สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิพ เรายืมไอดีเพื่อนมา เรื่องมีอยู่ว่า จขกทเป็นทอมนะ เราคบกับแฟนเป็นผญคนนึงมาสองปีกว่าแล้ว ตอนนี้เราเริ่มมีปัญหาทะเลาะกันบ่อยและรุนแรงกันมากขึ้นเรื่อยๆ ทุกครั้งที่ทะเลาะกันมักจะเกิดจากเรื่องเล็กๆเสมอ เราเป็นคนที่มีอะไรก็อยากจะพูดอยากจะเคลียร์ให้จบไป ไม่อยากมานั่งเสียเวลาทะเลาะ แต่แฟนเราไม่ได้เป็นแบบนั้น แฟนเราเบื่อ อะไรๆก็บอกเลิก ไม่ก็เดินหนีออกจากห้องไป เราก็รู้นะว่าเขาเบื่อเขาเหนื่อยเขารำคาญ แต่เราไม่อยากให้ปัญหามันใหญ่ แต่ก็จบที่ปัญหาใหญ่ทุกที เราไม่ชอบเวลาโดนเขาบอกเลิกเลย เราคิดว่ามันเป็นการตัดบทให้ปัญหามันจบๆไป ซึ่งมันไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาเพราะเดี๋ยวมันก็จะเกิดขึ้นอีก เราทะเลาะกันแรงขึ้นจนเจ็บตัว เราทำแฟนเจ็บเพราะเราโมโห ยอมรับเลยว่าเป็นคนที่มีความอดทนต่ำมาก เราไม่อยากทำแบบนี้เลยจริงๆ มันรู้สึกผิดและวูบทุกครั้งเมื่อเห็นแฟนเจ็บและร้องไห้ เราไม่อยากเลิกกับแฟนคนนี้ เราผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะแยะมากมาย เราคิดว่าปัญหาแบบนี้อะเหรอที่จะทำให้เราเลิกกัน แต่แล้วเมื่อดีกันความรู้สึกที่เสียใจ มันก็ยังคงอยู่ถึงจะน้อยลงก็เถอะ ถามว่าเวลาเราไม่ทะเลาะกันเราเป็นยังไง เราสองคนรักกันดี อยู่เหมือนคู่รักทั่วไป ไปรับไปส่ง พากันไปกิน แหย่กันเล่นบ้าง ช่วงเวลาตอนนั้นบอกตรงๆเลยว่าแฮปปี้มาก อยู่กันจนเหมือนคนในครอบครัวไปแล้ว เราต่างคนต่างพาไปให้ที่บ้านรู้จักแต่ไม่รู้ว่าที่บ้านเราสองคนรู้มั้ยนะ 555 นั่นแหละ แต่พอเราดีกันเราก็รักกันทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ในใจเราเองก็รู้สึกแย่ เราเองก็รู้ว่าแฟนเราก็ต้องรู้สึกไม่ต่างกัน เราคิดว่าคงผิดตั้งแต่แรกที่เราคบกันแล้วมั้ง ทำให้เราเกิดปัญหาแบบนี้ซ้ำๆซากๆจนมันบั่นทอนความรักกันมากเกินไป เวลารู้ว่าจะต้องเลิกกันจริงๆในอารมณ์ที่ทะเลาะกันนี่อยากเลิกมากๆเลย แต่พอหายแล้วก็เสียดายความรู้สึกที่มีให้กัน เสียดายสิ่งๆต่างๆที่สร้างมาด้วยกัน แถมยังเสียดายสิ่งที่วางแผนจะสร้างด้วยกันในอนาคตอีก เวลาอยู่คนเดียวก็คิดถึงและเป็นห่วงเขาเหมือนทุกครั้ง ไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับปัญหาที่มันเกิดขึ้นอยู่แบบนี้ดี หรือมันอาจหมดหนทางแก้แล้วก็ได้...