ผมส่งข้อความไป...


"  ถ้ารู้แก่ใจอยู่แล้วว่าสุดท้ายตัองเลิกกัน
อย่าติดต่อมาอีกเลย หายไปจากชีวิตผมเถอะ

เพราะมันทำให้ผมทำใจยาก

ผมรู้แล้วว่าการที่ยอมให้คุณห่าง

มันทำให้เป็นผมเองนะแหละที่ลำบากใจ

มันทำให้ผมต้องมานั่งลุ้นอยู่ทุกวันว่า
วันนี้คุณจะโทรมามั้ย

หรือว่าที่บอกว่าเป็นห่วง
ก็มานั่งสับสนว่าเป็นเพราะสงสาร

หรือเพียงแค่
คุณต้องการให้จบด้วยดีเป็นเพื่อนกันต่อไป

ทำให้ต้องมานั่งหลอกตัวเองว่าคุณไม่มีเวลาว่าง
ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่ามันไม่ใช่

จริงๆแล้วการห่างกันสักพัก
มันก็คือการบอกเลิกอย่างอ้อมๆนะแหละ
ถึงแม้ว่าคุณบอกผมว่า

มันไม่ได้หมายความว่าเลิกกัน
คุณเพียงแค่ทำงานจนไม่มีเวลาว่าง

แต่การเป็นแฟนกัน แก้ปัณหาด้วยการห่างกันสักพัก
มันไม่ใช่แล้ว

ผมรักคุณนะ
ผมก็หวังว่ามันไม่ใช่อย่างที่ผมคิด
แต่ถ้ามันใช่ ก็ไม่ต้องลำบากใจตอบอะไรมาก็ได้ "


แล้วอีกฝ่ายก็ตอบมาว่า...

"ถ้าคุณคิดว่าเป็นแบบนั้น
ก็แล้วแต่คุณละกัน"


สรุปมันแปลว่าอะไร



ใช่คิดถูกแล้วแหละ..ตามนั้น....ใช่มั้ย?