ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนว่าเรื่องนี้เป็นการเขียนจากเรื่องจริงที่เจอในชีวิต ม.ปลาย อาจไม่ได้สวยหรูอย่างที่ใครคาดฝัน
อาจไม่ได้สวยงามเหมือนชีวิต ม.ปลายของใครหลายคน แต่ทุกอย่าง ล้วนเป็นสิ่งที่เจอมากับตัวเอง ขอโทษนะคะถ้าพาดพิงใคร

เริ่มกันเลยดีกว่า
ชีวิตม.ปลาย หลายๆคนคิดฝันไว้ตั้งแต่เด็กน้อย ว่าเราจะต้องเป็นหมอ เป็นพยาบาล เป็นวิศวะ ใช่ เราก็มีความฝัน เราอยากเป็นนายก !!
แลดูเว่อร์ไปหน่อย แต่ก็นะ ความฝันนิ นั่งคือแรงผลักดันให้ถีบตัวเองเข้ามาเรียนในสายสามัญ โดยเฉพาะสายวิทย์ ที่ถูกเป่าหูว่าดีนักหนา
เราก็เป็นอีกคนที่โดน แต่ชีวิตดันง่าย ที่โรงเรียนเชิญ เข้าสายวิทย์  อ่าว !! วุ่นวายตรงไหน ชีวิตดูง่ายจะตาย เปล่าเลย เราเป็นเด็กธรรมมา ผลการเรียน
3 นิดๆแทบจะไม่ถึง 5 ด้วยซ้ำ แต่ด้วยความที่โชคช่วย ตอน ม.1 เปลี่ยนมาเข้าโรงเรียนเอกชน ดันสอบได้ เกรด 3.88 ทำเอา งง กันทั้งบ้าน
นั้นแหละ เหตุผลที่ทำให้ชีวิต ม.ปลายดู เริ่ดหรูตั้งแต่เริ่มต้น แล้วยังไง ก็ต้องเลือกสายวิทย์สิ !!

ปิดเทอมก็ใช่ชีวิตแบบเด็กทั่วไป เล่นคอม ออกไปเที่ยว บลาๆ ๆ ไม่ใช่เด็กที่ออกไปเรียนพิเศษเพื่อเตรียมความพร้อมนะ
หยุดก็คือหยุด เรียนทำไม นี่แหละ แนวคิดง่ายๆ ของเด็กง่ายๆ คนนึง

ซัมเมอร์ !!! นี่แหละชีวิต ม.ปลายอันแสนเศร้า

ซัมเมอร์ ตารางเรียนวันแรก มาครบทุกสิ่ง เริ่มจากเคมี ธาตุและสารประกอบ คุณพระ !!!! เพื่อนท่องตารางธาตุ 20 ตัวแรกกันได้ทุกคน .
คิดในใจ เอาแล้วกู !! ชีวิตกูนิยากขึ้นมาเลย หลังจากนั้น ชีวะ โอ้ย ชีวะคือชีวิต !! พูดได้แค่นี้แหละ เจ็บหนักไปเลย 2วิชาแรก
หลังจากนั้น ฟิสิกส์ แรงและการเคลื่อนที่ ลาก่อน บายยยย  นี่แค่ 3วิชานะ วันแรก น้ำตาแทบไหล แล้วก็เรียนวิชาพื้นฐานทั่วๆไปแบบที่ทุกคนเรียน
เฮ้อ ชีวิตซัมเมอร์ เหนื่อยชะมัด จากเปิดซัมเมอร์ เป็นเด็กหน้าห้อง พอจบซัมเมอร์ เราก็กลายเป็น เด็กหลังห้องของสายวิทย์ทันที
ตกเคมีตั้งแต่เรื่องแรกที่ทุกคนว่าง่าย แต่เราไม่เคยทำมันได้เลย เอาน่าชีวิตต้องสู้ !!

เปิดเทอมมม  .. ม.4  !!

โอ้ยชีวิตจริงเด็ก ม.ปลาย มันเริ่มแล้วสินะ

เราเป็นเด็กติดเกมมากๆ คนนึง ถามว่าเลิกได้ไหม หึ !! ไม่ได้ .. เลิกเกมนะไม่ใช่เลิกเล่นของเล่นจะได้เลิกเล่นง่ายๆ แล้วยังไง
เด็กสายวิทย์แทบทุกคนต้องไปเรียนพิเศษ ใครไม่รู้จัก อ.อุ๊ จัดว่าเชยมากก ใช่ เรารู้จัก แล้วยังไง ?? เราไม่เคยเรียนเลย
ก็ยังตกเคมีเหมือนเดิม ด้วยความเฟี้ยว ก็เรียนไปด้วยเล่นเกมไปด้วย ไม่มีการเรียนพิเศษเลยซักที่ ผลคือ 3.06 เอาน่า ชีวิตสนุกจะตาย
แต่มันไม่ได้มีแค่นั้นนะสิ เคยโดนครูงอลเดินออกจากห้องไหม ด้วยความที่ห้องเราเป็นศูนย์รวมเด็กกวน... เลยก็ว่าได้ ก็เป็นเรื่องปกติที่ครูจะงอล
จริงไหม?? ถ้าครูที่งอล เป็นครูที่น่ารักและยอมเปิดใจ มันก็ดีสิ !! นี่ครูที่งอลเรา ดันเป็นครูที่ เฮ้อ .. ไม่เอา  เราจะไม่ว่าครู เราว่ามองอีกมุมนึงเค้าก็คง
มีเหตุผลของเค้าแหละ กลับมาเรื่องการงอล พอครูงอลเราก็ต้องไปง้อไปขอโทษตามประสาเด็กอะสิจริงไหม แต่การขอโทษ แล้วไม่หายงอลนี่สิ
จะทำไง !? เอ่อ .. แหะ เค้าไม่หายงอล ครั้งที่ 2 เราเลยเอาดอกไม้ให้เพื่อนคนนึง ไปขอโทษ แล้วเราทั้งห้อง ก็ยืนตะโกนอยู่ข้างนอก
ขอโทษ ครับ / ค่ะ แหม้ะ คงหายงอลแล้วแหละ 2 ครั้งแล้วนิ !! เปล่าเลยค่ะ ก็ยังไม่หาย เรากลับขึ้นห้องมา ด้วยความโมโหกันทุกคน และพูดกันเลยว่า
มันจะไม่มีครั้งที่ 3 ..  ใช่ !! แล้วมันก็ไม่มีจริงๆ จากนั้น เวลาผ่านไป ครูก็ต้องทำหน้าที่ เค้าก็มาสอน แล้วทุกอย่างก็ดีขึ้นตามกาลเวลาของมัน
เฮ้อออออออ .. นี่แค่ชีวิตในโรงเรียนนะเนี้ย .. มาพูดถึงเรื่อง เพื่อนกันบ้างดีกว่า เราก็มีเพื่อนเหมือนกัน เราอยู่กลุ่มกัน 8 คนก็ถือว่าโอเค ชีวิตดีเริ่ด
แต่เรานี่สิ อยู่ดีดีก็คบกับเพื่อนผู้ชายคนนึงในห้อง แต่ยังไม่ได้บอกเพื่อนนะ ทุกอย่างเงียบมาก เราไม่พูดถึงมันเลยซักครั้ง จนเวลาผ่านไป 3 เดือน
เราถึงบอกเพื่อนว่าเรามีแฟนนะ เราคบกับคนนี้อยู่ แง่วว ตามสเต็ป เพื่อนก็ งงๆ แล้วก็นอยๆทำไมไม่บอก แต่ก็นะ เพื่อนกันก็ยอมๆกันไป
เราสนิทกันมาก ไปไหนมาไหนด้วยกันกับเพื่อนตลอด ชีวิตแลดูเพอเฟคมากๆ ตอน ม.4 ชีวิตเราค่อนข้างดีเลยแหละ
มีดาราในดวงใจ ได้เล่นอย่างที่ใจอยากเล่น มีแฟนแบบที่อยากมี มีเพื่อนที่น่ารัก ชีวิตแทบจะไม่วุ่นวายเลยซักนิด ตอน ม.4

มาม้ะ ม.5 เฮ้อออ .. พูดได้เลยว่าเนี้ยแหละความวุ่นวาย

แต่เดี๋ยวมาเล่าต่อ ต้องไปข้างนอกละ จะรีบมาเล่าน้าาา