สวัสดีครับ
คือผมเปิดร้านอาหารเล็กๆ เป็นห้องแถวเช่ามาได้พักนึงแล้ว ถ้าเรื่องค้าขายทั่วไปก็ดี มีลูกค้าขาจร ขาประจำหมุนเวียนกันระดับพอคุ้มทุน พออยู่ได้
ขายไป ขายมา ผมก็จับจุดปัญหามีอยู่ว่า ผมเป็นชายหนุ่ม หุ่นนักกีฬา สูงร้อยแปดห้า .. ชอบม่ะ ชอบม่ะ 555
อายุสามสิบกว่าๆ ยังไม่สี่มาขายของเนี่ย มันไม่เข้าสายตาคนรุ่นป้าเลย ผมโดนดูถูกตอนขายของมาเหมือนกัน เช่น มายืนดูผมหั่นหมูไม่กี่ทีแล้วก็พูด
"โอ๊ย หั่นไม่เป็นนี่นา เค้าต้องอย่างนี้ ๆ ๆ " หรือ ยังไม่ทันจะทำอะไรเลย "ลวกเส้นเป็นมั๊ย นั่นได้มั๊ย นี่ได้มั๊ย"
หรือเจอพวกอนามัยรอบจัด แอนตี้ถุงพลาสติก ทำไมไม่ใช้อย่างโน้น อย่างนี้ พอผมอธิบาย ก็โดนตอบกลับมาว่าน้องชั้นบอกมา ...
โอ๊ย แกจบด็อกเตอร์มาจากเยอรมันน๊ะ รู้ดี .... ผมก็นึกในใจ ป้าหิ้วปิ่นโตอย่างดีมาซื้อดีกว่าไหม
จนถึงแม้จะไม่ใช่ลูกค้าผม (เพราะไม่เคยซื้อ) เวลานั้น ร้านผมเปิดขายอยู่ร้านเดียว หล่อนก็จอดรถขวางหน้าร้านเต็มวัน ทั้งๆ ที่มีที่ว่างเป็นกิโลไม่จอด
ครั้งแรกผมให้อภัย ... ครั้งสองผมเริ่มหงุดหงิด ถ่ายรูปแปะไลน์ ,เฟส คิดจะบีบถุงพริกน้ำปลาเข้าร่องกระจก จนครั้งที่สามผมต้องเดินไปคุยดีๆ กับเค้า
ต่อมา มีเพื่อนบ้านตะโกนจากหน้าบ้านตัวเอง เอาแห้ง 2 ชาม เร็วๆ หน่อย แต่ผมกำลังมีลูกค้าในร้าน ลูกน้องก็คนเดียว วุ่นวาย ผมก็รีบเต็มที่ ตามคิว และก็ยกไปเสิร์ฟ แต่ปรากฏว่า เค้าเร่ง แต่ยังไม่กิน ขนาด 2 ชั่วโมงไปแล้ว ไปตามเก็บชาม เค้าบอกยังไม่ได้กิน ให้มาเอาชามวันพรุ่งนี้ ..... โห แล้วจะรีบสั่งทำไมฟร่ะ เส้นไม่แข็งปรึ๋งหมดแล้วเร้อ !!! .... เรื่องมันไม่จบตรงที่เค้าก็เป็นร้านเหมือนกัน (ไม่ใช่ร้านอาหาร) ลูกค้าเค้าบอกอยากกินของร้านผม เจ๊แกพูดว่า "ไม่ต้องไปแดรกหรอกร้านเนี๊ย สั่งแล้วไม่ยอมมาส่ง" .... โหเจ๊พูดเสียหายนะ
ผมก็ยังเงียบ (อดทนอยู่) จนกระทั่งลูกน้องผมเดินผ่านร้านเค้า เจ๊แกจ้องตาแทบถลน แล้วลูกน้องมาบอกว่าทำไมพี่ไม่เถียงสู้ไปเลย ผมเองก็อยากและพยายามที่จะคิดบวก คิดดีกับกลุ่มลูกค้าที่ดีกับผม ผมไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้ใครแต่ทำไมมีพวกป่วนเข้ามา ไม่รู้จะจัดการกับพวกปากตลาดอย่างไร ถ้าทนไม่ไหว
ยังดีที่ทุกวันนี้ผมมีลูกค้าประจำ ขายได้พออยู่ไหวครับ
หรือผมต้องรอให้เก่าแก่ กลายเป็นอาแปะลงพุง หัวเหน่ง ถึงได้ไม่มีมนุษย์ป้ามาหาเรื่อง... ท่านใดเปิดร้านขายของพบเจอปัญหาแนวนี้บ้างไหมครับ แล้วทำอย่างไร ถ้าโลกไม่ได้สวยนาน
เปิดร้านเล็กๆ ต้องอดทน ... อดทนกับพวกมนุษย์ป้ากันหรือเปล่า
คือผมเปิดร้านอาหารเล็กๆ เป็นห้องแถวเช่ามาได้พักนึงแล้ว ถ้าเรื่องค้าขายทั่วไปก็ดี มีลูกค้าขาจร ขาประจำหมุนเวียนกันระดับพอคุ้มทุน พออยู่ได้
ขายไป ขายมา ผมก็จับจุดปัญหามีอยู่ว่า ผมเป็นชายหนุ่ม หุ่นนักกีฬา สูงร้อยแปดห้า .. ชอบม่ะ ชอบม่ะ 555
อายุสามสิบกว่าๆ ยังไม่สี่มาขายของเนี่ย มันไม่เข้าสายตาคนรุ่นป้าเลย ผมโดนดูถูกตอนขายของมาเหมือนกัน เช่น มายืนดูผมหั่นหมูไม่กี่ทีแล้วก็พูด
"โอ๊ย หั่นไม่เป็นนี่นา เค้าต้องอย่างนี้ ๆ ๆ " หรือ ยังไม่ทันจะทำอะไรเลย "ลวกเส้นเป็นมั๊ย นั่นได้มั๊ย นี่ได้มั๊ย"
หรือเจอพวกอนามัยรอบจัด แอนตี้ถุงพลาสติก ทำไมไม่ใช้อย่างโน้น อย่างนี้ พอผมอธิบาย ก็โดนตอบกลับมาว่าน้องชั้นบอกมา ...
โอ๊ย แกจบด็อกเตอร์มาจากเยอรมันน๊ะ รู้ดี .... ผมก็นึกในใจ ป้าหิ้วปิ่นโตอย่างดีมาซื้อดีกว่าไหม
จนถึงแม้จะไม่ใช่ลูกค้าผม (เพราะไม่เคยซื้อ) เวลานั้น ร้านผมเปิดขายอยู่ร้านเดียว หล่อนก็จอดรถขวางหน้าร้านเต็มวัน ทั้งๆ ที่มีที่ว่างเป็นกิโลไม่จอด
ครั้งแรกผมให้อภัย ... ครั้งสองผมเริ่มหงุดหงิด ถ่ายรูปแปะไลน์ ,เฟส คิดจะบีบถุงพริกน้ำปลาเข้าร่องกระจก จนครั้งที่สามผมต้องเดินไปคุยดีๆ กับเค้า
ต่อมา มีเพื่อนบ้านตะโกนจากหน้าบ้านตัวเอง เอาแห้ง 2 ชาม เร็วๆ หน่อย แต่ผมกำลังมีลูกค้าในร้าน ลูกน้องก็คนเดียว วุ่นวาย ผมก็รีบเต็มที่ ตามคิว และก็ยกไปเสิร์ฟ แต่ปรากฏว่า เค้าเร่ง แต่ยังไม่กิน ขนาด 2 ชั่วโมงไปแล้ว ไปตามเก็บชาม เค้าบอกยังไม่ได้กิน ให้มาเอาชามวันพรุ่งนี้ ..... โห แล้วจะรีบสั่งทำไมฟร่ะ เส้นไม่แข็งปรึ๋งหมดแล้วเร้อ !!! .... เรื่องมันไม่จบตรงที่เค้าก็เป็นร้านเหมือนกัน (ไม่ใช่ร้านอาหาร) ลูกค้าเค้าบอกอยากกินของร้านผม เจ๊แกพูดว่า "ไม่ต้องไปแดรกหรอกร้านเนี๊ย สั่งแล้วไม่ยอมมาส่ง" .... โหเจ๊พูดเสียหายนะ
ผมก็ยังเงียบ (อดทนอยู่) จนกระทั่งลูกน้องผมเดินผ่านร้านเค้า เจ๊แกจ้องตาแทบถลน แล้วลูกน้องมาบอกว่าทำไมพี่ไม่เถียงสู้ไปเลย ผมเองก็อยากและพยายามที่จะคิดบวก คิดดีกับกลุ่มลูกค้าที่ดีกับผม ผมไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้ใครแต่ทำไมมีพวกป่วนเข้ามา ไม่รู้จะจัดการกับพวกปากตลาดอย่างไร ถ้าทนไม่ไหว
ยังดีที่ทุกวันนี้ผมมีลูกค้าประจำ ขายได้พออยู่ไหวครับ
หรือผมต้องรอให้เก่าแก่ กลายเป็นอาแปะลงพุง หัวเหน่ง ถึงได้ไม่มีมนุษย์ป้ามาหาเรื่อง... ท่านใดเปิดร้านขายของพบเจอปัญหาแนวนี้บ้างไหมครับ แล้วทำอย่างไร ถ้าโลกไม่ได้สวยนาน