ช่วงนี้ประสบปัญหาเรื่องเพื่อนบ่อยค่ะ ด้วยตัวเราเองมีครอบครัวมีแฟนแต่ยังไม่แต่งนะ อยู่ด้วยกัน เพื่อนสาวเราที่ทำงานแล้วบ้าง บางคนก็เรียนบ้างประปราย มีสนิทอยู่ไม่ถึงห้าคน แต่ก่อนก็เฮอาปาจิงโกะไปเที่ยวนั่นเที่ยวนี่ผับบ้างอะไรบ้างตามประสาสาวสังคม ซึ่งเราจะไปน้อยครั้งเอาแค่วันเกิดเพื่อน เพราะเราเองก็เกรงใจแฟนแฟนเราแนวไม่เที่ยวยุห้องมากกว่า  ช่วงปีก่อนแฟนเราตกงานเกือบปีไม่ค่อยมีตังค่ะ มีทีห้าร้อยพันนึงก็อยากประหยัดเอาไว้ใช้ เวลาเพื่อนไปเที่ยวก็ชวนทุกครั้ง

เราปฏิเสธบ่อยๆจนเหมือนเราทำตัวห่างพวกเค้า เราบอกตลอดนะว่าไม่มีตังไม่อยากยืมใคร เวลาเค้านัดเราบางทีไม่มีตังเราก็ปฎิเสธ จนกลายเป็นคนไม่รักษาคำพูด คืออยากไปเจอเพื่อนน่ะอยาก แต่เงินเราไม่พร้อมจำเป็นต้องทำให้ตัวเองลำบากอีกเหรอ ตอนไม่มีก็ต้องลำบากกับแฟน ไม่มีเพื่อนจะเข้ามาช่วยอะไรมากมาย ตอนนี้เราเริ่มอยู่ตัวแฟนก็มีงานแล้ว เก็บเงินพยายามประหยัด ไปเที่ยวกับแฟนตอนวันหยุดสองคนมีความสุข

เรานัดเพื่อนอยากเจอไปกินหมูกะทะปะเมิง มันบอกเอาให้แน่ใจก่อนค่อยชวนเหอะ ซึ้งอะพูดไม่ออก นี่คิดว่าสนิทมากพอจะเข้าใจเราสุดๆละนะ เจอคำนี้จุกเลย มาระบายเฉยๆนี่สิเขาว่ายิ่งโตเพื่อนยิ่งน้อยลง

เราไม่ซีเรียสหรอกนะ คนที่พาเรามาถึงจุดนี้ ให้ทุกอย่างก็มีแต่พ่อแม่กับแฟน เพื่อนแค่คนคอยปรึกษา  ขาดไปสักคนคงไม่อะไรมาก มิตรภาพสร้างขึ้นใหม่ได้เสมอ ขอบคุณพวกเมิงจริงๆสงสัยตรูต้องละทางโลกไปสวดมนต์บ้างละ เพื่อนกินหาง่าย เพื่อนตายไปงานศพ 😝😝😝