งานบอลปีนี้จุฬาหงอยกว่าจริง ที่จริงฝั่งจุฬาบางคนก็มีความคิดเรื่องประชาธิปไตยแนวเดียวกับธรรมศาสตร์ แต่เขาจะคุยกันเองในกลุ่ม ไม่กล้าแสดงออก

จุฬาจะออกแนวไม่อยากแสดงออกการเมือง เพราะกลัวกระทบภาพลักษณ์สถาบันบ้าง ผู้ใหญ่/อาจารย์หัวโบราณบ้าง หรือที่แย่กว่าคือ ไม่สนใจ ไม่มีความคิดเห็นทางการเมืองเลยยยก็เยอะ ซึ่งทำให้จุฬาไม่ค่อยโดนสาธารณะวิจารณ์เท่าไหร่

ซึ่งเหมือนจะดีแต่จริงๆเราว่าไม่ใช่เรื่องดีเลยค่ะ สังคมที่มีการแสดงความเห็นมากๆ เถียงกันมากๆ ย่อมฉลาดกว่าสังคมที่เงียบๆ ไม่เถียงไม่หือ

จุฬาเป็นพวกกลัวเสียภาพลักษณ์มากกกกกเสียจน ไม่กล้าแสดงออกการเมืองบางเรื่อง ทั้งๆที่ขัดหลักการอย่างชัดเจน แต่บางเรื่องก็เสียงดังฟังชัดมากๆ อย่างตอนต้านพรบ.นิรโทษกรรม การล้างผิดให้ตัวเองมันเป็นเรื่องที่เลวทรามอย่างชัดเจน งานนี้ จุฬาจึงกล้าแสดงตัว เสียงดังฟังชัดชัด แต่พอเกิดรัฐประหารฉีกรัฐธรรมนูญ และเขียนรัฐธรรมนูญล้างผิดตัวเองบ้าง คราวนี้จุฬาเงียบกริบ ที่เคยผดุงคุณธรรมก็เงียบ กลับไปใช้ชีวิตตามปกติ แdกอาหารแพงๆอัพเฟซบุคเต็มไปหมด

เทียบกับธรรมศาสตร์ ที่เล่นงิ้วการเมือง ปี48ก็ขึ้นเวทีพันธมิตรบ้าง ต้านรปห.49บ้าง จัดกิจกรรมการเมืองสารพัด เด็กๆนักศึกษากล้าแสดงออกถึงขั้นเอาพวงหรีดให้อธิการสมคิดตอนได้เป็นสนช. ฯลฯ วัฒนธรรมแบบนี้ หาไม่ได้ในจุฬา เด็กจุฬากลัวเกรงอาจารย์มากไป มีพิธีรีตอง เน้นเรื่องอย่างเครื่องแบบมากไป  ในขณะที่ฝั่งมธ.ความเสรีมีมากกว่า เรื่องการเมืองนี่ป้ายด่า ป้ายเชียร์เต็มรังสิต ซึ่งเราว่าสังคมแบบธรรมศาสตร์ดีกว่ามาก แม้จะโดนสังคมด่าบ้างชมบ้าง ก็ได้แสดงออกความเห็นของตัวเอง ดีกว่าไม่ทำอะไรแล้วรักษาหน้าตาไว้ ข้างในปล่อยกลวงๆอย่างจุฬา เพราะเสรีภาพในการแสดงความเห็นมันนำมาซึ่งการถกเถียงอย่างปัญญาชน การต่อยอดความรู้ และความฉลาด