1. พลังจิตมีสองส่วนคือ สติและสมาธิ มันมีจริงไหมหละ

ก็มีจริงนะสิ
บางคนสติละเอียดมากๆ รถชน เสียงระเบิด ข่าวร้าย ต่อหน้าต่อตา ก็ไม่สะดุ้งตกใจอะไรเลย
บางคนสมาธิดีมากๆ อ่านหนังสือไปรวดเดียว สรุปใจความได้อย่างไม่ผิดเพี้ยน
แถมยังมีกำลังสติ ไม่จมจ่อมไปกับเนื้อหา สามารถวิเคราะห์ได้ไปถึงลักษณะของคนเขียน
และความมุ่งหมาย จริงหรือเท็จล่อหลอกอย่างไรก็ไม่หลงไปในข่าวนั้น  นำไปปรับใช้ได้เสียอีก

พลังจิตคือกำลังสติและกำลังสมาธินี่หละครับ

2. ส่วนเคลื่อนย้ายสิ่งของได้หรือไม่
เป็นเรื่องของ ผู้มีกำลังสติและกำลังสมาธิสูงมากๆ ใครอยากรู้ต้องฝึกเอาเองครับ

3. เกิดจาก "ใช้สมองครบ 100%" หรือเปล่าครับ
พลังจิตไม่ได้เกี่ยวอะไรกับการใช้สมองในรูปแบบอย่างนั้น
แต่เป็นการใช้อย่างเหมาะสมมากกว่า

เพราะกำลังสมาธิสูงๆ เกิดจากการฝึกละความคิดฟุ้งซ่าน
ละอารมณ์ที่ไม่ดีต่างๆออกไปเรื่อยๆ โดยตั้งสติไปจดจ่ออยู่ที่องค์สมาธิแทน
เช่น คำบริกรรม พิจารณาลมหายใจ จดจ่อที่ความรู้สึกด้านดี เช่น เมตตา
(แค่จดจ่อกับอารมณ์ความรู้สึกเมื่อยามมีเมตตานะ ....แค่จิตใจอยู่ในอารมณ์นั้น
ไม่ใช่คิดไปว่าจะเมตตาคนนั้นคนนี้ แบบนั้นจินตนาการไปเองแล้ว)
แน่นอนว่าต้องสติไวละเอียดมากๆ มีความคิดแม้น้อยนิดเกิดขึ้นก็ รู้และละออกไปได้
การนั่งสมาธิที่ได้ผล ไม่ใช่นั่งคิดจินตนาการไปเองอย่างที่คนส่วนใหญ่เข้าใจ

เมื่อโฟกัสที่อารมณ์จิตได้ละเอียดมากเข้าทำได้ถึงจุดหนึ่ง  ความคิดจะจืดไปเลย
กำลังสติจะละเอียดต่อเนื่องหนักแน่นตื่นตัวอยู่อย่างนั้นเป็นสายเดียวกัน นั่นคืออาการของสมาธิลึกๆ

เรียกว่าพักสมองส่วนที่คนทั่วไปใช้คิด หรือฝึกใช้สมองอีกส่วนที่คนทั่วไปใช้ไม่เป็นเสียมากกว่า
เมื่อฝึกจนทำได้แล้ว
หากกลับมาคิดใหม่อีกครั้ง ก็เหมือนหน้าโต๊ะที่เคยรกรุงรัง
ถูกกวาดทำความสะอาดหมดแล้ว จึงสามารถเริ่มงานใหม่ได้อย่างตรงๆ ไม่มีอะไรคั่งค้างคอยรบกวน

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ทั้งนี้ตามแนวพุทธ ไม่ว่าสมองหรือระบบประสาทต่างๆรวมถึงร่างกาย
คล้ายๆจะเป็นแค่ส่วน Interface ชั่วคราวระหว่างจิต(นามธรรม)กับโลกภายนอก(รูปธรรม)
และโลกทางกายภาพภายนอกก็ถูกรับรู้โดยจิตให้นิยาม สมมุติและเข้าใจเอาเอง
คิดปรุงแต่งเอาเองแล้วไปยึดติดเอาเองทั้งสิ้น

เรียกว่าสมองแต่ละส่วนเป็นโต๊ะทำงานของจิตในแต่ละฟังค์ชั่นก็คงได้
หากโต๊ะตัวไหนพังไป ฟังค์ชั่นส่วนนั้นก็พลอยใช้ไม่ได้ไปด้วย แต่จิตไม่เสียความสามารถ
เป็นแค่เพียงแสดงออกไม่ได้ เพราะไร้เครื่องมือที่ตรงกับงาน