เรื่องมีอยู่ว่า (เราเป็นเลสฯ) อายุ 31 เราเจอพี่เค้าครั้งแรก เราก็ยังไม่ค่อยรู้สึกชอบพี่เค้าเท่าไหร่ค่ะ แต่ก็อืมม... น่ารักดีเหมือนกัน แต่พี่เค้าทำงานคนละแผนกกับเรานะ นานๆทีจะได้ดิวเรื่องงานกันค่ะ และครั้งแรกที่เราเจอเค้า เรายิ้มให้พี่เค้านะ แต่เค้าไม่ได้ยิ้มให้เรา เราก็เอ่อ..งงค่ะ แต่ก็ไม่เป็นไรพี่เค้าน่ารักเราไม่โกรธหรอก ฮ่าๆๆ อาจจะเป็นเพราะว่าเค้าอาจยังไม่กล้า เพราะเค้าเพิ่งเข้ามาทำงานใหม่ๆ จากนั้น เราก็เจอเค้าในแคนทีนที่ทำงานบ่อยๆ ก็ไม่ได้พูดคุยกัน แต่มีอยู่วันนึ่งเค้ามานั่งทานข้าวโต๊ะเดียวกับเราแต่ในโต๊ะนั้นนั่งกันอยู่หลายคนค่ะ  แต่วันนั้นพี่เค้านั่งตรงข้ามเราเลย เราก็ตื่นเต้นที่พี่เค้ามานั่งใกล้เรา เรารู้สึกเขินมาก เค้าก็คุยกับเรา เราก็คุยนะแต่คุยน้อยมาก เพราะเราเขินเค้าและสักพักเราก็ขอตัวกลับ และเราก็เริ่มชอบพี่เค้ามากขึ้นเรื่อยๆ แต่แอบชอบอยู่ในใจ และประมาณ 1 อาทิตย์ต่อมา ตอนกลับบ้านเรามายืนรอลิฟท์คนเดียว สักพักบังเอิญพี่เค้าก็เดินมา เราทำตัวไม่ถูกเลย เราก็พูดขึ้นเสียงดังๆว่า ลิฟท์อยู่ชั้น 30 แน่ะ นานเลย แต่เราพูดก็ไม่ได้มองหน้าพี่เค้านะ และพี่เค้าก็พูดคุยกับเรา แต่เราก็ไม่มองเค้าเลย จากนั้นเราก็เดินออกจากตรงจุดนั้น และระหว่างเดินออกมา เราก็เหล่ไปมองพี่เค้านะ ว่าเค้าทำท่าแบบไหน เค้าก็หันมามองเรา พี่เค้าคงคิดว่า เราต้องไม่อยากคุยกับเค้าแน่ๆ จากนั้นอีก 2 วัน เราเจอพี่เค้าอีกหน้าลิฟท์ที่เดิม โอ๊ย...หัวใจเต้นแรงค่ะ เราเลยคิดในใจว่า ถ้าเราเดินหนีอีกอีกครั้งคงจะไม่ดีแน่ๆ เราเลยอยู่ และรอจนกว่าลิฟท์จะมา พอลิฟท์มาเราก็เข้าลิฟท์กัน 2 คน ... พี่เค้าก็คุยกับเรานะค่ะ แต่เราก็คุยกับเค้า เรารู้ตัวนะค่ะว่าเราทำไม่ถูก เรายืนหันหลังแกล้งเล่นโทรศัพท์ แต่ก็คุยกับเค้าบ้าง เราเสียใจในการกระทำที่เราทำ จากนั้นเราก็แอบชอบพี่เค้ามากขึ้นๆ จนเราไม่กล้ามองหน้าเค้า ได้แต่แอบมองหน้าเค้า และอยากมีโอกาสได้นั่งทานข้าวกับเค้าอีก แต่มันไม่มีอีกแล้ว เพราะว่าทุกวันตอนกลางวัน เวลาเรานั่งกินข้าวที่แคนทีน เราจะแอบมองเค้า มีอยู่ไม่ถึง 5 ครั้งที่เราแอบมองเค้า และเค้าหันมาทางเราพอดี เราสองคนสบตากันและเค้าก็มองเรา แต่เราก็ทำเป็นมองไปทางอื่นค่ะ เพราะกลัวพี่เค้ารู้ว่าเราแอบชอบเค้ามาก และมีอีกไม่กี่ครั้งเช่นกัน ที่เราเดินสวนกันเค้ายิ้มให้เรา และเราก็อมยิ้มให้เค้า(แบบไม่แน่ใจว่าเค้าจะยิ้มให้เรา)เพราะเราเองกลับหันไปมองข้างหลังว่าพี่เค้ายิ้มให้เราใช่ไหม และเราก็หันกลับไปมองเค้า และเค้าก็เหล่ว่าเรามองเค้าทำไม ณ ตอนนั้น เค้าคงคิดว่าเราหยิ่งใช่ไหม เพราะในแคนทีน เราก็ไม่ยิ้ม ไม่มอง ไม่สบตา แต่ก็มีอีกครั้งที่เรายิ้มให้พี่เค้าตอนที่เค้าคุยกับพี่อีกคน เพราะในกลุ่มนั้นเรานั่งอยู่ เราก็หันไปอมยิ้มให้เค้า .... แต่เราสับสนว่าเค้าจะคิดว่าเรารังเกียจเค้าไหม แต่เราก็สืบๆมานะ เค้าเปนคนเงียบๆ ดูแบบพูดจา เบาๆ ฟรุ้งฟริ้ง เพราะเราฟังจากคนที่ทำงานที่เคยดิวงานกับเค้า (คือเราหลอกถาม) แต่เราก็กลั่นใจแอดเฟสหาเค้านะ เค้าก็ไม่รับเราเปนเพื่อนเราไม่แน่ใจว่า เค้าไม่รับเพราะเค้าไม่รู้ว่าเราเป็นใครเพราะเค้าอาจจะจำไม่ได้ หรือเค้าตั้งใจจะไม่รับเรากันแน่ เราเสียใจ น้อยใจ เลย un-request พี่เค้าไป ..แต่เราก็มองเค้าอยู่เรื่อยๆ แต่ไม่ให้เค้ารู้ตัว เราอยากหาทางคุยกับพี่เค้า แต่ก็ไม่รู้จะคุยอะไร เพราะคนละแผนกกัน เราควรทำยังไงค่ะ และการกระทำที่เราเล่าไปข้างต้นเพื่อนๆว่า พี่เค้าจะคิดกับเรายังไง เค้าคิดว่าเรารังเกียจเค้าไหม และเราควรทำยังไง ให้รู้จักเค้ามากกว่านี้ จะมีทางบ้างไหม...

ปล. พี่เค้าอายุ 36 ยังดูแบบนึกว่า 29 -30 และเราก็แน่ใจนะค่ะว่าพี่ไม่มีแฟนค่ะ