''''''มาจะกล่าวถึง มนุษย์ป้า คนหนึ่ง ในองค์กรหนึ่งที่ ผลิตสิ่ง ๆ หนึ่งเพื่อความสุขของคนในชาติ (ขอไม่เอ่ยชื่อนะค่ะ)''''

     ดิฉันทำงาน อยู่ในองค์กรนั้นสัก 3 ปีได้ เป็นตัวสำรองไว้รองมือรองเท้า เอ๊ย !! รองการทำงานของตัวจริงค่ะ แต่ละปีจะสับเปลี่ยนไปตามวาระสัญญา เคยสอบเข้ามาแล้วถึง 3 ครั้ง สอบไม่ติด 1 ครั้ง สอบติดไป 2 ครั้ง ไอ้ที่สอบติดก็โดนเบียดดดด...... ตกเวทีไปแบบไม่เป็นท่า เพราะคู่แข็งมีกำลังภายในที่ยิ่งใหญ่ เลยเป็นมนุษย์เงินเดือนต๊อกต๋อยต่อไป

     เข้าเรื่องการได้พบเจอกับมนุษย์ป้านางนี้ เลยละกัน เรื่องมีอยู่ว่าดิฉันทำงานเข้าปีที่ 3 ของการอยู่ที่นี่ เป็นวาระสัญญาใหม่ที่ต้องเข้ามาอยู่หน่วยงานนี้ ครั้งแรกที่ได้เจอกันก็ไม่มีอะไร รู้แค่นี่คือ ผู้หญิงคนเดียว นอกนั้น ผู้ชายหมด (อ้อ !! ลืมบอก การเข้าทำงานที่นี่คือ 8.00-16.00 น. วัน จ-ศ ส่วนการลงเวลาทำงานนั้นมีเพียงแค่ เซ็นต์ชื่อในแฟ้มลงเวลาแค่นั้น ถามว่าเมคเวลาได้มั้ย ... ก็น่าจะรู้คำตอบกันอยู่)

     เวลาผ่านไปจากการสังเกตสังการ ก็พบว่า นางจะเข้างานตอนเกือบ ๆ 9 โมง ทุกวัน นางมีหน้าที่ลงบันทึกเวลา โอทีของพนักงานเข้าระบบ เท่านั้น !! และเท่านั้นจริง ๆ นางมีหน้าที่เดียว พอนาฬิกาชี้ไปที่เลข 11 เป๊ะ !! นางก็จะเดินสะบัดก้นดุ๊กดิ๊ก ... ออกไปหน้าตาเฉย โดยที่ไม่สนใจเพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ ที่ยังนั่งทำงานกันหัวขวิด บางวันนางไม่รอให้ถึง 11 โมงนะคร๊าาา ....เดินเนียน ๆ เลียบ ๆ เคียง ๆ 9.30 น. นางไปฟิ้วววววววววว เลย !!! (ทุเรศมั้ย)  เมื่อก่อนดิฉันเป็นคนเก็บแฟ้มลงเวลานี้ เพื่อเอาไปไว้ให้หัวหน้าสังกัดเซ็นต์กำกับทุกวัน แต่นางก็ได้เกรงกลัวต่อบาปไม่ นางกลับบ้านเร็ว นางก็ลงเวลา 16.00 น. เหมือนทุก ๆ คน ความรับผิดชอบในการทำงาน นางก็มีอยู่หน้าที่เดียว ไอ้ครั้นแผนกอื่นจะโยนงานมาให้ทำเพราะเห็นว่าง นางก็จะหน้าหงิก พร้อมกับโวยวายว่า "ชั้นยุ่ง ชั้นไม่มีเวลา ทำไม่ทัน" บลาๆๆๆๆๆ .......ดิฉันหันมามองตัวเอง "ถ้ามันยุ่ง ละตูนี่ เหยิง เลยป่ะวะ เบิกของ รับของ ออกงานในระบบ ขอรถ ฯลฯ"

     เวลาผ่านไปดิฉันเริ่มทนไม่ไหว กะพฤติกรรมที่ไม่รับผิดชอบของนาง ดิฉันเริ่มมีปฏิกิริยาไม่พอใจกะนางค่ะ (หมั่นมากก ถึงขนาดที่ว่า อยากร่างหนังสือฟ้อง ผู้ที่มีอำนาจที่สุดในองค์กรนี้เลยก็ว่าได้ เพื่ออยากให้มีการเข้ามาตรวจสอบกันอย่างจริง ๆ จัง ๆ เพราะเอาเข้าจริง ๆ หน่วยงานอื่นมีแน่นอน)  .... ใบเซ็นต์ชื่อใครมาช้าดิฉันขีดเลย ใครสายไม่สน (เพราะส่วนใหญ่ นางสาย ถ้าเป็นคนอื่นหยวน ๆให้) นางบอกให้เบิกของ ดิฉันก็ไม่เบิก (ของเล็ก ๆน้อย ๆ นางก็โยน) จัดโต๊ะประชุม หาของเลี้ยงรับรอง ไม่ว่าจะครั้งไหน นางไม่ช่วย กิจกรรมทุกอย่างนางไม่ประสานงาน สุดท้ายก็มาตกที่ใครล่ะ ??!! (เดาออกมั้ย) .... จนหัวหน้าสังกัดทราบเรื่องนี้ นางฟ้องค่ะ ว่าดิฉันกระด้างกระเดื่อง สั่งย้ายดิฉันให้ไปอยุ่หน่วยงานอื่น ด้วยวิธีการสับเปลี่ยนตัวกันค่ะ วันนั้นดิฉัน โกรธมาก คิดอยู่อย่างเดียว "เราทุ่มเท เรารับผิดชอบ เราตั้งใจ เรามีน้ำใจกับงานมาโดยตลอด นี่คือสิ่งที่ตอบแทนเรางั้นหรือ???" ดิฉันจึงสายตรงไปหาหัวหน้าฯ ถามด้วยประโยคที่ว่า
     ดิฉัน : หนูไม่มีสิทธิ์โต้แย้งหรืออธิบายอะไรเลยหรอค่ะ
     หัวหน้าฯ : อ่า.....ใช่
   เท่านั้นหล่ะค่ะ .......... ร้องไห้โฮ....(ฮั่นแน่ ...คิดว่าจะด่ากลับละสิ เหอะ เปล่า 55+) จนทุกคนในหน่วยงานได้รับรู้กับเรื่องที่เกิดขึ้น เกิดเป็นคลื่นใต้น้ำ ทุกคำถามยิงไปที่หัวหน้าฯ จนมันเครียดไปเลย ฮ่าๆๆ สะใจ ความดีมันย่อมมีคนเห็น และแล้วหัวหน้าฯ เรียกดิฉันเข้าพบเพื่อขอโทษกะเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น (เพิ่งคิดได้มั๊ง แต่Gu ไม่ให้อภัยเมิงหรอก) และเรียกให้มาประชุมกันอีกครั้ง ระหว่างดิฉัน มนุษย์ป้าและผู้ที่อยู่ใน Loop งาน เพื่อปรับงานและความเข้าใจ หลังจากนั้นก็หาเป็นผลไม่ (อีกตามเคย) มนุษย์ป้าทำงานแบบทุกคนต้องวิ่งเข้าหาค่ะ ไม่ใช่นางปรับตัวเข้าหาคนอื่นหรืองาน

     ที่สุดแล้วดิฉันตัดสินใจ ลาออกค่ะ หางานทำใหม่ จะเสียดายก็แค่เพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ ที่น่ารักและเห็นเราเหมือนตัวจริงคนนึง ที่ตั้งใจทำงานให้กับองค์กรนี้ ละจากเรื่องราวที่ผ่านมา ดิฉันได้ประสบการณ์มาอีกหนึ่ง สำหรับผู้คนในสังคมปัจจุบัน และองค์กรระดับชาติแบบนี้ ทำใมถึงเลี้ยงคนทุเรศ ๆ แบบนี้ไว้ในองค์กรตัวเอง เงินเดือนที่ได้รับกันเป็นหมื่น ๆ บางระดับเป็นแสน ซึ่งก็มาจากเงินหลวง เงินราษฏร์ ภาษีประชาชนในเม็ดเงินนั้น ทำตัวกันแบบนี้อ่ะหรอการรับพนักงานที่เป็นตัวจริงเข้าใหม่ ก็ใช่ว่าจะโปร่งใสตั้งแต่แรกเริ่ม (ว่าไปมันก็มีกันแทบทุกที่ล่ะเน้อะ) คนที่ตั้งใจ รับผิดชอบต่อหน้าที่ ไม่สน จะสนก็แต่พวกชอบขัดหน้าขาให้เงา ด้วยน้ำลาย หรือพรรคพวกกันเอง เจริญหล่ะค่ะ ประเทศไทย