ความตอนเดิม
http://ppantip.com/topic/33261698
สิ่งที่น่าสนใจจริงๆไม่ใช่เรือลำน้อย แต่เป็นแมวน้ำยาจก กับนกขี้ขโมย ที่นั่นมีแมวน้ำอยู่ 1 ตัว มันจะค่อยๆเขยิบตัวไปหาคนแล่ปลาแล้วทำตาปริบๆ (ให้นึกถึงหมาข้างถนนตอนมันมานั่งข้างๆเราแล้วส่งสายตาขออาหารเราไว้นะ) ประมาณว่าได้โปรดส่งปลามาทางนี้ ส่วนเจ้านกตัวแสบมาเป็นหมู่ มันจะแอบบินไปเกาะขอบแผงบ้าง ยื่นปากไปบนแผงวางปลาบ้าง เดินอยู่หลังคนแล่ปลาบ้าง มันทั้งขอและขโมย แต่ตัวมันใหญ่เลยเคลื่อนตัวช้าไปสักนิด คนแล่ปลาเลยเอามือไล่มันเบา มันก็ถอยไป สรุป มันเป็นขโมยที่ไร้ความสามารถอย่างรุนแรง เลยเปลี่ยนสถานะเป็นยาจกตามแมวน้ำไป
คนแล่ปลาพอแล่ปลาแล้วก็จะมีส่วนที่ไม่ต้องการ เช่น หนังปลา และ ไส้ปลา เค้าก็จะส่งให้แมวน้ำและนก เพราะฉะนั้นสัตว์อิ่ม คนไม่ต้องทิ้งขยะ ออกแนวลงตัว แต่ฉันกับหมอ บ่นกันว่าเจ้าแมวน้ำไม่มีความเป็นแมวน้ำเหลือแล้ว มันหากินไม่เป็นแล้ว มันกลายเป็นหมาน้อย แม้แต่สายตาก็เป็นสายตาของหมาน้อยไปซะแล้ว แต่มองอีกมุมต้องยอมรับว่ามันเป็นแมวน้ำที่ขี้เกียจแต่รู้จักคิดวิธีหากินที่แมวน้ำตัวอื่นไม่ทันคิดนะ แมวน้ำนะไม่ใช่คนมีกินพอ ศักดิ์ศรีไม่เกี่ยวย่ะ สรุปเรามัวมองและถ่ายรูปแมวน้ำและอยู่นาน
อ้าว!!! แล้วล๊อบสเตอร์อ่ะ นึกได้ ก็ไปถามเจ้าของแผงว่ามีล๊อบสเตอร์มั้ย คำตอบ ไม่มี ง่ะ!!!!! เสียใจ เราเลยตัดสินใจจะไปกินให้ติมก่อนไปเที่ยวชายหาดที่อยู่ไกลออกไป
เรากลับไปร้านไอติมเดิม เจ้าของร้านจำเราสองคนได้ มันมากินอีกแล้ว เค้าเลยชวนคุย ว่ามาจากไหน เค้าอยู่ที่ไหน ออกแนวคำถามทั่วไป หมอได้ที ชิงถามเจ้าของร้านทันที
“ล๊อบสเตอร์ขายที่ไหน เราอยากซื้อ”
เค้าใจดีมาก บอกเราว่า “วันนี้สั่งล๊อบเตอร์ไว้ จะเอามั้ยจะสั่งเผื่อไม่บวกกำไร คุณไม่ต้องกังวลว่าจะซื้อแพง”
เราเลยฝากเค้าซื้อ 1 ตัวและนัดมารับตอนเย็นๆ
หลังจากกินไอติมอิ่มแล้ว เราก็ไปตามหาแผนที่เกาะ จาก Tourist Center แล้วเราก็เดินทางไปยังชายหาดที่มีชื่อว่า ”ทอตูก้าเบย์” เราใช้เวลาขี่จักรยานประมาณ 15 นาทีเห็นจะได้ เราขี่ไปหยุดแค่เชิงเขาเล็กๆแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นทางเดินเข้าไปที่หาด เราก็ต้องจอดจักรยานทิ้งไว้ แล้วเดินขึ้นเขาลูกเล็กๆ ต่อไปอีก 2.5 กิโลเมตร เราก็ถึงชายหาด
ชายหาดที่นี่แบ่งเป็นสองส่วน ส่วนแรกคือส่วนที่มีคลื่นลมแรง คนเล่นเซิฟร์จะมาเล่นกัน แต่วันนี้เห็นอยู่ไม่กี่คน เราเดินต่อไปอีกสัก 10 นาที เราก็พบอีกัวน่านอนเล่นอาบแดดและว่ายน้ำกันอยู่สัก 20 ตัวได้ บางคนถึงกับปลอมตัวนอนเลียนแบบอีกัวน่าเพื่อถ่ายรูปกันเลย ส่วนฉันกับหมอเอาแค่นั่งกับยืนอยู่ข้างมันก็พอแล้ว เราสังเกตเห็นว่ามันชอบพ่นน้ำลายเล่นซึ่งพ่นได้ระยะไกลมาก เห็นแล้วคิดถึงเถ้าแก่ข้างบ้านตอนแกสั่งขี้มูกเลย สั่งปรืดไกลเป็นเมตร ถ่ายรูปกับเจ้าถิ่นเสร็จเราก็เดินไปอีกพัก
เราก็พบอ่าวน้ำนิ่งเงียบสงบซึ่งมันเป็นส่วนที่2 ที่นี่มีแมวน้ำเดินเล่นอยู่ 1 ตัว และมีนกกระจอกอยู่เป็นกลุ่มเดินเล่นอยู่ใต้ต้นไม้ ทำไมสนใจนกกระจอกนะเหรอ ก็ตรงอื่นไม่อยู่ดันรวมตัวกันทำไมเนี่ย สงสัย เราเลยไปนั่งตรงที่นกอยู่เพื่อสังเกต และนั่งพักกินขนมกัน หมอเอามันฝรั่งออกมากิน พอมีเศษตกมันก็มาแย่งกัน. หมอเลยลองยื่นขนมให้มันกิน มันมีระเบียบมากต่อแถวกินด้วยอ่ะ เราโดนคนขับเรือแท๊กซี่ที่มาคอยบริการคนแถวนั้นว่าด้วยห้ามให้อาหารนก ป่าวนะ เศษอาหารมันตกต่างหาก เราผิดไปแล้ว เศร้าสลด...
สักพักฝรั่งที่วางของไว้ตรงที่เรานั่งก็กลับมา และแล้วเราก็ได้คำตอบ พี่แกเล่นเอาข้าวสารวางบนตัวให้นกกินนี่เองมันเลยมาเฝ้ารอ หนักกว่าเราอีกให้นกกินเป็นล่ำเป็นสันเลย แถมใจดีเอาขาหมอเป็นที่วางข้าวสารให้อาหารนกอีก พอข้าวหมดเราก็ลุกและเดินทางกลับ
เราใช้เวลาเดินกลับอีกสัก 30 -40 นาทีได้ เราก็ถึงจักรยานของเรา และเราก็กลับมาร้านไอติม แต่เดี๋ยวก่อนนะ เราขี่ผ่านแผงขายปลาเลยแวะก่อน และเราก็เจอแมวน้ำนอนขี้เกียจอยู่ มันท่าจะอิ่มมากนะเนี่ย ส่วนนกยังปฏิบัติการขโมยปลาที่ไม่ มีวันสำเร็จต่อไป และแล้ว และแล้ว เราก็เห็น… ล๊อบสเตอร์วางอยู่ 2 ตัว ไชโย ด้วยความอยากกิน เราซื้อมาสองตัวเลย ทุ่มสุดตัว 2 ตัว 900 ร้อยบาท 555 นี่ถูกตีหัวแล้วนะ เพราะพอเราไปถึงร้านไอติม เจ้าของร้านว่าตัวหนึ่งสัก 300 กว่า บาท เท่านั้น แต่วันนี้เป็นวันจัดงานคริสมาสที่นี่มันเลยขยับราคาขึ้นเล็กน้อย อีกประมาณ 60 บาท เค้าเลยว่า ให้รอพรุ่งนี้เค้าจะซื้อมาให้เรา เราก็ขอบคุณเค้า แต่ไม่บอกหรอกว่าให้ถุงพลาสติกที่มันดุ๊กดิ๊กๆได้ คือ ล๊อบสเตอร์ เดี๋ยวเค้าเสียใจ วันนี้เลยจำใจต้องกินล๊อบสเตอร์2 ตัวแทนที่จะเป็น 3 ตัว รู้สึกโชคดีที่เค้าซื้อให้เราไม่ได้ ไม่งั้นมีจุก ตัวมันใหญ่มาก
เสร็จสิ้นการมารับล๊อบเตอร์ พร้อมกินไอติม เราก็กลับที่พัก เราก็ลงมือทำอาหาร กว่าจะได้กิน เราต้องลงมือสังหารกุ้งทั้งสองตัว โดยหมอเป็นมือสังหาร ฉับเดียว หัวกับตัวก็ลาจากกัน งานนี้กุ้งสดจริง เราตัดสินใจทำให้มันสุกและเอาตัวใส่ตู้เย็นไว้ก่อน ส่วนหัวและมันของมัน เราเอามาผัดกับเส้นสปาเกตตี้ อร่อยนะ แต่เนื้อและมัน มันเยอะมากจนเราเผลอเรียกมันว่า ปู กินเสร็จเราก็อาบน้ำ และประกอบกล้องเตรียมเล่นน้ำในวันพรุ่งนี้
ขอบฟ้าไกล ใครว่าไปไม่ถึง : กาลาปากอส, เอกวาดอร์ ตอน 2_2
สิ่งที่น่าสนใจจริงๆไม่ใช่เรือลำน้อย แต่เป็นแมวน้ำยาจก กับนกขี้ขโมย ที่นั่นมีแมวน้ำอยู่ 1 ตัว มันจะค่อยๆเขยิบตัวไปหาคนแล่ปลาแล้วทำตาปริบๆ (ให้นึกถึงหมาข้างถนนตอนมันมานั่งข้างๆเราแล้วส่งสายตาขออาหารเราไว้นะ) ประมาณว่าได้โปรดส่งปลามาทางนี้ ส่วนเจ้านกตัวแสบมาเป็นหมู่ มันจะแอบบินไปเกาะขอบแผงบ้าง ยื่นปากไปบนแผงวางปลาบ้าง เดินอยู่หลังคนแล่ปลาบ้าง มันทั้งขอและขโมย แต่ตัวมันใหญ่เลยเคลื่อนตัวช้าไปสักนิด คนแล่ปลาเลยเอามือไล่มันเบา มันก็ถอยไป สรุป มันเป็นขโมยที่ไร้ความสามารถอย่างรุนแรง เลยเปลี่ยนสถานะเป็นยาจกตามแมวน้ำไป
คนแล่ปลาพอแล่ปลาแล้วก็จะมีส่วนที่ไม่ต้องการ เช่น หนังปลา และ ไส้ปลา เค้าก็จะส่งให้แมวน้ำและนก เพราะฉะนั้นสัตว์อิ่ม คนไม่ต้องทิ้งขยะ ออกแนวลงตัว แต่ฉันกับหมอ บ่นกันว่าเจ้าแมวน้ำไม่มีความเป็นแมวน้ำเหลือแล้ว มันหากินไม่เป็นแล้ว มันกลายเป็นหมาน้อย แม้แต่สายตาก็เป็นสายตาของหมาน้อยไปซะแล้ว แต่มองอีกมุมต้องยอมรับว่ามันเป็นแมวน้ำที่ขี้เกียจแต่รู้จักคิดวิธีหากินที่แมวน้ำตัวอื่นไม่ทันคิดนะ แมวน้ำนะไม่ใช่คนมีกินพอ ศักดิ์ศรีไม่เกี่ยวย่ะ สรุปเรามัวมองและถ่ายรูปแมวน้ำและอยู่นาน
อ้าว!!! แล้วล๊อบสเตอร์อ่ะ นึกได้ ก็ไปถามเจ้าของแผงว่ามีล๊อบสเตอร์มั้ย คำตอบ ไม่มี ง่ะ!!!!! เสียใจ เราเลยตัดสินใจจะไปกินให้ติมก่อนไปเที่ยวชายหาดที่อยู่ไกลออกไป
เรากลับไปร้านไอติมเดิม เจ้าของร้านจำเราสองคนได้ มันมากินอีกแล้ว เค้าเลยชวนคุย ว่ามาจากไหน เค้าอยู่ที่ไหน ออกแนวคำถามทั่วไป หมอได้ที ชิงถามเจ้าของร้านทันที
“ล๊อบสเตอร์ขายที่ไหน เราอยากซื้อ”
เค้าใจดีมาก บอกเราว่า “วันนี้สั่งล๊อบเตอร์ไว้ จะเอามั้ยจะสั่งเผื่อไม่บวกกำไร คุณไม่ต้องกังวลว่าจะซื้อแพง”
เราเลยฝากเค้าซื้อ 1 ตัวและนัดมารับตอนเย็นๆ
หลังจากกินไอติมอิ่มแล้ว เราก็ไปตามหาแผนที่เกาะ จาก Tourist Center แล้วเราก็เดินทางไปยังชายหาดที่มีชื่อว่า ”ทอตูก้าเบย์” เราใช้เวลาขี่จักรยานประมาณ 15 นาทีเห็นจะได้ เราขี่ไปหยุดแค่เชิงเขาเล็กๆแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นทางเดินเข้าไปที่หาด เราก็ต้องจอดจักรยานทิ้งไว้ แล้วเดินขึ้นเขาลูกเล็กๆ ต่อไปอีก 2.5 กิโลเมตร เราก็ถึงชายหาด
ชายหาดที่นี่แบ่งเป็นสองส่วน ส่วนแรกคือส่วนที่มีคลื่นลมแรง คนเล่นเซิฟร์จะมาเล่นกัน แต่วันนี้เห็นอยู่ไม่กี่คน เราเดินต่อไปอีกสัก 10 นาที เราก็พบอีกัวน่านอนเล่นอาบแดดและว่ายน้ำกันอยู่สัก 20 ตัวได้ บางคนถึงกับปลอมตัวนอนเลียนแบบอีกัวน่าเพื่อถ่ายรูปกันเลย ส่วนฉันกับหมอเอาแค่นั่งกับยืนอยู่ข้างมันก็พอแล้ว เราสังเกตเห็นว่ามันชอบพ่นน้ำลายเล่นซึ่งพ่นได้ระยะไกลมาก เห็นแล้วคิดถึงเถ้าแก่ข้างบ้านตอนแกสั่งขี้มูกเลย สั่งปรืดไกลเป็นเมตร ถ่ายรูปกับเจ้าถิ่นเสร็จเราก็เดินไปอีกพัก
เราก็พบอ่าวน้ำนิ่งเงียบสงบซึ่งมันเป็นส่วนที่2 ที่นี่มีแมวน้ำเดินเล่นอยู่ 1 ตัว และมีนกกระจอกอยู่เป็นกลุ่มเดินเล่นอยู่ใต้ต้นไม้ ทำไมสนใจนกกระจอกนะเหรอ ก็ตรงอื่นไม่อยู่ดันรวมตัวกันทำไมเนี่ย สงสัย เราเลยไปนั่งตรงที่นกอยู่เพื่อสังเกต และนั่งพักกินขนมกัน หมอเอามันฝรั่งออกมากิน พอมีเศษตกมันก็มาแย่งกัน. หมอเลยลองยื่นขนมให้มันกิน มันมีระเบียบมากต่อแถวกินด้วยอ่ะ เราโดนคนขับเรือแท๊กซี่ที่มาคอยบริการคนแถวนั้นว่าด้วยห้ามให้อาหารนก ป่าวนะ เศษอาหารมันตกต่างหาก เราผิดไปแล้ว เศร้าสลด...
สักพักฝรั่งที่วางของไว้ตรงที่เรานั่งก็กลับมา และแล้วเราก็ได้คำตอบ พี่แกเล่นเอาข้าวสารวางบนตัวให้นกกินนี่เองมันเลยมาเฝ้ารอ หนักกว่าเราอีกให้นกกินเป็นล่ำเป็นสันเลย แถมใจดีเอาขาหมอเป็นที่วางข้าวสารให้อาหารนกอีก พอข้าวหมดเราก็ลุกและเดินทางกลับ
เราใช้เวลาเดินกลับอีกสัก 30 -40 นาทีได้ เราก็ถึงจักรยานของเรา และเราก็กลับมาร้านไอติม แต่เดี๋ยวก่อนนะ เราขี่ผ่านแผงขายปลาเลยแวะก่อน และเราก็เจอแมวน้ำนอนขี้เกียจอยู่ มันท่าจะอิ่มมากนะเนี่ย ส่วนนกยังปฏิบัติการขโมยปลาที่ไม่ มีวันสำเร็จต่อไป และแล้ว และแล้ว เราก็เห็น… ล๊อบสเตอร์วางอยู่ 2 ตัว ไชโย ด้วยความอยากกิน เราซื้อมาสองตัวเลย ทุ่มสุดตัว 2 ตัว 900 ร้อยบาท 555 นี่ถูกตีหัวแล้วนะ เพราะพอเราไปถึงร้านไอติม เจ้าของร้านว่าตัวหนึ่งสัก 300 กว่า บาท เท่านั้น แต่วันนี้เป็นวันจัดงานคริสมาสที่นี่มันเลยขยับราคาขึ้นเล็กน้อย อีกประมาณ 60 บาท เค้าเลยว่า ให้รอพรุ่งนี้เค้าจะซื้อมาให้เรา เราก็ขอบคุณเค้า แต่ไม่บอกหรอกว่าให้ถุงพลาสติกที่มันดุ๊กดิ๊กๆได้ คือ ล๊อบสเตอร์ เดี๋ยวเค้าเสียใจ วันนี้เลยจำใจต้องกินล๊อบสเตอร์2 ตัวแทนที่จะเป็น 3 ตัว รู้สึกโชคดีที่เค้าซื้อให้เราไม่ได้ ไม่งั้นมีจุก ตัวมันใหญ่มาก
เสร็จสิ้นการมารับล๊อบเตอร์ พร้อมกินไอติม เราก็กลับที่พัก เราก็ลงมือทำอาหาร กว่าจะได้กิน เราต้องลงมือสังหารกุ้งทั้งสองตัว โดยหมอเป็นมือสังหาร ฉับเดียว หัวกับตัวก็ลาจากกัน งานนี้กุ้งสดจริง เราตัดสินใจทำให้มันสุกและเอาตัวใส่ตู้เย็นไว้ก่อน ส่วนหัวและมันของมัน เราเอามาผัดกับเส้นสปาเกตตี้ อร่อยนะ แต่เนื้อและมัน มันเยอะมากจนเราเผลอเรียกมันว่า ปู กินเสร็จเราก็อาบน้ำ และประกอบกล้องเตรียมเล่นน้ำในวันพรุ่งนี้