ทุกเย็นกลับบ้าน จากแยกสุทธิสาร เพื่อเลี้ยวขวามาลาดพร้าว รถติดแยกรัชดา-ลาดพร้าวอย่างยาวนานมาก นั่นคือสิ่งกวนใจอย่างแรก แต่อีกอย่างที่มีความรู้สึกรุนแรงกว่า คือแก๊งค์เช็ดกระจก มีเด็กฝาแฝดชาย 2 คน คนโตหัวโกนหน้าตาเยี่ยงโจร คนนี่แหละที่ทำให้เกิดความรู้สึกถูกข่มขู่ ทุกครั้งที่เห็นคนในแก๊งค์เดินมา คงเหมือนทุกคนในรถที่ติดบริเวณนี้ที่ภาวนา "เมิงอย่ามายุ่งกับรถกรู" วันไหนโชคดีก็รอดไป วันไหนซวยมันก็ปรี่เข้ามา ยกไม้เช็ดกระจกสกปรกๆขึ้น  วันไหนความรู้สึกเราเร็วหน่อยก็กดแตรเบาๆ เป็นสัญญาณไม่เอาๆ คนโตโกนหัวท่าทางนักเลงตะโกนใส่ " ยังไม่ทันทำ...เฮี้ย... อะไรเลย!  บีบแตรใส่"

เอาใหม่ๆ จำเป็นบทเรียน คราวหน้าไม่บีบแตรใส่ "เมิง" ก่อนก็ได้

วันนี้ ผลของการภาวนาไม่เป็นผลอีก ไอ้โล้นคนเดิมปรี่เข้ามาอีก บีบแตรใส่มัน เดี๋ยวมันด่าเอา รอมันสักพัก คราวนี้มันเอาฟองน้ำซกหมกแปะเข้าทีกระจก ทั้งๆที่กระจกใสกริบ เพิ่งล้างรถมา เลยบีบแตรส่งสัญญาณไม่ต้องการ การบริการจาก "เมิง" มันเดินจากไป ฟองสกปรกติดตรงหน้ากระจก ขื่นไม่เช็ดขับรถมีปัญหาแน่ จึงเปิดกระจกถามไล่หลัง "นี่จะไม่เช็ดออกหรือไง ทำอะไรไว้นะ " มันตอบว่า "ก็บีบแตรไล่มันทำไม" เอากับมันดิ เราทำอะไรผิดหมด แต่สิ่งที่มันทำ มันคิดสินะ ว่าถูกต้องหมด

ขอความร่วมมือกับทุกคนที่ผ่านแยกนี้ อย่าให้เงินกับพวกนี้เลย อย่ากลัวอิทธิพล หากพวกเขาหาเงินจากแยกนี้ได้ต่อไป ไม่ว่าจากความรำคาญ หรือเกรงกลัวอิทธิพล จะทำให้พวกนี้ข่มขู่เรา กรรโชกทรัพย์จากความไม่เต็มใจของพวกเราต่อไป ในทางกลับกัน หากพวกนี้หาเงินไม่ได้จากแยกนี้ คงต้องเลิกอาชีพนี้ไป คงจะไม่มาสร้างความรำคาญให้คนขับรถบริเวณแยกนี้อีก

ขอความร่วมมือนะคะ