโสด
จากที่เคยวางแผนจะแต่งงานกัน บ้านเขาดี ทุกอย่างดีลงตัวหมด
พอเขามาบอกเราว่า เขาบอกแม่แล้วว่าจะแต่งงานกับเราหลังเรียนจบ  ปกติเราต้องดีใจมาก แต่ตอนนั้นเราสับสน เลยได้แต่ยิ้มเบา ๆ
จนเราทนไม่ไหวขอเลิกกับเขา  พอเลิกกันจริง ๆ ตอนแรกรู้สึกโล่งมากค่ะ โสดก็สบาย
ผ่านไป 1 เดือน โครตแย่เลยค่ะ คิดถึง คิดถึงมาก ๆ อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม
แต่ความรู้สึกของเขามันไม่เหมือนเดิมกับเราแล้ว .. ทุกอย่างเลยจบเพราะความสับสนของเราเอง
มีคนดีดีอยู่กับตัว ลองคิดดีดีนะคะว่าที่เบื่อเพราะคบกันมานานหรือเปล่า ช่วงแรกเป็นยังไง ความสุขยังมีอยู่ไหม ลองคิดดีดีนะคะ