เนื้อข่าวพูดถึงเรื่องการสร้าง "กระเช้า" ขึ้นภู
ผมคงพิมพ์ไม่ยาว เพราะตั้งกระทู้ในมือถือ พิมพ์ลำบาก

สำหรับผมที่เคยเป็น "ผู้พิชิตภูกระดึง" ด้วยสถิติอยากจะโม้
ขาขึ้น 07.30 น. ถึงจุดกางเต้นท์ 12.30 น. (คนทั่วๆ ไปจะบอกประมาณ 7 ชม.)
ขาลงใช้เวลา 1.30 ชม. (ไม่เวอร์น่ะ) ตอนนั้นวิ่งลงแข่งกับกลุ่มที่ไปด้วยกัน

ส่วนตัวผมที่เคยไปมา กล้าพูดเลยและคิดว่าคนเคยไปน่าจะคิดเหมือนกัน
เสน่ห์ของภูกระดึงอยู่ที่การเดินครับ การเดินขึ้นไปบนยอดหลังแป
ธรรมชาติรอบทาง ความเหนื่อย ความลำบาก เพื่อที่จะไปพบธรรมชาติข้างบนนั้น
และสำหรับคู่รักหลายๆ คู่ นี่เป็นตำนานพิสูจน์รักแท้ได้อย่างนึงเลย
เคยได้ยินมั้ยครับ? ที่ว่า คู่รักคู่ไหนพิชิตยอดภูโดยไม่เลิกกันบนนั้น คู่นั้นอยู่ยาว
แต่คู่ไหนไม่ใช่คู่แท้ ไปเลิกกันที่นี่ทุกราย ผมเห็นกับตามาแล้วระหว่างขึ้นภู
ยินด่าบอกเลิกกันตรงนั้นเลย แล้วฝ่ายหญิงก็สะบัดบ็อบลงภูกันเลย ฝ่ายชายก็สะบัดแก้มก้นบิดตรูดขึ้นภูต่อ
เห็นทั้งคู่แท้ที่ฝ่ายชายเอากระเป๋าเป้สองใบแบกไว้ข้างหน้า
ส่วนแผ่นหลังอันบึกบึน ไว้ใช้แบกแฟนสาวขึ้นขี่หลังเมื่อฝ่ายหญิงเริ่มเดินไม่ไหว
แต่ฝ่ายชายไม่แข็งแรงไม่ต้องน้อยใจ เพราะคุณยังโชว์แมนได้ด้วยการค่อยๆ เดินไปกับเธอ
จูงมือให้กำลังใจกันไปได้ เหนื่อยมากก็นั่งพักระหว่างทางได้

เสน่ห์ภูกระดึง สำหรับผมอยู่ตรงนี้ครับ รวมไปถึงธรรมชาติบนนั้น
เกริ่นมาเยอะแล้ว ผมอยากทราบความเห็นสำหรับคนที่ "พิชิตภูกระดึง" มาแล้วเหมือนกัน
ว่าเห็นด้วยมั้ย? กับการสร้างกระเช้าขึ้นภู
แต่ตัวผมตอบเลยไม่ต้องคิดให้เสียเวลาว่า "ไม่เอากระเช้า!!!!"

สร้างเมื่อไหร่ ภูกระดึงจะไม่ใช่ภูกระดึงอีกต่อไปสำหรับผม