วันนี้เราไปซื้อกุหลาบมาค่ะ ไม่ได้ให้ใครนะคะ ให้ตัวเอง ช่วงกลางวันเราไม่ได้เศร้านะคะ ออกจะมีความสุขมากด้วยซ้ำ ช่วงนี้มีแต่เรื่องดีๆเกิดขึ้น  มีความสุขที่เราสามารถมีความสุขโดยที่ไม่มีคนรัก ปกติเป็นคนขี้เหงาค่ะ

แต่ตอนนี้สิเศร้าจังเลยค่ะ เศร้า ไม่ได้เศร้าที่ไม่มีคนรัก ไม่ได้เศร้าที่เห็นคนอื่นมีคู่มีความสุข แต่เราไม่แน่ใจว่าเศร้าที่เห็นแฟนเก่ามีความสุขหรือเปล่า ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน  มันไม่ใช่อารมณ์โกรธแค้น ก่อนหน้านั้นเราเคยคิดว่า เราโอเคแล้ว เขาไม่มีความสำคัญกับชีวิตเราต่อไปอีกแล้ว เราเลิกกรกฎาปีที่แล้ว เวลาที่คบกันห้าปีกว่า

เมื่อตอนสองทุ่มเรานึกครึ้มอกครึ้มใจ ไปส่อง FB แฟนเก่า เราไม่ได้เป็นเฟรนด์กันในเฟสนะคะ มีผู้หญิงคนหนึ่งแท็ครูปเค้าสองคนที่ถ่ายด้วยกันกับกุหลาบสีแดงและตุ๊กตาหมี อยู่ๆน้ำตาก็ไหล ปกติเราเป็นคนที่รู้จักตัวเองมาก ว่าอยู่ในอารมณ์ไหน รู้สึกยังไง ชอบไม่ชอบ เราบอกได้หมด แต่เหตุการณ์นี้เราไม่รู้จริงๆว่าเพราะอะไร เราเคยคิดว่าต่างคนต่างไปนั่นแหล่ะดีแล้ว แฟนเก่าไม่ได้มีความสำคัญอะไรเลย เพราะเราแอบชอบเพื่อนเราอยู่ ที่เขาเข้ามาตอนที่เราเลิกกับแฟนเก่า

แต่วันนี้นี่แบบอารมณ์เหมือนคนที่แบบ บัดซบมากกกกกก ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ภาพที่เราเคยทำอะไรดีๆด้วยกันมามันก็ผุดอยู่เต็มหัวไปหมด น้ำตาก็เผือกมาไหลอีก ลุกจากคอมไปหาอะไรทำ ไปกรอกน้ำก็ทำน้ำหกเลอะพื้นจนเปียกหมด ไปอาบน้ำก็ไม่วายไปร้องไห้อยู่ในห้องน้ำอีก เราเคยคิดว่าถ้าเขาเจอคนที่ใช่เราก็ยินดีด้วย แต่ตอนนี้เราไม่มั่นใจเลย มันเหมือนคนที่เคยมั่นใจมากๆแล้วโดนทำลายความมั่นใจลง เราคิดอะไรอยู่หรอคะ ทำไมยังมีความคิดนี้อยู่

ไม่อยากมีความคิดแบบนี้เลย อยากให้ตัวเองคิดว่า เขาไปดีแล้ว อยากยินดีที่เขามีความสุขกับคนรัก

อยากให้ถึงพรุ่งนี้เช้าจัง อยาหให้คืนนี้ผ่านไปเร็วๆ ไม่รู้ว่าจะหลับตาลงไหม เลยซัดยาแก้แพ้เม็ดเหลืองไปซะจะได้ง่วง ไม่ได้แพ้ไม่ได้คัดจมูก แค่อยากให้หลับง่ายๆ  อยากหนีไปให้ไกลๆ แต่ก็ไม่รู้นะว่าจะไปที่ไหน อยากกอดใครสักคน อยากกอดเพื่อน อยากเล่าให้ใครสักคนฟัง อยากบอกว่าเราไม่อยากที่จะกลั้นน้ำตาแล้ว  แต่อายเหลือเกิน ถ้าเราจะเล่าให้เพื่อนฟัง เลยต้องมานั่งพิมพ์อยู่เนี่ย เวลาเจอกับตัวเองนี่ยากเนอะ ทีกับคนอื่น เรื่องอะไร ยากแค่ไหน ก็แนะนำ ก็แก้ให้เขาได้หมด

ใครเคยเป็นแบบเรามั่ง เราให้เราฟังหน่อยสิ