ผมก็เป็นวัยรุ่นธรรมดาคนหนึ่ง ตอนนี้เรียนอยู่มอหก(กำลังจะไปเรียนต่อที่ KMUTT) ก็มีความรักเหมือนวัยรุ่นทั่วๆไป
รักแรกผมเกิดขึ้นตอนผมเรียนอยู่มอสาม แรกๆก็ทำตัวไม่ถูก ทำอะไรไม่เป็น ใช้ความรู้สึกล้วนๆ ดูแลเอาใจใส่กันอย่างดี หลายคนก็บอกเหมาะสมกันดี คบกันได้ประมาณ 1 ปี กับอีก 10 เดือน ก็เลิกกัน เรื่องมันมีอยู่ว่า
ผมเป็นนักเรียนความสามารถพิเศาด้านคอมพิวเตอร์ ครูมักพาผมไปแข่งหุ่นยนต์อยู่บ่อยๆ วันหนึ่งผมได้เข้ารอบชิงระดับประเทศ ผมเลยเก็บตัวซ้อมหุ่นแบบเอาเป็นเอาตาย บางทีก็ไม่ยอมกินข้าวกินปลา พอถึงวันแข่งแต่ดันแพ้กลับมา ยังไม่พอเธอคนนั้นเค้าบอกว่าผมไม่มีเวลาให้ เปลี่ยนไป บลาๆ (เครียดจัดเลยทีนี้) เขาเลยบอกเลิกผมไป
รักต่อมาเกิดขึ้นกับคนที่แข่งหุ่นยนต์ด้วยกันนี่แหละ ประมาณตอนมอสี่ปลายๆ เลิกกับคนแรกได้ไม่ถึงเดือนคนๆนี้ก็เข้ามาเคลมทันใด ดูแลเอาใจใส่คอยปลอบใจเราเป็นอย่างดี มันเลยทำให้ผมหวั่นไหว แต่ประเด็นมันอยู่ที่เขาคนแรกนั้น... กลับมา ผมเลยหักอกเค้าไปเต็มๆและตัดสินใจจะจริงจังกับเขาคนที่สองนี้ แต่ก็คุยกันได้ไม่ถึง 2 เดือน เพราะตั้งแต่ผมตัดสินใจไปแบบนั้นจากที่เป็นคนเฮิทๆก็กลายเป็นคนร่าเริง เขาคนนั้นก็บอกผมไม่เหมือนเดิม (ชีวิตดี๊ดี) เลยเลิกคุยกันไป (เพื่อนบอก ไอ่โง่ คนแรกคบกันสองปีอุดส่ากลับมาไม่เอา ไอ่โง่) ผมนี่จุกเลยครับ
รักที่สามเกิดขึ้นกับรุ่นพี่ ในช่วงปลายๆของมอห้า ซึ่งรุ่นพี่คนนี้ว่ากันว่าเกือบเป็นทอม เพราะห้าวเหลือเกิน แต่ผมก็คุยจนได้เป็นแฟนกันคบกันได้ประมาณ 6 เดือน แต่ประเด็นมันอยู่ที่...
เข้าสู่เดือนที่ 3 ตอนที่คบกับพี่คนนี้ ผมฝันถึงแฟนคนแรก(ซึ่งรักมาก มากๆๆๆ) ตอนแรกผม งง เอ้าเกี่ยวอะไร ฝันถึงได้ไง เช้าวันนั้นผมก็ยังไม่ได้คิดอะไรมาก แต่บังเอิญฝุดๆ จู่ๆก็ป๊ะช๊ะด๊ะเดินชนกันที่มุมตึก ณ เวลานั้นใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม มันทำให้ผมหวั่นไหวอีกครั้ง ซึ่งผมคิดว่าเธอคงไม่คิดแบบเดียวกับผมเพราะตอนนั้นผมได้ข่าวว่าเธอก็มีคนคุยเรียบร้อยแล้ว
หลายวันต่อมาก็ป๊ะช๊ะด๊ะกันอีกครั้งในรูปแบบต่างๆเช่นได้ร่วมงานกัน เข้าค่ายด้วยกัน เดินมาจ๊ะเอ๋กันบ้าง และอื่นๆ ซึ่งมันยิ่งทำให้ผมคิดมาก และยิ่ง"ฝัน"ถึงเขาบ่อยขึ้นกว่าเดิม(แทบจะทุกวัน เฉลี่ย 4-5 วันต่ออาทิตย์)
แต่กลับมามองคนใหม่ของผมซึ่งพี่เค้าไม่ได้เกี่ยวและไม่ได้รู้เรื่องราวอะไรของคนแรกของผมเพราะผมไม่ได้เล่าให้ฟัง มันทำให้ผมรู้สึกผิด และวันหนึ่งเพื่อนผมก็ไปเล่าให้พี่เค้าฟัง แน่นอนคือมันทำให้พี่เค้าเสียใจเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นมันเหมือนบ่งบอกว่าผม "ยังไม่ลืมเขาคนแรก" ผมรู้สึกผิดมากขึ้นทุกวัน จนพี่เค้าจบออกไปต่อมหาลัยแล้วพี่เค้าก็มีคนใหม่ไป ผมก็โอเค เพราะผมผิดเอง เราเลยจบกันไป
รักที่สี่ผมไม่อยากเรียกว่ามันคือรัก อยากเรียกว่าหลงมากกว่า เพราะเป็นรุ่นน้องตอนประถมที่มาเรียนต่อที่โรงเรียนของผม หลงครั้งนี้เกิดขึ้นตอนต้นของมอหก ตอนเด็กผมอยู่กับน้องเค้าบ่อยๆ เล่นด้วยกันบ้างแกล้งกันบ้าง แต่จบประถมไปก็ไม่ได้เจอกันเลย พอวันหนึ่งที่เจอน้องเค้ายืนเต้นหลีดอยู่หลังตึก ก็คิดว่าหน้าตาคุ้นๆเหมือนเคยรู้จัก ผมเลยถามไปว่าเคยรู้จักกันหรือเปล่า น้องเค้าก็บอก "ค่ะ" ผมก็ "เห้ย ใครน่ะะ ?" ก็คุยกันเลยสนิทกันมากขึ้นมากขึ้นมากขึ้นจนคบกัน แต่คบกันได้ไม่ถึงอาทิตย์เรื่องราวทุกๆอย่างเหมือนกลับมาฉายซ้ำอีกรอบ ผมก็ป๊ะช๊ะด๊ะกับเธอคนแรก(อีกแล้ว) ฝันถึง(อีกแล้ว) แต่ครั้งที่ไม่เหมือนครั้งที่แล้ว เหมือนผมจะเข้มแข็งขึ้นอีกนิดหน่อยคือผมไม่ได้คิดอะไรมากเหมือนครั้งที่แล้ว แต่.. น้องเค้า
มีคนใหม่ (เห้ยยังไม่ถึงเดือนเลย5555)
แรกๆผมก็เฮิทนะครับ แต่มันก็ผ่านไปได้เพราะมีคนเข้ามาเคลม(อีกแล้ว) เราเลยจบกันไป
รักต่อมา รักที่ห้า เกิดตอนช่วงปลายๆมอหก(เพิ่งเลิกกันไปเดือนที่แล้ว) เป็นรุ่นน้องต่างโรงเรียน ก็คบกันปกติเหมือนคนรักกันทั่วไป แต่ครั้งนี้ผมได้เดินทางบ่อยขึ้นไปถึงรัสเซีย ไปสอบ ไปหาที่เรียนบลาๆ แต่มันก็เข้าอิลอปเดิมอีกแล้วคือจู่ๆก็ฝันถึงคนแรก แล้วก็ป๊ะช๊ะด๊ะกันที่โรงเรียน คนแรกเธอเป็นคนชอบเหม่อ ผมก็เข้าใจดีนะครับ แต่เธอเหม่อมาที่ผมแล้วมันดูเหมือนเธอกำลังมองผมอยู่แต่เธอเหม่อ! (โอ้ยตลก) ใช่ครับมันทำให้ผมคิดมากอีกแล้ว ทั้งๆที่คนแรกเค้าก็อยู่เฉยๆไม่ได้ทำอะไร แต่คนที่หวั่นไหวตลอดเวลาคือผม รักที่ห้าเลยจบลงที่ผมไม่มีเวลาให้เพราะผมมัวแต่เดินทางไปนู่นไปนี่ ผมก็เข้าใจอีกแหละครับ เลยจบกันไป
แต่ไอ่คนแรกน่ะครับผมคิดว่าไม่น่าจบเพราะเวลาอะไรๆมันกำลังจะดี เธอก็เข้าฝันผมตลอด ผมคบกับเธอเกือบสองปี แล้วก็เกือบสองปีที่ผ่านมาผมคบกับคนอีก 4 คนแท้ๆ แต่ผมก็ยังรู้สึกว่าเธอคนแรกเค้าอยู่ในใจเสมอมา ผมพยามทุกวิธีที่จะลืมเธอ ทั้งทางโลกทางธรรมไสยศาสตร์เยอะแยะมากมายแต่ก็ไม่เคยสำเร็จซักวิธีเดียว ผมก็ยังฝันถึงเธอตลอดมา เจอกันทีไรก็ใจหายวาบ จะทักก็ไม่กล้า เพราะมันก็ผ่านมานานแล้ว ได้แต่ปล่อยให้เวลามันผ่านไป(แต่เหมือนไม่ได้ช่วยอะไร ไม่งั้นผมคงลืมเธอนานแล้ว) ผมรู้สึกผิดเสมอเวลาคบกันคนอื่นแล้วยังฝันถึงเธอ ผมคงคบกับใครไม่ได้แล้วล่ะ และได้ข่าวมาว่าเธอจะไปเรียนต่อใน กทม เหมือนกับผม(ยิ่งหนียิ่งใกล้) ผมแค่อยากรู้ว่ามันเป็นเรื่องปกติใช่ไหม ? ที่คนเราจะลืมรักแรกไม่ลงขนาดนี้ และพอจะมีใครที่เป็นเหมือนผมบ้าง ทรมานฝุดๆ
ทำไมเพราะอะไร ลืมเธอไม่ได้ซักที
รักแรกผมเกิดขึ้นตอนผมเรียนอยู่มอสาม แรกๆก็ทำตัวไม่ถูก ทำอะไรไม่เป็น ใช้ความรู้สึกล้วนๆ ดูแลเอาใจใส่กันอย่างดี หลายคนก็บอกเหมาะสมกันดี คบกันได้ประมาณ 1 ปี กับอีก 10 เดือน ก็เลิกกัน เรื่องมันมีอยู่ว่า
ผมเป็นนักเรียนความสามารถพิเศาด้านคอมพิวเตอร์ ครูมักพาผมไปแข่งหุ่นยนต์อยู่บ่อยๆ วันหนึ่งผมได้เข้ารอบชิงระดับประเทศ ผมเลยเก็บตัวซ้อมหุ่นแบบเอาเป็นเอาตาย บางทีก็ไม่ยอมกินข้าวกินปลา พอถึงวันแข่งแต่ดันแพ้กลับมา ยังไม่พอเธอคนนั้นเค้าบอกว่าผมไม่มีเวลาให้ เปลี่ยนไป บลาๆ (เครียดจัดเลยทีนี้) เขาเลยบอกเลิกผมไป
รักต่อมาเกิดขึ้นกับคนที่แข่งหุ่นยนต์ด้วยกันนี่แหละ ประมาณตอนมอสี่ปลายๆ เลิกกับคนแรกได้ไม่ถึงเดือนคนๆนี้ก็เข้ามาเคลมทันใด ดูแลเอาใจใส่คอยปลอบใจเราเป็นอย่างดี มันเลยทำให้ผมหวั่นไหว แต่ประเด็นมันอยู่ที่เขาคนแรกนั้น... กลับมา ผมเลยหักอกเค้าไปเต็มๆและตัดสินใจจะจริงจังกับเขาคนที่สองนี้ แต่ก็คุยกันได้ไม่ถึง 2 เดือน เพราะตั้งแต่ผมตัดสินใจไปแบบนั้นจากที่เป็นคนเฮิทๆก็กลายเป็นคนร่าเริง เขาคนนั้นก็บอกผมไม่เหมือนเดิม (ชีวิตดี๊ดี) เลยเลิกคุยกันไป (เพื่อนบอก ไอ่โง่ คนแรกคบกันสองปีอุดส่ากลับมาไม่เอา ไอ่โง่) ผมนี่จุกเลยครับ
รักที่สามเกิดขึ้นกับรุ่นพี่ ในช่วงปลายๆของมอห้า ซึ่งรุ่นพี่คนนี้ว่ากันว่าเกือบเป็นทอม เพราะห้าวเหลือเกิน แต่ผมก็คุยจนได้เป็นแฟนกันคบกันได้ประมาณ 6 เดือน แต่ประเด็นมันอยู่ที่...
เข้าสู่เดือนที่ 3 ตอนที่คบกับพี่คนนี้ ผมฝันถึงแฟนคนแรก(ซึ่งรักมาก มากๆๆๆ) ตอนแรกผม งง เอ้าเกี่ยวอะไร ฝันถึงได้ไง เช้าวันนั้นผมก็ยังไม่ได้คิดอะไรมาก แต่บังเอิญฝุดๆ จู่ๆก็ป๊ะช๊ะด๊ะเดินชนกันที่มุมตึก ณ เวลานั้นใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม มันทำให้ผมหวั่นไหวอีกครั้ง ซึ่งผมคิดว่าเธอคงไม่คิดแบบเดียวกับผมเพราะตอนนั้นผมได้ข่าวว่าเธอก็มีคนคุยเรียบร้อยแล้ว
หลายวันต่อมาก็ป๊ะช๊ะด๊ะกันอีกครั้งในรูปแบบต่างๆเช่นได้ร่วมงานกัน เข้าค่ายด้วยกัน เดินมาจ๊ะเอ๋กันบ้าง และอื่นๆ ซึ่งมันยิ่งทำให้ผมคิดมาก และยิ่ง"ฝัน"ถึงเขาบ่อยขึ้นกว่าเดิม(แทบจะทุกวัน เฉลี่ย 4-5 วันต่ออาทิตย์)
แต่กลับมามองคนใหม่ของผมซึ่งพี่เค้าไม่ได้เกี่ยวและไม่ได้รู้เรื่องราวอะไรของคนแรกของผมเพราะผมไม่ได้เล่าให้ฟัง มันทำให้ผมรู้สึกผิด และวันหนึ่งเพื่อนผมก็ไปเล่าให้พี่เค้าฟัง แน่นอนคือมันทำให้พี่เค้าเสียใจเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นมันเหมือนบ่งบอกว่าผม "ยังไม่ลืมเขาคนแรก" ผมรู้สึกผิดมากขึ้นทุกวัน จนพี่เค้าจบออกไปต่อมหาลัยแล้วพี่เค้าก็มีคนใหม่ไป ผมก็โอเค เพราะผมผิดเอง เราเลยจบกันไป
รักที่สี่ผมไม่อยากเรียกว่ามันคือรัก อยากเรียกว่าหลงมากกว่า เพราะเป็นรุ่นน้องตอนประถมที่มาเรียนต่อที่โรงเรียนของผม หลงครั้งนี้เกิดขึ้นตอนต้นของมอหก ตอนเด็กผมอยู่กับน้องเค้าบ่อยๆ เล่นด้วยกันบ้างแกล้งกันบ้าง แต่จบประถมไปก็ไม่ได้เจอกันเลย พอวันหนึ่งที่เจอน้องเค้ายืนเต้นหลีดอยู่หลังตึก ก็คิดว่าหน้าตาคุ้นๆเหมือนเคยรู้จัก ผมเลยถามไปว่าเคยรู้จักกันหรือเปล่า น้องเค้าก็บอก "ค่ะ" ผมก็ "เห้ย ใครน่ะะ ?" ก็คุยกันเลยสนิทกันมากขึ้นมากขึ้นมากขึ้นจนคบกัน แต่คบกันได้ไม่ถึงอาทิตย์เรื่องราวทุกๆอย่างเหมือนกลับมาฉายซ้ำอีกรอบ ผมก็ป๊ะช๊ะด๊ะกับเธอคนแรก(อีกแล้ว) ฝันถึง(อีกแล้ว) แต่ครั้งที่ไม่เหมือนครั้งที่แล้ว เหมือนผมจะเข้มแข็งขึ้นอีกนิดหน่อยคือผมไม่ได้คิดอะไรมากเหมือนครั้งที่แล้ว แต่.. น้องเค้า
แรกๆผมก็เฮิทนะครับ แต่มันก็ผ่านไปได้เพราะมีคนเข้ามาเคลม(อีกแล้ว) เราเลยจบกันไป
รักต่อมา รักที่ห้า เกิดตอนช่วงปลายๆมอหก(เพิ่งเลิกกันไปเดือนที่แล้ว) เป็นรุ่นน้องต่างโรงเรียน ก็คบกันปกติเหมือนคนรักกันทั่วไป แต่ครั้งนี้ผมได้เดินทางบ่อยขึ้นไปถึงรัสเซีย ไปสอบ ไปหาที่เรียนบลาๆ แต่มันก็เข้าอิลอปเดิมอีกแล้วคือจู่ๆก็ฝันถึงคนแรก แล้วก็ป๊ะช๊ะด๊ะกันที่โรงเรียน คนแรกเธอเป็นคนชอบเหม่อ ผมก็เข้าใจดีนะครับ แต่เธอเหม่อมาที่ผมแล้วมันดูเหมือนเธอกำลังมองผมอยู่แต่เธอเหม่อ! (โอ้ยตลก) ใช่ครับมันทำให้ผมคิดมากอีกแล้ว ทั้งๆที่คนแรกเค้าก็อยู่เฉยๆไม่ได้ทำอะไร แต่คนที่หวั่นไหวตลอดเวลาคือผม รักที่ห้าเลยจบลงที่ผมไม่มีเวลาให้เพราะผมมัวแต่เดินทางไปนู่นไปนี่ ผมก็เข้าใจอีกแหละครับ เลยจบกันไป
แต่ไอ่คนแรกน่ะครับผมคิดว่าไม่น่าจบเพราะเวลาอะไรๆมันกำลังจะดี เธอก็เข้าฝันผมตลอด ผมคบกับเธอเกือบสองปี แล้วก็เกือบสองปีที่ผ่านมาผมคบกับคนอีก 4 คนแท้ๆ แต่ผมก็ยังรู้สึกว่าเธอคนแรกเค้าอยู่ในใจเสมอมา ผมพยามทุกวิธีที่จะลืมเธอ ทั้งทางโลกทางธรรมไสยศาสตร์เยอะแยะมากมายแต่ก็ไม่เคยสำเร็จซักวิธีเดียว ผมก็ยังฝันถึงเธอตลอดมา เจอกันทีไรก็ใจหายวาบ จะทักก็ไม่กล้า เพราะมันก็ผ่านมานานแล้ว ได้แต่ปล่อยให้เวลามันผ่านไป(แต่เหมือนไม่ได้ช่วยอะไร ไม่งั้นผมคงลืมเธอนานแล้ว) ผมรู้สึกผิดเสมอเวลาคบกันคนอื่นแล้วยังฝันถึงเธอ ผมคงคบกับใครไม่ได้แล้วล่ะ และได้ข่าวมาว่าเธอจะไปเรียนต่อใน กทม เหมือนกับผม(ยิ่งหนียิ่งใกล้) ผมแค่อยากรู้ว่ามันเป็นเรื่องปกติใช่ไหม ? ที่คนเราจะลืมรักแรกไม่ลงขนาดนี้ และพอจะมีใครที่เป็นเหมือนผมบ้าง ทรมานฝุดๆ