[ข้อมูลออกจะเก่าสักหน่อยนะครับ ตั้งแต่ปี 2000 (พ.ศ.2543) โน่นแน่ะ แต่ผมก็อยากเอามาให้อ่านกันครับ สำหรับแฟนเหนียวแน่นของนักพูดจมูกโตท่านนี้ (เป็นไอดอลของผมด้วย) ขอขอบคุณเว็บ udomteam มากครับที่รวบรวมมาให้อ่านกัน และเผื่อท่านที่ยังไม่เคยอ่านกันนะครับ และถ้าซ้ำหรือมีสิ่งใดไม่สมควรเกิดขึ้นผมต้องขออภัยด้วยนะครับ]
หลายคนเป็นแฟนเขาเหนียวแน่น หลายคนคลั่งไคล้เขาขนาดติดตามดู ‘เดี่ยวไมโครโฟน’ ทุกครั้งทุกรอบ ซื้อและอ่านหนังสือทุกเล่มที่เขาเขียน ตามติดทุกบทสัมภาษณ์ของเขาในนิตยสารและหนังสือพิมพ์ อีกทั้งอาจเคยสะกดรอยตามไปเฝ้าเขาถึงหน้าบ้าน นั่นเป็นที่มาที่ทำให้คุณอาจรู้สึกไปว่า คุณ ‘รู้จัก’ เขาดี
แต่ก่อนที่จะคิดเช่นนั้น ลองอ่านเรื่องต่อไปนี้ดูก่อน...
- นอกจากชื่อเล่นจริงๆ ที่แม่ตั้งให้ว่า ‘อู๊ด’ และชื่อเล่นว่า ‘โน้ต’ ที่คนรู้จักกันดี ตอนเด็กๆ อุดมยังเคยถูกเรียกว่า ‘จุก’ ‘แกละ’ และ ‘ไอ้หูหมา’
- ดูเหมือนทุกคนจะทราบดีว่า แม่ของอุดมชื่อ (คุณนาย) ทองสุข แต่สักกี่คนจะรู้ว่า พ่อของอุดมชื่อ สมจิตร์ และเสียชีวิตด้วยการถูกฆาตกรรม ตอนนั้นอุดมอายุ 6 ขวบ
- สมัยเป็นนักศึกษาเพาะช่างอุดมเคยฝึกงานอยู่ที่บริษัทคีตา โดยหน้าที่หลักคือช่วยแม่ค้าส้มตำหน้าบริษัทสับมะละกอ เมื่อเรียนจบ เขาเคยเข้าทำงานเป็นนักเขียนการ์ตูนที่นิตยสารชัยพฤกษ์การ์ตูนของไทยวัฒนาพานิช โดยใช้นามปากกาว่า ‘Note Namun’ (โน้ต หน้ามึน) ได้ค่าวาด 150 บาทต่อการ์ตูน 2 ช่อง
- อุดมจะไม่กินข้าวในจานที่มีลวดลาย ตอนป่วยเข้าโรงพยาบาลเขาไมกินอาหารของโรงพยาบาล อุดมชอบกินผักมาก และชอบอาหารรสหวาน เค็ม เผ็ด เขาไม่กินอาหารรสเปรี้ยว ไม่กินกาแฟ ไม่กินอาหารฟาสต์ฟู้ดอย่างพิซซ่า แฮมเบอร์เกอร์ แซนด์วิช อาหารที่ชีวิตนี้อุดมไม่คิดจะกินเด็ดขาดคือ ปลานึ่ง
- แม้งานศิลปะของอุดมจะเต็มไปด้วยสีสันสดใสหลากหลาย แต่สีที่อุดมโปรดปรานที่สุดคือ สีขาว ทุกวันนี้เขามีเสื้อยืดสีขาวประมาณ 30 ตัว กางเกงในสีขาวประมาณ 50 ตัว และไม่มีเข็มขดและกางเกงยีนต์ กางเกงส่วนใหญ่ของเขาเป็นกางเกงหูรูดร้อยเชือกที่สั่งตัดทีละครึ่งโหลจากร้านเจ๊ยุพา
- อุดมใส่เสื้อผ้าอยู่ 3 สี คือ ขาว น้ำตาล น้ำเงิน ต้องเปลี่ยนกางเกงในเป็นตัวใหม่ทุกครั้งที่ขึ้นเดี่ยวไมโครโฟนแต่ละรอบ
- ติ๊ก ชีโร่ คือคนที่มักจะทักอุดมผิดมากที่สุด
- เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือของอุดมเป็นเสียงเพลงไตเติ้ลการ์ตูนโดราเอมอน และเขาใช้พิมพ์ดีดไม่ได้ ใช้คอมพิวเตอร์และเครื่องแฟ็กซ์ไม่เป็น เขาใช้โทรศัพท์มือถือเพียงโทรออกและรับสาย ไม่สามารถใช้ฟังก์ชั่นนอกจากนี้ได้
- อุดมไม่มีของสะสม ไม่ใส่แหวน กำไล นาฬิกา เขาแพ้ทอง ใส่แล้วคัน
- เสียงที่ทำให้อุดมหงุดหงิดและอยู่ไม่ได้ คือ เสียงเด็กร้องไห้
- ดาราคนโปรดของอุดมคือ บรู๊ซ ลี, เฉินหลง, โจวชิงฉือ ส่วนคอมมิเดี้ยนที่เขาชื่นชมคือ เจอร์รี่ ไซน์เฟลด์ และ โรแวน แอตคินสัน หรือ ‘มิสเตอร์บีน’
- เวลาไปต่างประเทศหรือที่ไหนๆ อุดมมักเขียนโปสการ์ดและส่งถึงตัวเอง
- อุดมเลี้ยงเชื้อราไว้ที่ข้อเท้าข้างขวาหลายปีแล้ว เขาให้เหตุผลว่า เอาไว้เกาเล่นเวลาไม่มีอะไรทำ
- ในชีวิตที่ผ่านมา อุดมเคยคิดฆ่าตัวตายสามครั้ง ครั้งแรกอกหักจากแฟนสมัยเรียนหนังสือ คิดจะฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดจากตึกชั้น 5 ครั้งที่สองเมื่อรู้ว่าตัวเองเป็นหนี้หลายล้านบาทซึ่งเกิดจากการค้ำประกันเพื่อนสนิท ส่วนครั้งสุดท้ายเมื่อกลับจากอเมริกา แล้วพบปัญหาประดังเข้ามา ทั้งเรื่องงานและการถูกโกง เขาคิดจะฆ่าตัวตายด้วยการขับรถให้ตกจากทางด่วน แต่ ‘สติ’ และการเห็นปัญหาชีวิตของคนที่ลำบากแร้นแค้นกว่า ทำให้อุดมเลิกล้มที่จะฆ่าตัวตาย ทุกวันนี้เขาไม่เคยคิดฆ่าตัวตายอีกเลย...
ขอบคุณที่มาจากหนังสือ a day
Volume 1 number 4
december 2000
[Fact] เกร็ดชีวิต "โน้ต อุดม แต้พานิช"
[ภาพต้นแบบจากเว็บ www.flatfact.com]
http://www.udomteam.com/?p=366
หลายคนเป็นแฟนเขาเหนียวแน่น หลายคนคลั่งไคล้เขาขนาดติดตามดู ‘เดี่ยวไมโครโฟน’ ทุกครั้งทุกรอบ ซื้อและอ่านหนังสือทุกเล่มที่เขาเขียน ตามติดทุกบทสัมภาษณ์ของเขาในนิตยสารและหนังสือพิมพ์ อีกทั้งอาจเคยสะกดรอยตามไปเฝ้าเขาถึงหน้าบ้าน นั่นเป็นที่มาที่ทำให้คุณอาจรู้สึกไปว่า คุณ ‘รู้จัก’ เขาดี
- นอกจากชื่อเล่นจริงๆ ที่แม่ตั้งให้ว่า ‘อู๊ด’ และชื่อเล่นว่า ‘โน้ต’ ที่คนรู้จักกันดี ตอนเด็กๆ อุดมยังเคยถูกเรียกว่า ‘จุก’ ‘แกละ’ และ ‘ไอ้หูหมา’
- ดูเหมือนทุกคนจะทราบดีว่า แม่ของอุดมชื่อ (คุณนาย) ทองสุข แต่สักกี่คนจะรู้ว่า พ่อของอุดมชื่อ สมจิตร์ และเสียชีวิตด้วยการถูกฆาตกรรม ตอนนั้นอุดมอายุ 6 ขวบ
- สมัยเป็นนักศึกษาเพาะช่างอุดมเคยฝึกงานอยู่ที่บริษัทคีตา โดยหน้าที่หลักคือช่วยแม่ค้าส้มตำหน้าบริษัทสับมะละกอ เมื่อเรียนจบ เขาเคยเข้าทำงานเป็นนักเขียนการ์ตูนที่นิตยสารชัยพฤกษ์การ์ตูนของไทยวัฒนาพานิช โดยใช้นามปากกาว่า ‘Note Namun’ (โน้ต หน้ามึน) ได้ค่าวาด 150 บาทต่อการ์ตูน 2 ช่อง
- อุดมจะไม่กินข้าวในจานที่มีลวดลาย ตอนป่วยเข้าโรงพยาบาลเขาไมกินอาหารของโรงพยาบาล อุดมชอบกินผักมาก และชอบอาหารรสหวาน เค็ม เผ็ด เขาไม่กินอาหารรสเปรี้ยว ไม่กินกาแฟ ไม่กินอาหารฟาสต์ฟู้ดอย่างพิซซ่า แฮมเบอร์เกอร์ แซนด์วิช อาหารที่ชีวิตนี้อุดมไม่คิดจะกินเด็ดขาดคือ ปลานึ่ง
- แม้งานศิลปะของอุดมจะเต็มไปด้วยสีสันสดใสหลากหลาย แต่สีที่อุดมโปรดปรานที่สุดคือ สีขาว ทุกวันนี้เขามีเสื้อยืดสีขาวประมาณ 30 ตัว กางเกงในสีขาวประมาณ 50 ตัว และไม่มีเข็มขดและกางเกงยีนต์ กางเกงส่วนใหญ่ของเขาเป็นกางเกงหูรูดร้อยเชือกที่สั่งตัดทีละครึ่งโหลจากร้านเจ๊ยุพา
- อุดมใส่เสื้อผ้าอยู่ 3 สี คือ ขาว น้ำตาล น้ำเงิน ต้องเปลี่ยนกางเกงในเป็นตัวใหม่ทุกครั้งที่ขึ้นเดี่ยวไมโครโฟนแต่ละรอบ
- ติ๊ก ชีโร่ คือคนที่มักจะทักอุดมผิดมากที่สุด
- เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือของอุดมเป็นเสียงเพลงไตเติ้ลการ์ตูนโดราเอมอน และเขาใช้พิมพ์ดีดไม่ได้ ใช้คอมพิวเตอร์และเครื่องแฟ็กซ์ไม่เป็น เขาใช้โทรศัพท์มือถือเพียงโทรออกและรับสาย ไม่สามารถใช้ฟังก์ชั่นนอกจากนี้ได้
- อุดมไม่มีของสะสม ไม่ใส่แหวน กำไล นาฬิกา เขาแพ้ทอง ใส่แล้วคัน
- เสียงที่ทำให้อุดมหงุดหงิดและอยู่ไม่ได้ คือ เสียงเด็กร้องไห้
- ดาราคนโปรดของอุดมคือ บรู๊ซ ลี, เฉินหลง, โจวชิงฉือ ส่วนคอมมิเดี้ยนที่เขาชื่นชมคือ เจอร์รี่ ไซน์เฟลด์ และ โรแวน แอตคินสัน หรือ ‘มิสเตอร์บีน’
- เวลาไปต่างประเทศหรือที่ไหนๆ อุดมมักเขียนโปสการ์ดและส่งถึงตัวเอง
- อุดมเลี้ยงเชื้อราไว้ที่ข้อเท้าข้างขวาหลายปีแล้ว เขาให้เหตุผลว่า เอาไว้เกาเล่นเวลาไม่มีอะไรทำ
- ในชีวิตที่ผ่านมา อุดมเคยคิดฆ่าตัวตายสามครั้ง ครั้งแรกอกหักจากแฟนสมัยเรียนหนังสือ คิดจะฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดจากตึกชั้น 5 ครั้งที่สองเมื่อรู้ว่าตัวเองเป็นหนี้หลายล้านบาทซึ่งเกิดจากการค้ำประกันเพื่อนสนิท ส่วนครั้งสุดท้ายเมื่อกลับจากอเมริกา แล้วพบปัญหาประดังเข้ามา ทั้งเรื่องงานและการถูกโกง เขาคิดจะฆ่าตัวตายด้วยการขับรถให้ตกจากทางด่วน แต่ ‘สติ’ และการเห็นปัญหาชีวิตของคนที่ลำบากแร้นแค้นกว่า ทำให้อุดมเลิกล้มที่จะฆ่าตัวตาย ทุกวันนี้เขาไม่เคยคิดฆ่าตัวตายอีกเลย...
Volume 1 number 4
december 2000