อะไหล่ร่างกายผมนี้และ ผมนี้ขาแทบแตก ไข่กับหรรมนี้ไม่ต้องพูดถึง ส่วนก้นนี้ชาแบบใครเอาเข็มมาทิ่มยังไม่รู้เรื่องเลย ช่วงตอน 100 โลขึ้น
แบบใครอย่ามาโดนตัว ไมล์รถผมเอ๋อไปเลย กลับถึงบ้าน วางรถแบบ ตูจะไม่ปั่นเมิงงงง สุดท้าย ปั่นมาทำงานเหมือนเดิม
นี้ว่าจะไปเชคเบาหวานด้วย สปอนเซอร์ทั้งทริป จนผมต้องไปแวะร้านข้างทางแทน แต่ก็ต้องขอบคุณเค้าที่จัดงานนี้ครับ
และยอมรับมาดีๆฮ่ะ เนินสุดท้ายสองเนินใครเข็นบ้างครับ
เป็น 170 โลสำหรับมือใหม่แบบผม ที่ซื้อ จักรยานมาไม่ถึงเดือน แล้วมาลงรายการนี้ เพื่อนบอกเอาเลยๆ จัดไป โอ้โห้ 150โล+ เหมือนแข่งกับตัวเองจริงๆครับ ทุกอย่างเงียบมีแต่ใจกับขาปั่นไปจริงๆ
ผมนี้ หนักรถตัวเองฝุดๆ masi cx T_T
ใครไปงานปั่น กรุงเทพ-สวนผึ้ง กลับมาอะไหล่พังบ้างฮ่ะ
แบบใครอย่ามาโดนตัว ไมล์รถผมเอ๋อไปเลย กลับถึงบ้าน วางรถแบบ ตูจะไม่ปั่นเมิงงงง สุดท้าย ปั่นมาทำงานเหมือนเดิม
นี้ว่าจะไปเชคเบาหวานด้วย สปอนเซอร์ทั้งทริป จนผมต้องไปแวะร้านข้างทางแทน แต่ก็ต้องขอบคุณเค้าที่จัดงานนี้ครับ
และยอมรับมาดีๆฮ่ะ เนินสุดท้ายสองเนินใครเข็นบ้างครับ
เป็น 170 โลสำหรับมือใหม่แบบผม ที่ซื้อ จักรยานมาไม่ถึงเดือน แล้วมาลงรายการนี้ เพื่อนบอกเอาเลยๆ จัดไป โอ้โห้ 150โล+ เหมือนแข่งกับตัวเองจริงๆครับ ทุกอย่างเงียบมีแต่ใจกับขาปั่นไปจริงๆ
ผมนี้ หนักรถตัวเองฝุดๆ masi cx T_T