เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาเรากับสามีขับรถออกจากห้าแยกลาดพร้าวเข้าเส้นลาดพร้าว วิ่งมาซักพักรถติดไฟแดง เรากับลูกนั่งอยู่เบาะท้ายสามีเป็นคนขับ ซักพักนึงมีเด็กสองคนเดินมาด้านหน้ารถคนละข้าง ประกบซ้ายคน ขวาคน น่าจะเป็นเด็กประถม อายุประมาณ 10 ขวบได้

ในใจนึกว่าเด็กจะมาขายพวงมาลัย แต่กลับไม่ใช้แบบที่เราคิด อยู่ดีๆเด็กสองคนเอาไม้ยาวๆมาแปะกระจกหน้ารถเรา ใช่แล้วค่ะ มันคือที่เช็ดกระจกเหมือนแบบที่พนักงานปั๊มเช็ดกระจกให้เรา น้ำดำๆไหลแหมะอยู่หน้ากระจกรถ ในใจสบถแบบไม่ทันคิด สามีหันไปหยิบเหรียญยื่นส่งให้ เด็กก็รับเงินแล้วเช็ดคราบน้ำอย่างลวกๆ แถมทิ้งคราบน้ำปนฟองขาวๆให้เราต้องปัดน้ำฝนออกอีก

เราบอกสามีว่าที่หลังไม่ต้องให้ การที่เราให้เงินก็เหมือนสนับสนุนให้เด็กหารายได้ด้วยวิธีที่มันไม่ถูกต้อง คนที่ให้เงินคงไม่ได้เต็มใจให้นัก แล้วคนที่ให้งินเนี่ยแหล่ะที่ทำให้ชีวิตของเด็กๆพวกนี้ต้องมาเสี่ยงกับการถูกรถเฉี่ยวชนบนถนน

ไม่อยากจะคิดว่าเด็กพวกนี้จะโตไปด้วยจิตสำนึกยังไง ไม่อยากให้โตไปแล้วเข้าใจว่าการหาเงินด้วยวิธีนี้ก็ไม่ต่างจากการพยายามเอาเงินคนอื่นโดยไม่ถูกต้อง เราเข้าใจว่ามันเป็นการหารายได้วิธีนึง แต่ถ้าไม่มีผู้ใหญ่สนับสนุนหาอุปกรณ์ให้ เด็กคงไม่สามารถทำได้ หรือจะถูกผู้ปกครองบังคับให้เด็กออกมาทำแบบนี้เราก็ไม่เข้าใจ แต่ถ้าเป็นแบบนั้นก็ไม่ต่างจากการหากินกับเด็ก ซึ่งมันแย่มาก การไม่ให้เงินไม่ใช่เราใจแคบนะ ปกติเป็นคนขี้สงสารด้วยซ้ำ เห็นคนแก่ขายพวงกุญแจ ตุ๊กตาถัก คนแบกไม้กวาดเดินขาย หรือคนหาบตะกร้าขาย เรายังอดอุดหนุนไม่ได้เลย

รูปประกอบค่ะ เหตุการณ์เมื่อเย็นวันอาทิตย์ที่ผ่านมา





นี่ยังไม่รวมนี่เราเจอเมื่อวันเสาร์วิ่งออกจากห้าแยกลาดพร้าวเข้าเส้นรัชดา กรณีนั้นเป็นเด็กผู้หญิง 2 คน ผมยาวถือแปรงเช็ดกระจกเหมือนกัน แต่ที่แย่กว่าคือออกมายืนดักรถตรงกลางเลนซ้ายเลย เราถ่ายรูปไม่ทันเพราะรถวิ่งอยู่

ถ้าเป็นลูกใครหลานใครก็ฝากบอกผู้ปกครองด้วยว่าหากินด้วยวิธีอื่นเถอะ อย่าเอาวิธีการหาเงินแบบนี้มาเสี่ยงกับชีวิตเด็กเลย