แล้วทุกๆวันในเวลาเย็นหนูกับครูเค้าก็จะเล่นไลน์คุยกันตลอดหนูมีเรื่องมีปัญหาอะไรก็บอกก็ปรึกษาได้ตลอด(เค้าเปรียบเสมือนแม่เลยแหละคะ)
จนกระทั่งเมื่อวันพุธที่ผ่านมา 4 กุมภาพันธ์. วันนั้นในห้องหนูก็มีชั่วโมงที่ครูเค้าต้องสอน หนูเผลอไปพูดคำคำหนึ่งที่ทำให้ครูเขาไม่พอใจ
จนวันพุธตอนเย็นหนูกับครูก็ไม่ได้คุยกันเหมือนทุกวันจนมันรู้สึกแปลกๆไป. วันพฤหัสบดีก็มีเรียนชั่วโมงภาษาไทยอีกเช่นเคย
ก็เรียนตามปกติแต่ครูเค้าก็ไม่มองหน้าไม่ยิ้มให้เหมือนแต่ก่อน
พอก่อนกลับบ้านก็เลยไปขอโทษครูเค้าแต่ก็ยังไม่เป็นทางการมากนักเพราะได้คุยกับครูเค้าแค่แปปเดียว
พอเย็นวันศุกร์ครูเค้าเป็นเวรประจำวันที่แถวๆรถตู้รับส่งนักเรียนของหนู
หนูจึงตัดสินใจเข้าไปถามเค้าว่าครูหายโกรธหนูรึยังคะ
ครูก็บอกว่าไม่ได้โกรธ (อะไรประมาณนี้ ) แต่มันก็ยังไม่เหมือนเดิมอยู่ดี
ตอนเย็นก็เลยส่งไลน์ไปถามเค้า เค้าบอกว่า นึกถึงทีไรก็เจ็บทุกที. ครูยังรักหนูเหมือนเดิมแต่ครูเก็บคำคำนั้นไว้ นิสัยของครูเป็นคนชอบเก็บเล็กผสมน้อยจากคำพูด
หนูเลยตอบไปว่า งั้นเวลาครูนึกถึงมันครูก็ต้องเสียใจทุกครั้งนะสิ ครูบอกว่าใช่. ก็แสดงว่าครูก็รักหนูไม่เหมือนเดิม
จะไปขอโทษครูยังไงดีคะ. จะถึงวันวาเลนไทน์แล้วด้วย