ใครเคยเจอครูที่ปรึกษาแบบที่ไม่น่าเป็นที่ปรึกษาอย่างเราบ้างคะ

โรงเรียนของเราก้อเหมือนโรงเรียนมอปลายทั่วไปคะ มอสี่ถึงมอหกของห้องนึงจะมีครูที่ปรึกษาคนเดียวในสามปี ที่โรงเรียนทำให้อยู่ด้วยกันสามปีก้อเพราะว่าคุณครูจะได้สนิทและรู้จักนักเรียนของตนดี ถ้าเจอครูที่ปรึกษาดีก้อดีไป แต่ถ้าเจอครูที่ปรึกษาไม่ดีนี่สิคะ แย่เลยละ

เราเรียนอยู่ในห้องพิเศษของโรงเรียนนั้นคะ คือว่าเป็นเหมือนห้องเด็กที่เก่งและส่วนใหญ่เด็กห้องเราก้อจะมีแต่เด็กเรียน ด้วยความที่เราเป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเอง เชื่อมั่นในตัวเองสูง นอกกรอบ ทำให้ดูเป็นเด็กดื้อในสายตาอาจารย์ แต่ก้อไม่ได้ถือว่าเป็นเด็กที่น่าเป็นห่วงเท่าไหร่ เพราะยังถือว่าอยู่ในห้องเก่งอยู่คะ แต่ครูที่ปรึกษาคนนี้กลับจ้องจับผิดเราตลอดเวลา ทุกเรื่อง บางครั้งยังไม่ทันเห็นหน้าเราก้อบอกว่าเราผิดสะแล้ว ซึ่งบางทีเราก้อไม่ได้ผิด แต่เขาก้อไม่ฟังเหตุผล หรือบางทีเพื่อนในห้องก้อทำผิดกันเยอะแยะ แต่กลับเป็นเราคนเดียวที่โดนว่า โดนหักคะแนน ไม่รู้ว่าความยุติธรรมอยู่ที่ไหน

ตอนแรกเราก้อไม่ได้มองว่าเป็นเรื่องใหญ่อะไรคะ เพราะบางครั้งก้อมองว่าเป็นความผิดของเราเอง ที่เขาบ่นอาจจะเป็นห่วง แต่เมื่อขึ้นมามอห้า ก้อยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ เขาจะหายหน้าไปเลยไม่เคยมาเข้าคาบโฮมรูม (คาบเรียนสำหรับครูที่ปรึกษากับนักเรียน) นานๆจะมาที มาแค่เรื่องเงินหรือวันที่นึกอยากจะมาบ่นนักเรียนคะ

เรามีเพื่อน สามคนคะ รวมเราด้วยเป็นสี่คน กลุ่มเราจะชอบซื้อขนมน้ำมาไว้เยอะๆเพื่อแบ่งกันกิน มีอยู่วันหนึ่ง เราก้อซื้อหมี่หยก ยำมาม่า น้ำเป๊ปซี่กันมา แล้วบังเอินเจอครูที่ปรึกษา เขาก้อเดินมาคุยกะเราแบบดีเลยคะ ทั้งๆที่ปกติไม่ค่อยทักทาย คุยไปสักแปป เขาก้อหยิบตะเกียบกินยำมาม่ากะหมี่หยกของเราเลยคะ เรากะเพื่อนมองหน้ากันเลย ไม่เคยเจออาจารย์แบบนี้ เราเลยทำไม่สนใจแล้วกินน้ำคะ เขาก้อหันมาเห้นเรากินน้ำเป๊ปซี่อยู่ เขาก้อพูดน้ำเสียงกับเราไม่ค่อยดี บอกว่า"น้ำอะ กินเร็วๆได้แมะ"แล้วก้อฉกแก้วน้ำไปจากมือเราเลยคะ ทั้งๆที่หลอดยังคาปากอยู่ด้วยซ้ำ น้ำแทบพุ่ง ช็อกคะตอนนั้นช็อกมาก ไม่คิดว่าเขาจะทำขนาดนี้ เราก้อได้แค่คุยกะเพื่อนว่าเขาไม่น่าทำแบบนี้นะ

และมีครั้งนึงคะ. เรารีบมารร.เพราะตื่นสายเลยซื้อข้าวกล่องมากินที่โรงเรียน แล้วเขาห้ามกินอาหารบนตึก เรายังไม่ได้กินเลยคะ วางไว้บนโต๊ะ อยู่ๆเขาเข้ามาในห้องแล้วยึดข้าวกล่องเราไปเฉยเลย เราก้อโอเค ไม่ได้ว่าเพราะถือว่าเราทำผิดกฎ แต่พอเราไม่ได้กินข้าวเช้าแลเวมันปวดท้องจนเรียนไม่รู้เรื่องเลยให้แม่โทรไปบอกเขาอธิบายเหตุผลให้เขาฟัง เพราะรู้ว่าเขาไม่ฟังเราอยู่แล้ว เราก้อรอว่าเขาจะเอาข้าวมาคืนไหม ก้อไม่มีคะ เราเลยโทรไปถามแม่อีกที แม่ก้อตกใจเพราะอาจารย์เขาบอกว่าคืนแล้ว เราก้องงเพราะยังไม่มีอาจารย์คนไหนเดินมาคืนข้าวให้เราเลยคะ เรากลับบ้านไปแม่ก้อว่าที่เขาพูดแบบนั้น เราเลยสงสัยว่าเขาอาจจะกินไปแลเว แต่ไม่รู้จะบอกแม่เราว่าอย่างไรเลยบอกว่าคืนแล้ว

และเหตุการณ์สุดท้ายที่ว่าหนักที่สุดคือเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นไปเมื่ออาทิตย์กว่าๆ คือวะนนั้นเพื่อนเรามาสาย เพื่อนคนนี้มีนิสัยคล้ายๆเราคะ และมักจะโดนจับผิดเหมือนเราคะ และวันนั้นเพื่อนโชคร้ายที่เดินเข้ามาเจอครูที่ปรึกษา เขาก้อหันมาว่า ว่าด้วยคำพูดจาที่แรงคะ เพื่อนเราก้อพยายามจะบอกเหตุผลว่าทำไมถึงมาสาย เขาก้อไม่ฟัง เพื่อนเราก้อพูดจนร้องไห้ เขาก้อยังไม่ฟังเหตุผล และเดินไปห้องตัวเอง เพื่อนเราก้อนั่งร้องไห้ จนสักพักชักคะ เพื่อนทั้งห้องช่วยกันหายาดม วุ้นวายกันทั้งตึก เพราะตึกของเราห่างจากห้องพยาบาล และเราอยู่ชั้นห้า เลยไปห้องพยาบาลไม่ได้ อาจารย์คนอื่นก้อมาช่วย แล้วคาบนั้นมีคาบเรียนพอดี แต่อาจารย์วิชาเรียนเขาก้อไม่ว่า เขามาช่วยเราดูแลเพื่อน. สักพักครูที่ปรึกษาเดินมาเห้น ก้อไล่อาจารย์คนอื่นออกจากห้อง แล้วก้อไล่เพื่อนทั้งห้องไปเรียน บอกว่าให้เพื่อนเราเค้าอยูาคนเดียว เราก้อคิดว่าบ้าไปแล้ว ให้คนชักนอนคนเดียว กัดลิ้นตัวเองตายขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ ก้อไม่มีใครลุกไป พวกเราก้อยืนยันว่าจะช่วยเพื่อนจนกระทั้งเพื่อนหายชัก เขาก้อบอกว่าให้ไปพบอาจารย์ ทั้งๆที่เพิ่ฃหายชัก แทนที่จะให้ไปหาหมอหรือว่าเรียกพยาบาลให้ แต่กลับให้มานั่งฟังคำบ่น
แถมยังโทรไปบอกแม่เพื่อนเราว่า น้องแป้ง(นามสมมุติ)เถียงอาจารย์จนเป็นลมไปและ บางทีถ้าไม่ห่วงก้อไม่ต้องแสดงอาการเกลียดขนาดนี้ก้อได้นะคะ

ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพราะอยากให้รู้ถึฃสังคมไทยที่บางครั้งมันแย่มาก อาจารย์ไม่ฟังนักเรัยน ไม่ห่วงเลย ไม่รู้ว่าเป็นครูเพราะอะไร ไม่มีจรรยาบรรณความเป็นครู ไม่อยากให้อาจารย์ใช้อคติส่วนตัวมาทำนักเรียนคะ