ขอเล่าเลยนะคะ หากใครได้เข้ามาอ่าน ช่วยวิเคราะห์ให้ทีว่า สรุปเราผิดใช่ไหม?
เราเริ่มคบเป็นแฟนกับ สามีเก่าหรือพ่อของลูกสาวเราคนนี้ ตั้งแต่ช่วงน้ำท่วมปี 54 ตอนคบกันก็มีความสุขดีตามประสาหนุ่มสาว
เค้าทำให้เราเชื่อสนิทใจเลยว่า รักเราจริง ทั้งคอยไปรับไปส่งที่บ้านกับที่ทำงานเรา เข้ามาไหว้แนะนำตัวกับญาติผู้ใหญ่ของเรา คอยโทร.รายงานว่าทำอะไรอยู่ที่ไหนตลอด
บอกตรงๆว่าเรารักเค้ามาก เค้าเป็นแฟนคนแรกของเรา และเค้าก็ยังบอกว่าจะเก็บเงินมาขอเราแต่งงาน จนประมาณ มิถุนายน ปี 55 เกิดเรื่องร้ายแรงใหญ่โต
ถึงขั้นขึ้นหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ ซึ่งแฟนเรามีส่วนพัวพันด้วย เหตุการณ์นี้ทำให้ญาติผู้ใหญ่ของเราห้ามไม่ให้เราคบกับแฟนเราอีก เพราะเรื่องร้ายนั้นก็ลากเราเข้าไปเป็นแพะด้วย แต่ด้วยความที่เรารักแฟนเรามาก เราคิดว่าคนอื่นไม่ได้มาสัมผัสใกล้ชิดเค้าเท่าเรา เรารู้ว่าเค้าไม่ได้เข้าไปมีผลประโยชน์อะไรในเรื่องร้ายนั้นด้วย พูดง่ายๆก็คือ เค้าเป็นตัวบังหน้าอีกทีหนึ่งต่างหาก แต่ญาติเราก็ยังไม่เชื่อ และประกาศเด็ดขาดออกมาว่า ห้ามเราไปยุ่งกับแฟนเราอีก!
ตอนนั้นเราหัวแข็งมาก เราคิดว่า แฟนเรารักเราด้วยใจบริสุทธิ์จริง เราจึงยังแอบคบกันเรื่อยมา ส่วนเรื่องร้ายๆนั้น แฟนเราก็แก้ปัญหาเองจนหลุดข้อกล่าวหามาได้
จนมาเดือนตุลาคม ปี 55 เราสอบเข้าทำงานราชการติด และเริ่มไปทำงานใหม่ แฟนเราก็เริ่มหายห่างไปเรื่อยๆ จนกลางดึก เวลา ประมาณ สี่ทุ่มกว่าๆเราทนไม่ได้ต้องโทร. ติดต่อไปถามหาว่า ทำไมถึงหายไป ไม่ค่อยโทร.มาเลย แต่คนที่รับสายกลับเป็นเสียงผู้หญิง เราก็คิดว่า เราโทร.ผิดรีเปล่า เลยลองถามไปว่า นี่ใช่เบอร์โทร.ของแฟนเราไหม? ผู้หญิงปลายสายตอบกลับมาว่า " ใช่ "แล้วยื่นโทรศัพท์ไปให้แฟนเรา แต่เราได้ยินเสียงลอดออกมา
คล้ายๆเสียงแฟนเราว่า ใครล่ะ? เอามาให้ผมพูดทำไม? วินาทีนั้น เราแทบไม่เชื่อหูตัวเอง ยังคิดว่าตัวเองหูฝาดไป เสียงนั้นอาจจะไม่ใช่ก็ได้ แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ถามกลับมาอีกว่า เราชื่ออะไร ? เป็นอะไรกับเค้า? เราก็ตอบกลับไปว่า " เราชื่อ .... เป็นแฟนกับเค้านะ " พอพูดจบ ผู้หญิงคนนั้นก็สวนกลับมาว่า " เป็นแฟนได้ยังไง" แล้วก็เอาโทรศัพท์ยื่นให้แฟนเรา แฟนเราก็พูดกับเราว่า " คุณเป็นใคร ต้องการอะไร ถึงมาพูดให้คนเค้าทะเลาะกัน นี่ผมอยู๋กับแฟนผมอยู่ " เราอึ้งจนทำอะไรไม่ถูก แล้วถามกลับไปว่า " อ่าว แล้วเราล่ะ เราที่เจอเรื่องราวต่างๆมาด้วยกันล่ะ ไม่ใช่แฟนเหรอ"
นึกถึงอดีตขึ้นมาแล้วอยากร้องไห้ T^T ขอพักก่อน แล้วพรุ่งนี้มาต่อนะคะ
ทำยังไงถึงจะหลุดพ้นจากปัญหานี้ได้สักที เจ็บเกินจะทนแล้ว จากหัวอก single mom
เราเริ่มคบเป็นแฟนกับ สามีเก่าหรือพ่อของลูกสาวเราคนนี้ ตั้งแต่ช่วงน้ำท่วมปี 54 ตอนคบกันก็มีความสุขดีตามประสาหนุ่มสาว
เค้าทำให้เราเชื่อสนิทใจเลยว่า รักเราจริง ทั้งคอยไปรับไปส่งที่บ้านกับที่ทำงานเรา เข้ามาไหว้แนะนำตัวกับญาติผู้ใหญ่ของเรา คอยโทร.รายงานว่าทำอะไรอยู่ที่ไหนตลอด
บอกตรงๆว่าเรารักเค้ามาก เค้าเป็นแฟนคนแรกของเรา และเค้าก็ยังบอกว่าจะเก็บเงินมาขอเราแต่งงาน จนประมาณ มิถุนายน ปี 55 เกิดเรื่องร้ายแรงใหญ่โต
ถึงขั้นขึ้นหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ ซึ่งแฟนเรามีส่วนพัวพันด้วย เหตุการณ์นี้ทำให้ญาติผู้ใหญ่ของเราห้ามไม่ให้เราคบกับแฟนเราอีก เพราะเรื่องร้ายนั้นก็ลากเราเข้าไปเป็นแพะด้วย แต่ด้วยความที่เรารักแฟนเรามาก เราคิดว่าคนอื่นไม่ได้มาสัมผัสใกล้ชิดเค้าเท่าเรา เรารู้ว่าเค้าไม่ได้เข้าไปมีผลประโยชน์อะไรในเรื่องร้ายนั้นด้วย พูดง่ายๆก็คือ เค้าเป็นตัวบังหน้าอีกทีหนึ่งต่างหาก แต่ญาติเราก็ยังไม่เชื่อ และประกาศเด็ดขาดออกมาว่า ห้ามเราไปยุ่งกับแฟนเราอีก!
ตอนนั้นเราหัวแข็งมาก เราคิดว่า แฟนเรารักเราด้วยใจบริสุทธิ์จริง เราจึงยังแอบคบกันเรื่อยมา ส่วนเรื่องร้ายๆนั้น แฟนเราก็แก้ปัญหาเองจนหลุดข้อกล่าวหามาได้
จนมาเดือนตุลาคม ปี 55 เราสอบเข้าทำงานราชการติด และเริ่มไปทำงานใหม่ แฟนเราก็เริ่มหายห่างไปเรื่อยๆ จนกลางดึก เวลา ประมาณ สี่ทุ่มกว่าๆเราทนไม่ได้ต้องโทร. ติดต่อไปถามหาว่า ทำไมถึงหายไป ไม่ค่อยโทร.มาเลย แต่คนที่รับสายกลับเป็นเสียงผู้หญิง เราก็คิดว่า เราโทร.ผิดรีเปล่า เลยลองถามไปว่า นี่ใช่เบอร์โทร.ของแฟนเราไหม? ผู้หญิงปลายสายตอบกลับมาว่า " ใช่ "แล้วยื่นโทรศัพท์ไปให้แฟนเรา แต่เราได้ยินเสียงลอดออกมา
คล้ายๆเสียงแฟนเราว่า ใครล่ะ? เอามาให้ผมพูดทำไม? วินาทีนั้น เราแทบไม่เชื่อหูตัวเอง ยังคิดว่าตัวเองหูฝาดไป เสียงนั้นอาจจะไม่ใช่ก็ได้ แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ถามกลับมาอีกว่า เราชื่ออะไร ? เป็นอะไรกับเค้า? เราก็ตอบกลับไปว่า " เราชื่อ .... เป็นแฟนกับเค้านะ " พอพูดจบ ผู้หญิงคนนั้นก็สวนกลับมาว่า " เป็นแฟนได้ยังไง" แล้วก็เอาโทรศัพท์ยื่นให้แฟนเรา แฟนเราก็พูดกับเราว่า " คุณเป็นใคร ต้องการอะไร ถึงมาพูดให้คนเค้าทะเลาะกัน นี่ผมอยู๋กับแฟนผมอยู่ " เราอึ้งจนทำอะไรไม่ถูก แล้วถามกลับไปว่า " อ่าว แล้วเราล่ะ เราที่เจอเรื่องราวต่างๆมาด้วยกันล่ะ ไม่ใช่แฟนเหรอ"
นึกถึงอดีตขึ้นมาแล้วอยากร้องไห้ T^T ขอพักก่อน แล้วพรุ่งนี้มาต่อนะคะ