ดีใจมากคะ มีกระทู้เป็นของตัวเองสักที

.. ตามหัวเรื่องเลยค่ะ..
รายละเอียด ฉบับย่อมีแบบนี้ค่ะ.....

คือว่า คบกับสามีมาได้ 9 ปี ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมอ่ะค่ะ ทีแรกแม่สามีไม่ยอมรับ
ว่าเราใจง่าย  แล้วบอกให้เลิกกับเรา แต่เราทั้งสองรักกันแอบติดต่อ เขียน จม.
หากันตลอด จนผ่านมา 9 ปี เราจึงจดทะเบียนสมรสกัน (แม่เราไม่ได้รักเกียจ)
เพราะแฟนเป็นคนดี (โดยที่แม่สามีไม่ได้มาสู่ขอ หรือมากล่าวอะไรที่บ้าน แบบว่า
เราทำกันเอง) จดทะเบียนก็จบ..... จากนันแม่เราก็อยากเลี้ยงหลาน จึงบอกให้เรา
ปล่อยให้ท้อง  .... แล้วเอก็ทัองสมใจค่ะ  

ปัญหาคือ....
ตอนนี้คลอดน้องแล้วค่ะ อยู่บ้านสามี (สามีไม่อยู่ทำงาน ตจว.)
เนื่องจากบ้านเรากำลัวสร้างอยู่
1. แม่สามีหนี้เยอะ ชอบยืมเงินเอ (เอก็คุยกับสามีตลอดเค้าก็เห็นใจเรา)
ยืมทีเป็นหลายเดือน เราไม่มีเงินสดก็ยืมของไปจำนำ ทีละ1,000 - 30,000 บาท
บางทีเราไม่มี ก็ยืมแม่เราบ้าง (ยืมเราๆให้นะ ยืมแม่เราให้ยืมบ้างไม่ให้บ้าง)

2. แม่สามี ชอบวุ่นวายเกินเหตุ ในกรณีของการเลี้ยงลูกเรา เช่น ลูกแหวะนมก็ว่าหลาน
เป็นลำไส้ ถ่ายบ่อยก็ว่าท้องเสีย ไม่ถ่ายก็ว่า เราก็ศึกษาข้อมูลแล้วอธิบายว่าปกติ
(เพราะไม่งอแงเจริญเติบโต สมวัย เลี้ยงง่าย) อธิบายจนเบื่อ ต้องพูดเรื่องเดิมซ้ำ เหมือน
ว่าเราไม่เคยพูด หรืออธิบาย จนเราท้อ เหนื่อย  เก็บกด เหมือนซึมเศร้า ...... ประเด็นมัน
ทุกเรื่องเหมือนเราผิด   ... จิปาถะ (แต่แกทำงานบ้านทุกอย่าง เพราะเราทำไม่ดี ไม่ถูกใจแก
แกว่างั้น เรื่องนี้เราก็เฉยๆ เพราะแกเรื่องมาก ไม่เคยให้ลูกทำอะไร เลี้ยงมีแบบคุณหนู)
....ทุกคนคะมันมีอีกเยอะอ่ะ ....

คือพูดง่ายๆ เราคือคนที่ไม่เข้าตาอ่ะ...

ตอนนี้เราเครียดเลี้ยงลูกเหนื่อย มันเอาทุกอย่าวมารวมกันทั้ง เรื่องเก่าๆ ที่แกไม่ให้เกียริ์ต
แม่เรา   >> ไม่ได้ไปคุยไปขอเรา << ยืมเงินทั้งๆที่เราไม่ค่อยจะมี....เหนื่อยใจ ทำอะไรก็ผิด
ในสายตาเค้า ทั้งๆที่เราก็ศึกษาข้อมูลในเนต ถามพี่ที่มีลูกอ่อนเหมือนกันมาแล้ว .... แกก้อ
ไม่เชื่อ  แล้วหาว่าเราไม่รักลูกบ้างหล่ะ ไม่สนใจบ้างหล่ะ .... เรามึนๆเบลอๆเลยค่ะ


....แล้วอย่างนี้ เราควรจะ....???? ช่วยหน่อยนะคะ