วันก่อนไปงานเลี้ยงรุ่น เพื่อนเก่าคนหนึ่ง มาพูดเหมือนแขวะว่า
    "ถึงไม่คบกู ชีวิตดีขึ้นไหม ครอบครัวก็ล้มเหลว ต้องหย่าเมีย"
    เรื่อง ย้อนไปนิดหนึ่งคือ สมัยเด็ก กับเพื่อนคนนี้ก็กินเที่ยวกัน แต่ วันหนึ่งที่ผมต้องอยู่ กับเจ้เกลือทิพย์ เขาก็บอกว่าอย่าไปกินเหล้าเลย อยุ่บ้านดีกว่า เหมือนเป็นกฎเหล็ก ห้าม ไปกินเหล้าหัวราน้ำ ทีนี้เพื่อนคนนี้ ก็เกลียด เจ้ เกลือฯ มาก ที่ ไม่ให้ผมไปกินเหล้าก็ พยายามยุแหย่ เหมือนจะให้เลิกรา กัน จน โดนเขาด่าไปหลายยก
    แล้วที่สำคัญ พอผมมีลูก คนมีลูก อะไรๆ ก็ลูก ลูกคือทุกสิ่งวันหยุด ผม ก็พาลูกเที่ยว ไปกินข้าวกับครอบครัว มีความสุขกันตาม ฐานะ ชนชั้นกลาง เลิกและถอยจาก เพื่อนกินเหล้าไป เพื่อนคนนี้ก็ยังกินเหล้าจนทุกวันนี้
    เวลา ผ่านไป หลายปี ผมกับเจ้เกลือเรามีเรื่องขัดแย้งกันที่ไม่สามารถปรับตัวเข้าหากันได้
    ผมก็ เลยแยกทางกัน หย่าร้างกัน เป็นเวลาจนวันนี้ก็สิบกว่าปี
    แต่สิบกว่าปี พ่อกับแม่ เป็นเพื่อนกัน เวลาผมมีงาน ไม่สามารถดูลูกได้ เขา ก็จะมาหามาอยู่เป็นเพื่อนลูก ผมรับผิดชอบลูกเป็นหลัก ลูกไม่เคยรู้สึก ว่า ขาดพ่อหรือแม่
    จริงแล้วไม่ช่ครอบครัวผมอย่างเดียวที่มีปัญหา
    ผมก็เจอรุ่นน้องไม่น้อย บางคน ต้องหย่ากับสามี น้องเป็นนักธุรกิจ ต้องทำงาน ยุ่งมากต้องบินไป ต่างประเทศ อดีตสามีก็เอาลูกไปเลี้ยง มีงาน ที่ต้องจัดร่วมกัน เพื่อลูก พ่อแม่ก็มาอยู่ด้วยกัน
    นี่ ถามกลับ ระหว่าง ให้เลือก ครอบครัวที่บ้าน ไม่ต้องถึงกับเป็นสนามรบ หรอกครับ เอาแค่ ว่า ตกค่ำ พ่อไปกินเหล้า ลูก เป็นหน้าที่แม่ ใช่สูตร ว่า ลูก ควรอยุ่กับแม่ให้แม่มันดูแลไป พ่อกินเหล้า ไปเที่ยวกลางคืน เข้าเมืองปาร์ตี้โฟมกับสาวๆ ยันเช้า หรือบางวัน เมาหลับบ้านเพื่อน
    กับพ่อ แม่ที่หย่ากัน กลางคืน พ่อ สอนการบ้าน ดูทีวี กับลูกเอาลูกนอน
    เช้า ไปส่งลูก
    จนวันนี้ ลูกเรียนมหาวิทยาลัย มีแฟน เป็นเด็กผู้ชายที่น่ารัก คนหนึ่ง ผมกับเจ้เกลือทิพย์มีเรื่อง อะไร ที่ต้องทำเพื่อลูก ก็ มาดูแล
    แบบนี้ กับแค่ใบหย่าใบเดียว มันชี้ว่าล้มเหลวเลยหรือ