เมื่อวานได้ดูหนังที่ตกเป็นข่าวใหญ่ที่สุดในรอบปี 57 เรื่องนั้นไม่พูดถึงนะมาเรื่องหนังล่ะกัน

จริง ๆ เอกลักษณ์ของคุณภาม กำกับหนังนี่มีชัดเจนมากนะครับ คือ ภาพสวย ดนตรีเนี๊ยบ เสียงประกอบละเมียด ตั้งเเต่ เมนูของพ่อ โลงจำนำ The End ฟ้าแก้มโต จนมาถึงเรื่อง เศียรสยอง  โหนี่ทำหนังมาหลายเรื่องเชียวนะครับ ผมนี่เป็นเเฟนคลับผู้กำกับคนนี้หรือเปล่าเนี่ย

ที่กล่าวมาทั้งหมดคือ ข้อดีของภาพยนตร์ที่คุณภามได้ทำขึ้นมา เเต่ข้อเสียที่เเก้ไม่หาย คือ บทภาพยนตร์ การกำกับนักแสดง องค์ประกอบฉาก เสื้อผ้า และ ความต่อเนื่องของหนัง   ส่วนวิธีการลำดับภาพหนังของคุณภามก็ดูเป็นสไตล์ไปล่ะ คือ ตัดสลับไปมาเรื่องจริงกับอดีต แต่มันไม่ทำงานให้สำเร็จลุล่วงได้เลยซักเรื่องเดียว การตัดต่อ มันไม่ได้บอกถึงการตัดสลับไปมาแล้วจะทำให้หนังคุณมีสไตล์นะครับ เเต่ การลำดับเรื่องถ้าตัดสลับเเล้วเรื่องไม่เดินหน้า ตัดสลับไปก็ไม่มีประโยชน์ กลับคิดว่าหนังไม่ได้ถูกเรียงลำดับมาตั้งเเต่บทภาพยนตร์

บทภาพยนตร์จึงเป็นหัวใจหลักของการทำหนัง อย่างที่เคยได้ยินหนังของเจ๊พจน์ เค้าก็ไม่มีบท เเต่เค้ามีเป้าหมายชัดเจนมาก และ ตีตลาดถูก ผิดกลับหนังของคุณภามที่ทำหนังออกมาไม่ชัดเจน ไม่รู้จะเล่าเรื่องอะไร คือเหมือนคิดได้เเค่ว่า มีคนหนีเข้ามาป่าแล้วเจอผี จากนั้นก็มั่ว ๆ ไป หนังจึงไม่บรรลุวัตถุประสงค์เพราะไม่มีวัตถุประสงค์นำ

ส่วนที่ดีของงานคุณภามคืองานภาพที่โดดเด่นทุกเรื่อง จริง ๆ หนังเรื่อง The End และ ฟ้าเเก้มโต ของคุณภามเมื่อปี57 ควรได้เข้าชิงงานภาพด้วยซ้ำไป อนึ่งเมื่อเรามีงานภาพที่ดี ทำไมเราถึงต้องขาดงานหลักอย่างบทภาพยนตร์

เรื่องของนักแสดง ที่ว่าการกำกับการแสดง เพราะ หนังทุกเรื่องที่คุณภามกำกับ นักแสดงจะเล่นล้น เล่นใหญ่ เล่นเยอะ บางทีไม่รู้จะเล่นอะไรก็พูดลอย ๆ ไปเรื่อย เป็นปัญหาใหญ่ของหนังคุณภามเเทบทุกเรื่อง และ นักแสดงเรื่องนี้ก็ไม่ได้ถูกใช้งานให้คุ้ม อย่าง ขนมจีนก็น่าจะมีบทที่ชัดเจนกว่านี้ คือ ไม่รู้เธอเป็นใคร เหงา เกลียดผู้ชายเพราะอะไร คือลอยมาลอยไป เสียดายวัตถุที่มีไม่สามารถนำมาใช้ได้เต็มที่ ส่วนตัวอื่นก็ไม่เด่นอะไรไม่พูดถึง

สรุปหนังเรื่องเศียรสยอง ไม่มีอะไรโดดเด่น ไม่สนุก (จนคนลุกออกจากโรงไปหลายคน) ไม่อิน ไม่น่ากลัว ไม่เข้าใจ ไม่รู้จะสื่อสารอะไรกับเราที่กำลังนั่งดูหนังที่กำลังฉายจอใหญ่ หนังไม่ดี เเต่งานภาพและดนตรีดีมาก  นอกจากตัวอย่างหนังเเล้วไม่มีอะไรที่ดูต่างเเตกต่าง [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตัวอย่างหนังแทบจะเล่าหมดแล้ว ถ้าเปรียบกับหนังตลก ก็เหมือนยิงมุขใส่ไไปในตัวอย่างหมดเกลี้ยงแล้วพอมาดูหนังเลยไม่ขำ  อย่าว่ากันเลยนะครับ ผมอยากให้หนังไทยพัฒนา ปีนี้ผมจะเขียนบอกเล่าถึงหนังไทยให้ดูซอฟลง ยังไงก็เป็นกำลังใจให้แล้วกันสำหรับหนังเรื่องต่อไป อดีตที่เลวร้าย ก็ต้องแก้ไขด้วยเวลา อย่าผิดซ้ำสอง แม้กระทั่งการทำหนังก็ต้องพัฒนาให้ไปไกลมากกว่านี้  บทภาพยนตร์สำคัญกว่าสิ่งใด

ปล.1 จริงๆเครดิตผู้กำกับควรใช้เป็นชื่อของค่ายเเทน ไม่ควรจะใช้ชื่อบอย หรืออาจช่วยกันทำ หรืออาจเป็นหุ้นใหญ่ เเต่ผมว่าเสียมารยาท
เพราะไม่รู้ว่าหนังจะลงเหวหรือดังทะลุฟ้า เครดิตผู้กำกับมันสำคัญมาก ถ้าปลดผู้กำกับ ก็ควรใส่ชื่อค่ายเเทนไปเหมือนทาเลนต์วันไปเลยจะดีกว่า

อีกเรื่องคือ เรื่องย่อที่ เมเจอร์ยาวมาก นั้นบอกทั้งเรื่องเลยนะนั่น ต้องไปฝึกเขียนเรื่องย่อด้วยนะครับ


ปล2. ทีนี้มาเรื่องโรงหนังพารากอนนะ  คือเสียเงินดูหนัง 220 บาท ราคาสูงนะครับ เเละสิ่งสำคัญก็คือ การได้รับชม รับฟังเสียงดี ๆ ของโรงหนัง
นี่อะไร ลำโพงเเตกข้างซ้ายดังมาก รำคาญทั้งเรื่อง คือควรตรวจเช็ค ตรวจสอบด้วยนะครับ หงุดหงิดมาก  (โรง12) จบ