ดิฉันอยากจะขอคำปรึกษาจากทุกคนหน่อยค่ะ ว่าถ้าเป็นคุณจะทำอย่างไรกันคะ
เรื่องมีอยู่ว่าดิฉันไม่ปลื้มแฟนของน้องชายเอาซะเลยค่ะ <ไม่ใช่ว่าเป็นพี่ผัวตัวร้ายอะไรนะคะ แต่ที่ไม่ชอบมันมีสาเหตุค่ะ>
คือเรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน ก่อนหน้านี้ดิฉันก็รู้และสนับสนุนการคบกันของน้องกับแฟนมาตลอด
จนมาวันนึงค่ะ น้องชายดิฉันเอามือถือของดิฉันไปโทรหาแฟนมัน โดยที่ดิฉันไม่รู้เรื่อง แต่ทางฝ่ายแฟนคงจะไม่ได้รับสาย
<เรื่องนี้ก็จบไปโดยที่ดิฉันไม่รู้นะคะ>
แต่มารู้อีกวันต่อมา เพราะมีเบอร์แปลกโทรเข้ามาที่มือถือดิฉันแต่ดิฉันไม่ได้ยิน พอมาดูมือถือก็เลยโทรกลับไป คือเห็นว่าโทรมาหลายสายติดกัน พอดิฉันโทรกลับก็ไม่มีคนรับสายจึงวาง สักพักเบอร์นี้ก็โทรเข้ามาอีกค่ะ ดิฉันก็รีบรับสายเลย
พอรับสายเท่านั้นแหละค่ะ เรื่องก็เกิด << ดิฉันถูกด่าเป็นชุดโดยที่ไม่รู้เลยด้วยซำ้ว่าคนที่ด่าคือใคร>>
จะขอเรียบเรียงข้อความสนทนาระหว่างดิฉันกับนางคนนั้นให้ฟังนะคะ
ดิฉัน : อัลโล ใครคะ
นางนั่น : มึ..โทรมาทำไม
ดิฉัน : ก็เห็นเบอร์นี้โทรมา
นางนั่น : มึ..ไม่ต้องมาตอแ..ล อีด..ก มึ..นั่นแหละโทรมา <ขอละนิดนึงค่ะ มันเป็นคำไม่สุภาพ>
ต้องขอบอกนะคะว่าบทสนทนานี้ไม่ได้แต่งเติม เพราะตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครด่าดิฉันแบบนี้ค่ะ
และดิฉันก็ไม่เคยด่าใครถ้าไม่จำเป็นเช่นกัน
**จากนั้นดิฉันก็รีบวางสายโดยไม่พูดอะไรต่อค่ะ เพราะตกใจมาก และพอดีดิฉันก็อยู่ในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ จึงไม่สามารถไปต่อปากต่อคำกับนางนั่นได้ เพราะเรารู้กาละเทศะค่ะ**
แต่นางนั่นก็ไม่เลิกโทรมาอีก ทีนี้เพื่อนดิฉันรับแทน เพื่อนก็พยายามอธิบายนะคะว่าดิฉันไม่ได้โทรไป แต่ทางนางนั่นเหมือนไม่เชื่อและด่าทอเพื่อนดิฉันกลับมาเช่นกัน เพื่อนดิฉันจึงวางสาย แต่มันไม่เลิกยังพยายามโทรมาอีกแต่ดิฉันไม่รับเพราะไม่สะดวกจะคุยสายแล้ว แต่ในใจโมโหมากๆค่ะ อยากด่ากลับแต่ทำไม่ได้เพราะสถานที่ไม่เอื้ออำนวยค่ะ
พอเย็นวันนั้นดิฉันกลับมาถึงบ้านด้วยความโมโหจึงเล่าให้ที่บ้านฟัง เท่านั้นแหละค่ะ"ถึงบางอ้อเลยค่ะ"
เพราะนางนั่นที่โทรมาด่าดิฉันมันคือแฟนของน้องชายดิฉันเอง จากนั้นน้องชายจึงเล่าให้ฟังว่าเมื่อวานเอามือถือดิฉันโทรไปหาแฟน เพราะมือถือน้องเงินหมดแต่แฟนมันไม่รับสาย มันเลยโทรไปหลายครั้งแต่ก็ไม่รับ
พอได้รู้ความจริงเท่านั้นแหละค่ะ ดิฉันจึงปี๊ดแตกใส่น้องชายไปเยอะ คือความรู้สึกตอนนั้นทั้งโกรธน้องเราที่ไม่บอกก่อนและโมโหนางนั่นที่โทรมาด่าโดยที่ดิฉันไม่ได้ผิดอะไรเลย
จากนั้นทุกอย่างก็ผ่านไปโดยที่ดิฉันก็รอคำขอโทษจากปากนางนั่นทุกวัน <อ้อลืมบอกตอนนั้นดิฉันอยู่ ม.6 ส่วนน้องชายกับแฟนอยู่ ม. 4> ถ้านับจากวันนั้นถึงตอนนี้ก็ 8 ปี แล้วค่ะ
คือตลอดเวลาที่ดิฉันยังเรียนอยู่ก็รอฟังคำขอโทษนะเพราะน้องชายบอกว่ามันบอกแฟนมันแล้วว่าที่มึ..ด่าน่ะ พี่กุเอง
แต่นับจากวันนั้นก็ไม่เคยได้ยินคำขอโทษค่ะ มิหนำซำ้ยังทำเป็นตีสนิทกับเราเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ดิฉันก็เห็นแก่หน้าน้องเวลาอยู่ต่อหน้าเพื่อนๆมัน ดิฉันก็ทำเป็นยอมรับแฟนมันทั้งๆที่ในใจเกียจมากมาย
บวกกับใกล้จะเรียนจบแล้วจึงไม่สนใจนางนั่นเท่าไร
จนดิฉันมาเรียนมหาลัย น้องชายก็ยังคงคบกับนางนั่นอยู่แต่ดิฉันก็ไม่ได้คิดว่ามันจะจริงจังกันขนาดนี้ คิดว่ามันจะคบแค่ตามประสาวัยรุ่นเท่านั้น
จนวันนึง ขณะที่ดิฉันเรียนอยู่ ปี 2 มีเบอร์แปลกๆโทรเข้ามาที่มือถือ เมื่อดิฉันรับสายก็ปรากฎว่าเป็นนางนั่นแฟนของน้องชายโทรมาขอโทษค่ะ ตอนนั้นดิฉันไม่ได้บอกว่าจะยกโทษให้ไหมเพียงแต่ถามกลับไปว่ามันนานไปไหมที่จะมาขอโทษ นี่มันสองปีแล้วนะ
นางนั่นมันเงียบค่ะ จากนั้นดิฉันก็เลยว่าไปอีกเยอะค่ะ คือประมาณว่าทำไมเธอถึงไม่ถามให้รู้เรื่องก่อนว่าใครเป็นใคร ทำไมต้องด่ากันขนาดนี้ แล้วถ้าพี่ไม่ใช่พี่สาวแฟนเธอก็คงจะไม่ขอโทษใช่ไหม นางนั่นมันก็เงียบและบอกมันยอมรับผิด แต่ดิฉันก็ไม่ได้บอกยกโทษนะคะ แค่บอกว่าพี่จะเห็นแก่น้องพี่แล้วกัน จากนั้นก็วางสายไป
พอไปเล่าให้น้องชายฟังมันก็บอกว่าเห็นเราบ่นมันว่าตกลงแฟนแก่จะไม่ขอโทษฉันเลยใช่ไหม มันเลยไปบอกให้แฟนมาขอโทษเราอะ
คือนางนั่นมันไม่ได้คิดได้เอง มันไม่ได้สำนึกจริงๆอะ
***จนตอนนี้ดิฉันก็ยังไม่สามารถทำใจยอมรับผู้หญิงคนนี้ได้จริงๆค่ะ เพราะขนาดเคยไปเจอกันที่งานบวชงานนึงโดยมีพ่อแม่เราไปด้วยนะ นางนั่นมันยังไม่ทัก ไม่ไหว้ดิฉันเลยค่ะ แถมกับพ่อแม่มันก็ไม่ไหว้นะ มันทำเฉยเมยใส่ ทั้งๆที่มันก็เคยมาที่บ้านดิฉันนะคะ น้องชายเคยพามา
คือดิฉันรับผู้หญิงแบบนี้ไม่ได้จริงๆค่ะ เคยเถียงกับน้องหลายครั้งแต่มันก็ยังจะคบกันต่อ
มีครั้งนึงนางนั่นมันใส่ชุดว่ายนำ้ถ่ายรูปลงเฟสบุก ดิฉันเข้าเฟสแล้วเห็นพอดีจึงว่าไปกับน้องชาย น้องชายมันก็ไปว่าแฟนมันต่อแต่แฟนมันตอกกลับมาว่าพ่อแม่เขายังไม่ว่าเลย เท่านั้นแหละยิ่งเห็นธาตุแท้ของนางนั่น
แถมมันยังบล็อกเฟสดิฉันไปเลยค่ะ ดิฉันจึงฝากบอกน้องชายไปว่าจะบล็อกก็เรื่องของมึ.. เพราะมึ.. มาเพิ่มเพื่อนกุเอง กุไม่ได้ต้องการเป็นเพื่อนด้วย
ดิฉันเครียดมากเลยค่ะ ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไร มันก็เหมือนว่าต้องได้นางนั่นเป็นน้องสะใภ้แน่นอนอะค่ะ
บอกตรงๆว่าไม่อยากได้ ถ้าเป็นคนอื่นดิฉันพร้อมจะเปิดใจรับและทำความรู้จักกันใหม่แต่สำหรับคนนี้มันไม่ไหวค่ะ
>>>ถ้าเป็นเพื่อนๆทุกคนเจอแบบนี้คุณจะทำไงอะคะ ควรจะเปิดใจรับและทำใจให้ได้ หรือเราจะเปิดสงครามกันไปเลยว่าเราไม่ยอมรับ
คือจริงๆเราก็สงสารน้องนะเพราะเห็นมันคบกันมานานแต่เราทำใจไม่ได้สักทีค่ะ<<<
ช่วยแนะนำหน่อยนะคะ เครียดมากค่ะ
ขอคำปรึกษาปัญหาในครอบครัวหน่อยค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่าดิฉันไม่ปลื้มแฟนของน้องชายเอาซะเลยค่ะ <ไม่ใช่ว่าเป็นพี่ผัวตัวร้ายอะไรนะคะ แต่ที่ไม่ชอบมันมีสาเหตุค่ะ>
คือเรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน ก่อนหน้านี้ดิฉันก็รู้และสนับสนุนการคบกันของน้องกับแฟนมาตลอด
จนมาวันนึงค่ะ น้องชายดิฉันเอามือถือของดิฉันไปโทรหาแฟนมัน โดยที่ดิฉันไม่รู้เรื่อง แต่ทางฝ่ายแฟนคงจะไม่ได้รับสาย
<เรื่องนี้ก็จบไปโดยที่ดิฉันไม่รู้นะคะ>
แต่มารู้อีกวันต่อมา เพราะมีเบอร์แปลกโทรเข้ามาที่มือถือดิฉันแต่ดิฉันไม่ได้ยิน พอมาดูมือถือก็เลยโทรกลับไป คือเห็นว่าโทรมาหลายสายติดกัน พอดิฉันโทรกลับก็ไม่มีคนรับสายจึงวาง สักพักเบอร์นี้ก็โทรเข้ามาอีกค่ะ ดิฉันก็รีบรับสายเลย
พอรับสายเท่านั้นแหละค่ะ เรื่องก็เกิด << ดิฉันถูกด่าเป็นชุดโดยที่ไม่รู้เลยด้วยซำ้ว่าคนที่ด่าคือใคร>>
จะขอเรียบเรียงข้อความสนทนาระหว่างดิฉันกับนางคนนั้นให้ฟังนะคะ
ดิฉัน : อัลโล ใครคะ
นางนั่น : มึ..โทรมาทำไม
ดิฉัน : ก็เห็นเบอร์นี้โทรมา
นางนั่น : มึ..ไม่ต้องมาตอแ..ล อีด..ก มึ..นั่นแหละโทรมา <ขอละนิดนึงค่ะ มันเป็นคำไม่สุภาพ>
ต้องขอบอกนะคะว่าบทสนทนานี้ไม่ได้แต่งเติม เพราะตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครด่าดิฉันแบบนี้ค่ะ
และดิฉันก็ไม่เคยด่าใครถ้าไม่จำเป็นเช่นกัน
**จากนั้นดิฉันก็รีบวางสายโดยไม่พูดอะไรต่อค่ะ เพราะตกใจมาก และพอดีดิฉันก็อยู่ในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ จึงไม่สามารถไปต่อปากต่อคำกับนางนั่นได้ เพราะเรารู้กาละเทศะค่ะ**
แต่นางนั่นก็ไม่เลิกโทรมาอีก ทีนี้เพื่อนดิฉันรับแทน เพื่อนก็พยายามอธิบายนะคะว่าดิฉันไม่ได้โทรไป แต่ทางนางนั่นเหมือนไม่เชื่อและด่าทอเพื่อนดิฉันกลับมาเช่นกัน เพื่อนดิฉันจึงวางสาย แต่มันไม่เลิกยังพยายามโทรมาอีกแต่ดิฉันไม่รับเพราะไม่สะดวกจะคุยสายแล้ว แต่ในใจโมโหมากๆค่ะ อยากด่ากลับแต่ทำไม่ได้เพราะสถานที่ไม่เอื้ออำนวยค่ะ
พอเย็นวันนั้นดิฉันกลับมาถึงบ้านด้วยความโมโหจึงเล่าให้ที่บ้านฟัง เท่านั้นแหละค่ะ"ถึงบางอ้อเลยค่ะ"
เพราะนางนั่นที่โทรมาด่าดิฉันมันคือแฟนของน้องชายดิฉันเอง จากนั้นน้องชายจึงเล่าให้ฟังว่าเมื่อวานเอามือถือดิฉันโทรไปหาแฟน เพราะมือถือน้องเงินหมดแต่แฟนมันไม่รับสาย มันเลยโทรไปหลายครั้งแต่ก็ไม่รับ
พอได้รู้ความจริงเท่านั้นแหละค่ะ ดิฉันจึงปี๊ดแตกใส่น้องชายไปเยอะ คือความรู้สึกตอนนั้นทั้งโกรธน้องเราที่ไม่บอกก่อนและโมโหนางนั่นที่โทรมาด่าโดยที่ดิฉันไม่ได้ผิดอะไรเลย
จากนั้นทุกอย่างก็ผ่านไปโดยที่ดิฉันก็รอคำขอโทษจากปากนางนั่นทุกวัน <อ้อลืมบอกตอนนั้นดิฉันอยู่ ม.6 ส่วนน้องชายกับแฟนอยู่ ม. 4> ถ้านับจากวันนั้นถึงตอนนี้ก็ 8 ปี แล้วค่ะ
คือตลอดเวลาที่ดิฉันยังเรียนอยู่ก็รอฟังคำขอโทษนะเพราะน้องชายบอกว่ามันบอกแฟนมันแล้วว่าที่มึ..ด่าน่ะ พี่กุเอง
แต่นับจากวันนั้นก็ไม่เคยได้ยินคำขอโทษค่ะ มิหนำซำ้ยังทำเป็นตีสนิทกับเราเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ดิฉันก็เห็นแก่หน้าน้องเวลาอยู่ต่อหน้าเพื่อนๆมัน ดิฉันก็ทำเป็นยอมรับแฟนมันทั้งๆที่ในใจเกียจมากมาย
บวกกับใกล้จะเรียนจบแล้วจึงไม่สนใจนางนั่นเท่าไร
จนดิฉันมาเรียนมหาลัย น้องชายก็ยังคงคบกับนางนั่นอยู่แต่ดิฉันก็ไม่ได้คิดว่ามันจะจริงจังกันขนาดนี้ คิดว่ามันจะคบแค่ตามประสาวัยรุ่นเท่านั้น
จนวันนึง ขณะที่ดิฉันเรียนอยู่ ปี 2 มีเบอร์แปลกๆโทรเข้ามาที่มือถือ เมื่อดิฉันรับสายก็ปรากฎว่าเป็นนางนั่นแฟนของน้องชายโทรมาขอโทษค่ะ ตอนนั้นดิฉันไม่ได้บอกว่าจะยกโทษให้ไหมเพียงแต่ถามกลับไปว่ามันนานไปไหมที่จะมาขอโทษ นี่มันสองปีแล้วนะ
นางนั่นมันเงียบค่ะ จากนั้นดิฉันก็เลยว่าไปอีกเยอะค่ะ คือประมาณว่าทำไมเธอถึงไม่ถามให้รู้เรื่องก่อนว่าใครเป็นใคร ทำไมต้องด่ากันขนาดนี้ แล้วถ้าพี่ไม่ใช่พี่สาวแฟนเธอก็คงจะไม่ขอโทษใช่ไหม นางนั่นมันก็เงียบและบอกมันยอมรับผิด แต่ดิฉันก็ไม่ได้บอกยกโทษนะคะ แค่บอกว่าพี่จะเห็นแก่น้องพี่แล้วกัน จากนั้นก็วางสายไป
พอไปเล่าให้น้องชายฟังมันก็บอกว่าเห็นเราบ่นมันว่าตกลงแฟนแก่จะไม่ขอโทษฉันเลยใช่ไหม มันเลยไปบอกให้แฟนมาขอโทษเราอะ
คือนางนั่นมันไม่ได้คิดได้เอง มันไม่ได้สำนึกจริงๆอะ
***จนตอนนี้ดิฉันก็ยังไม่สามารถทำใจยอมรับผู้หญิงคนนี้ได้จริงๆค่ะ เพราะขนาดเคยไปเจอกันที่งานบวชงานนึงโดยมีพ่อแม่เราไปด้วยนะ นางนั่นมันยังไม่ทัก ไม่ไหว้ดิฉันเลยค่ะ แถมกับพ่อแม่มันก็ไม่ไหว้นะ มันทำเฉยเมยใส่ ทั้งๆที่มันก็เคยมาที่บ้านดิฉันนะคะ น้องชายเคยพามา
คือดิฉันรับผู้หญิงแบบนี้ไม่ได้จริงๆค่ะ เคยเถียงกับน้องหลายครั้งแต่มันก็ยังจะคบกันต่อ
มีครั้งนึงนางนั่นมันใส่ชุดว่ายนำ้ถ่ายรูปลงเฟสบุก ดิฉันเข้าเฟสแล้วเห็นพอดีจึงว่าไปกับน้องชาย น้องชายมันก็ไปว่าแฟนมันต่อแต่แฟนมันตอกกลับมาว่าพ่อแม่เขายังไม่ว่าเลย เท่านั้นแหละยิ่งเห็นธาตุแท้ของนางนั่น
แถมมันยังบล็อกเฟสดิฉันไปเลยค่ะ ดิฉันจึงฝากบอกน้องชายไปว่าจะบล็อกก็เรื่องของมึ.. เพราะมึ.. มาเพิ่มเพื่อนกุเอง กุไม่ได้ต้องการเป็นเพื่อนด้วย
ดิฉันเครียดมากเลยค่ะ ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไร มันก็เหมือนว่าต้องได้นางนั่นเป็นน้องสะใภ้แน่นอนอะค่ะ
บอกตรงๆว่าไม่อยากได้ ถ้าเป็นคนอื่นดิฉันพร้อมจะเปิดใจรับและทำความรู้จักกันใหม่แต่สำหรับคนนี้มันไม่ไหวค่ะ
>>>ถ้าเป็นเพื่อนๆทุกคนเจอแบบนี้คุณจะทำไงอะคะ ควรจะเปิดใจรับและทำใจให้ได้ หรือเราจะเปิดสงครามกันไปเลยว่าเราไม่ยอมรับ
คือจริงๆเราก็สงสารน้องนะเพราะเห็นมันคบกันมานานแต่เราทำใจไม่ได้สักทีค่ะ<<<
ช่วยแนะนำหน่อยนะคะ เครียดมากค่ะ