สืบเนื่องจากกระทู้นี้ http://ppantip.com/topic/33241620

หลังจากนั้นก็มีหลายท่านที่เข้ามาให้คำแนะนำ ตอนบ่ายเราเลยตัดสินใจไปหาหมอที่ Health Center ในมหาลัย
คุณหมอบอกว่าเป็นเยอะ วันนี้เค้าไม่มีอุปกรณ์ที่จะจัดการกะแผลนี้ได้ให้ไปโรงพยาบาล
แต่หมอก็ล้างแล้วปิดแผลให้ใหม่อีกทีนึง (เราแปะผ้าก็อซไปเฉยๆ)
เราเลยถามหมออีกว่างั้นพรุ่งนี้มาทำแผลที่นี่ได้มั้ย (งกนั่นล่ะ ที่มอมันถูกนี่) หมอบอกไม่ได้ค่ะ พรุ่งนี้ปิดปีใหม่​!
แล้วก็ให้ยามากินด้วยสำหรับสามวัน จากนั้นในวันเดียวกันเราก็ไป Orthopedic Clinnic (ป้ายเขียนอย่างนี้จริงๆนะเออ nn)
ซึ่งเราเคยมีประวัติกับที่นี่อยู่เพราะปีที่แล้วก็ก้าวพลาดเดินลงบันไดข้อเท้าบวมพลิกเคยมารักษาจนหาย
เข้าไปหาหมอ เราก็บอกว่าเราเกิดแผลนี้ได้ไง แล้วไปที่มหาลัยมาแล้วหมอให้ยาตัวนี้มา บลาๆๆ แล้วหมอก็บอกว่าเป็นเยอะ(อีกล่ะ)
จากนั้นให้พยาบาลพาไปห้องข้างๆ นั่งยืดขาบนเตียงรอทำแผล หมอมาราดยาล้างแผลอะไรสักอย่าง แสบพอทน
แต่พอคีบเอาสำลีจุ่มน้ำยาแล้วมาเช็ดถูแผล เรียกได้กว่าขูดดีกว่าค่ะ ตรงที่มันขึ้นสะเก็ด ขูดออกทิ้งหมด
เรางี้ร้องลั่นเสียงทะลุออกไปยันนอกห้อง หมออออ เจ็บบบบบบบ!!! แต่ก็นะมิได้นำพา หมอขูดต่อไปจนหมด
แล้วโปะด้วยยาคล้ายๆเบตาดีน แล้วก็โปะครีมสีขาวอะไรไม่รู้ยังกับบัวหิมะ โปะหนาๆแปะด้วยผ้าก็อซทับ
หมอเดินออกไป เราคิดว่าเสร็จ ป่าวค่ะ พยาบาลบอก ฉีดยาเข็มนึงนะคะ โอ้วววว คือสรุปโดนฉีดยาไปอีกเข็ม
เป็นอันเสร็จพิธี เราเลยถามพยาบาลว่าแล้วพรุ่งนี้คือยังไงคะ ทำแผลเองที่บ้านได้ใช่มั้ย
พยาบาลบอกว่า "ไปทำที่โรงพยาบาลหรือHealth centerนะคะ แล้วห้ามแผลเปียกน้ำ แต่พรุ่งนี้คลินิกปิดค่ะ"
จ้ะ...ที่มอก็ปิด คลินิกก็ปิด เราเลยเหลือตัวเลือกเดียว เอาวะเราต้องไปโรงพยาบาลนี่ละ Hospitalแท้ๆ มันไม่มีวันหยุด
เหตุนี้เราเลยไปโรงพยาบาลมาเมื่อวานค่ะ

เข้าไปในห้องเราก็อธิบายเหมือนเดิม เดินหกล้มที่ถนน ไปหาหมอมาแล้วแต่เค้าบอกให้มาโรงบาลอีกที บลาๆ
หมอเปิดแผลดู(จากที่คลินิกแปะมาเราไม่ได้ทำอะไรกะมันอีกเลย) หมอบอกว่าเนื้อมันหายไปหมดเลย ยังงี้หายช้าแน่
คิดในใจ เอ้า!ก็เนื้อจะไม่หายไปได้ไง(วะ) เมื่อวานหมอที่คลินิกเล่นขูดเนื้อและสะเก็ดแผลออกไปหมดเลย
หมอก็เอาสำลีชุบยามาเช็ดๆๆๆ แสบมากกกกก แล้วป้ายยาคล้ายๆเบตาดีน เราก็คิดว่าจะเสร็จจ้าาาาา
ที่มาโรงพยาบาลนี่ในใจที่คิดคือ มาล้างแผลแปะผ้าก็อซแล้วกลับบ้าน ชิวๆไรงี้
มารู้สึกแปลกๆพอหมอบอกพยาบาลว่า "รูดม่าน" เอิ่มมมม อะไร ทำไม ยังไง รูดม่านเลยหรอ นี่ไม่ได้เสร็จแล้วหรอ
พยาบาลถาม ไม่แพ้ยาอะไรใช่มั้ยคะ? ไม่ได้ตั้งครรภ์ใช่มั้ยคะ?  เราก็ค่ะๆ
อืมมมมมมม ละสายตาจากพยาบาล หันไปเจอหมอหยิบเข็มขึ้นมาดูดยา สลิงค์เข็มเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณเซนกว่า
เรานี่หน้าซีดเลย ในใจนี่เฮ้ยยยย ฉีดยาอีกแล้วหรอ แล้วหมอดูดยาขึ้นมาผสมกันจาก2ขวด อะไรก็ไม่รู้
พยาบาลบอกหลับตาค่ะ พร้อมเอามือมาจับแก้มเราให้หันไปอีกข้าง
​​WTF!!!! คือเจ็บ เจ็บแบบไม่ใช่การแสบของการล้างแผลธรรมดา หมอปักเข็มลงไปท่ามกลางแผลสดๆที่เข่าที่กำลังเลือดทะลักนองอยู่
เราก็ร้องสิคะ จับมือกับพยาบาล บีบมือนางตลอดพร้อมกรีดร้องไปด้วย น้ำตานี่ซึม มาก็มาคนเดียว ทำไมต้องมาโดนยังงี้ด้วย
พอหันกลับมา ก็เห็นหมอหยิบมีดโกนขึ้นมา เย้ยยยยย! มีดโกนแบบแผ่นสี่เหลี่ยม
เรานี่ตาค้างจ้องแบบ ชั้นอึ้งอะ อะไรของแกกกก
พยาบาลสั่งอีก อย่ามองๆหลับตาค่ะ จับเราหันหน้าไปอีกฝั่ง แต่รู้สึกไงคะ รู้เลยว่าหมอกำลังกรีดๆเฉือนๆที่แผล
พอเริ่มทำใจได้แอบมองอีกที หมอคว้าด้ายเข็มกรรไกรขึ้นมาเย็บ!!! เย้ยยยย แผลหกล้มต้องถูกเย็บเลยหรอ(วะ)
ตั้งแต่เกิดมาคือไม่เคยโดนเย็บแผลมาก่อนในชีวิต แล้วเย็บสดๆงี้อะนะ สุดจะทานทน
แล้วเห็นพยาบาลอีกคน (มีหมอ1พยาบาล2) เอากล้องถ่ายรูปมาถ่ายจ้าาา ถ่ายแผลเราตั้งกะตอนแรกที่เช็ดเสร็จ ถ่ายตอนเย็บ ฯลฯ
พอเห็นนางถ่ายงั้น เออเนอะถ่ายมั่งดีกว่าปสก.เย็บครั้งแรก -.,-  หยิบไอโฟนขึ้นมาถ่าย (ปิดแฟลช ถ่ายห่างๆไม่รบกวนการเย็บ)
ปรากฏว่าโดนว่า ห้ามถ่ายรูป จะถ่ายไปทำไม ให้ลบออกกกก หมอสั่งพยาบาลให้ดูเราลบรูปต่อหน้านาง
คือขาก็ขาเรา พวกคุณถ่ายได้เพียบ แต่เราถ่ายขาตัวเอง...โดนสั่งลบ (ถ่าย4ภาพ) ลบเสร็จขอดูยืนยันด้วยว่ารูปหมดจริง
แต่ไม่ได้จับไอโฟนเราหรอกสั่งอย่างเดียว ให้เราเข้าดูหน้ารูปรวมCamera Rollว่าภาพหายไปหมดแล้ว
คือจะร้องไห้ เจ็บก็เจ็บ ไปคนเดียวอีก ต่อกรไม่ไหว

จากนั้นโดนดามเฝือกข้างหลังขาแล้วพันผ้าตั้งแต่ข้อเท้ายันขาอ่อน! ตกใจมากกกก เฮ้ย มันหนักขนาดนี้เลยหรอ???
เสร็จปุ๊ปนึกว่าจะจากไปได้ พยาบาลอีกคนมาเรียก โดนฉีดยาไปอีก2เข็ม! ในสองวันโดนฉีดยาไป4เข็มแล้ว
ออกมารอเรียกรับใบสั่งยากับจ่ายเงิน วันนั้นเอาเงินสดไป 3,000 กว่าบาทไทย เพราะอย่างที่บอกกะล้างแผลแปะผ้าก็อซกลับบ้าน
ไม่คิดเลยว่าจะโดนขูด กรีด ผ่า เย็บ ฉีด ดามเฝือกเต็มขนาดนี้ แต่ในหัวตอนนั้นก็ไม่คิดนะว่าจะเงินไม่พอ
แต่พอเรียกชื่อเท่านั้นล่ะ...มองหน้าเราไปมากะค่าบิล แล้วถามว่าเมื่อกี้ฉีดยาด้วยใช่มั้ย เราบอกใช่ค่ะ
ฮียื่นเครื่องคิดเลขมาให้ค่ะ OH MY GOD!!!!!!!! วินาทีนั้นคือหน้าซีดที่หน้าเคาเตอร์เลยค่ะ จะเป็นลมก็คราวนี้ ไม่มีตังจ่าย!
ในหัวนี่ประมวลเป็นเงินไทย 19,000บาทกว่าๆ (ไม่รวมค่ายากิน) มือนี่กดโทสัพแชทหาเพื่อนหน้าเค้าเตอร์
เจ้ๆๆๆๆๆๆทำไงไม่มีตังจ่ายยยยยย กรี๊ดดดดด ฯลฯ แชทไปนี่ก็คิดไปด้วยเอาไงดีวะ
ถามฮีว่าแถวนี้มีธนาคารxxxมั้ย เราไม่มีเงินสดมากขนากนั้นหรอกนะ ฮีบอกไม่มี ตอนนี้ที่พอจะจ่ายได้คือเท่าไรครับ?
เรานี่แบบว่า เฮ้ย บอกไปจะช่วยไรได้มั้ยเนี่ย จาก19,000+ ชั้นมีอยู่ 3,000 น้อยกว่า6-7เท่าของราคาที่ต้องจ่าย
ระหว่างงึกๆงักๆซีดๆอยู่นั่น นึกได้ว่าพกบัตรVisaไปนี่หว่า เลยยื่นให้ฮีไป ถามว่าใช้ได้มั้ย สรุปว่าได้!
รู้สึกว่าโชคดีที่เอาบัตรติดตัวไป ไม่งั้นตายแน่ๆเลย ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ
แต่จ่ายเสร็จปุ๊ปนี่โทรบอกคุณแม่ด่วนนน คือรู้สึกผิดมาก ทำไมเราต้องมาเสียเงินมากมายขนาดนี้
แพงกว่าค่าเช่าบ้านทั้งเดือนอีก ต่อไปนี้จะพยายามไม่ซุ่มซ่ามดูแลรักษาตัวเองดีๆ

หลังจากที่เล่าพร้อมบ่นมายาวๆ(ขออภัยด้วยค่ะ ) อยากทราบไว้ประดับความรู้

- ปกติที่ไทยเวลาทำแผลแบบนี้มีกฎห้ามถ่ายรูปรึเปล่าคะ? (ถ่ายแผลเราเองไม่ใช่คนอื่น) เคยเห็นมีคนลงในigในfacebook
- แล้วประเทศที่เพื่อนๆอยู่เค้ามีกฎห้ามมั้ยคะ? คือเราเล่าให้เพื่อนที่เป็นคนที่นี่ฟังเค้าบอกไม่มี "มันผิดปกติ บ้าไปแล้ว" -.,-
- ค่ารักษาในตปท.ที่เพื่อนๆเคยโดน มีshockกันบ้างมั้ยคะ?
- แผลหกล้มปกติมันหนักขนาดผ่าเย็บดามเฝือกเลยหรอคะ?

ปล.พรุ่งนี้หมอนัดไปโรงพยาบาลอีกรอบเพื่อดูแผล ไม่อยากไปเลย กลัวshockอีกหมื่น ฮื่ออออ