เรื่องราวไม่ขอเล่านะคะ เพราะอาจทำให้มีคนเสียหายได้คะ แต่ประเด็นมันมีอยูว่าดิฉันอยากทราบว่าคนอื่นจะรู้สึกเหมื่อนดิฉันรึป่าว เข้าเรื่องคะ มีผู้หญิงคนนึง อายุอานามก็เด็กมหาลัยอะคะ เค้าทำงานที่อาบอบนวดพึ่งทำคะยังไม่ถึงปี สาเหตุที่เลือกงานนี้เพราะ1.ไม่มีตังเรียนเลยคะ 2.ที่บ้านเปนหนี้(หลักแสน) และ3.อยากช่วยแบ่งเบาภาระพ่อแม่ทป่วยอาการข้อนข้างหนัก และผู้หญิงคนนี้ก็ต้องทำงานไปด้วย เรียนไปด้วยเรียนที่มหาลัยเปิดคะ ไม่ต้องไปเรียนทุกวันก็ได้ เพื่อที่จะหวังใช้หนี้ให้กับทางบ้าน และเลี้ยงดูพ่อแม่ที่น่าจะเลิกทำงานได้แล้ว ส่วนตัวดิฉันนะคะ ฉันภูมิใจมากเลยคะที่เด็กคนนี้มีเป้าหมาย มีความคิดที่ไม่ได้จะทำเพื่อตัวเองอย่างเดียว และกล้าที่จะเสียสละเพื่อตอบแทนพระคุนของผุ้มีพระคุน เลยอยากรุ้มั้งว่าในสังคมไทย จะมีคว่มคิดแบบใหนกันบ้างคะ#อ้อ ลืมบอกน้องเค้าเคยเล่าให้ฟังนะคะว่าจะคว้าเกียตินิยมมาเชยให้ได้ และคนะที่น้องเค้าเรียนนะคะเปนคนะที่ยากมากๆเลยละคะ....