ฉันกับสามีคบกันตั้งแต่เรียนมหาลัยค่ะ คบกันมา 5 ปี จึงแต่งงาน แต่งงานมาได้ 8 ปี มีลูกด้วยกัน 2 คน ผู้ชายทั้งคู่ คนโตจะ 7 ขวบแล้ว คนเล็ก 1 ขวบกับ 5 เดือน สุดท้ายชีวิตคู่ก็ต้องจบ เพราะความไม่รู้จักพอของสามีแล้วก็ผู้หญิงที่สามีบอกว่าดี (ดีเหรอ แอบคบกับสามีคนอื่นมา 3 ปีกว่า) ฉันกับสามีตอนคบกันเป็นแฟนก็มีทะเลาะกันตามประสาคนคบกัน มีปัญหา แต่ก็อดทน ฝ่าฟันผ่านมาได้ เค้าก็ไปมาหาสู่ที่บ้านฉัน รู้ปัญหาทุกอย่างเกี่ยวกับคนในบ้านฉัน แต่ก็รับได้ จนเราแต่งงานกัน ฉันย้ายไปอยู่บ้านสามี ใช้ชีวิตมีความสุขดี จนฉันตั้งท้องลูกคนแรก ฉันลาออกจากงานแล้วย้ายมาอยู่ที่บ้านฉันพร้อมกับสามี เพราะที่บ้านฉันมีคนช่วยเลี้ยงลูกให้ เราก็มีชีวิตอยู่กันดี ถึงแม้มีปัญหา ทะเลาะเบาะแว้งตามประสาสามีภรรยา จนฉันคลอดลูก ลูกฉันเป็นหลานคนแรกของปู่ย่า ตาย่า ทุกคนจึงรักมาก และตามใจตลอด สามีไม่ค่อยพอใจ และสามีก็มีปัญหากับคนที่บ้านฉัน สามีไม่มีความรับผิดชอบเท่าที่ควร แต่ตอนนั้นฉันไม่ได้ทำงาน เลี้ยงลูกเองจนลูก 2 ขวบ ก็ทำงาน และพอฉันทำงาน ฉันก็ไปเรียนเอาใบประกอบวิชาชีพด้วย ช่วงนั้นก็มีปัญหาต่างๆ สามีเงินไม่พอใช้ ติดเพื่อน เริ่มมีสังคมมากขึ้น ตอนนั้นสามีเปลี่ยนงานไปเป็นเซลล์ขายรถ ไม่มีเงินเดือน ขายได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ฉันก็ช่วยเท่าที่ฉันจะช่วยได้ แต่ฉันก็รับภาระเรื่องลูก ฉันเหนื่อยมาก ทำงานจันทร์-ศุกร์ ไปเรียนเสาร์-อาทิตย์ รับงานพิเศษด้วย แล้วก็ต้องมาเจอปัญหาสามี พอทะเลาะกันสามีก็ไม่พอใจฉัน จนเมื่อปี 53 ฉันจับได้ว่าสามีแอบหนีไปเที่ยวกับกลุ่มผู้หญิงที่ทำงาน โดยไม่บอกฉัน กลับบ้านตี 4 ตี 5 แต่มาโกหกว่าจะกลับไปนอนบ้านตัวเอง ฉันเครียดมากแต่ก็ยังไว้ใจสามีเหมือนเดิม เชื่อคำพูดสามีกลับมาอยู่กันดีสักพัก ฉันก็เริ่มสงสัยตัวสามีอีก ตอนกลางวันฉันโทรไปหาจะไม่ค่อยคุยนาน ไม่ค่อยโทรหาฉัน เราทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยมาก จนเดือนเมษา ปี 54 ก็จับได้ว่าสามีแอบเล่นเฟสบุ๊คกับผู้หญิงที่ทำงาน แต่สามีก็เลิกเป็นเพื่อนไป กลับมาอยู่กันดีเหมือนเดิม สามีบอกอยากมีลูกอีกคน แต่ตอนนั้นฉันเรียนต่อโท เลยยังไม่อยากมี ฉันแอบกินยาคุม แล้วก็เป็นเวลาที่สามีออกจากงานที่เก่า ย้ายมาทำงานที่ใหม่ ซึ่งงานที่ใหม่ยิ่งใกล้โชว์รูมที่ผู้หญิงคนนี้ทำงานอยู่ แล้วสามีกับผู้หญิงคนนี้ก็แอบติดต่อกันเรื่อยมา จนเดือนกุมภา ปี 55 ฉันกับสามีทะเลาะกัน ฉันไล่สามีให้กลับบ้านเค้าไป สามีกลับบ้านไปและไม่โทรมาหาฉันเลย จน 2 อาทิตย์ผ่านไป ตรงกับวันวาเลนไทน์ ฉันโทรหาสามี บอกให้พาลูกไปกินข้าว เย็นนั้นสามีมารับลูกไปห้างด้วยกัน ฉันบอกสามีให้กลับบ้าน สามีบอกไม่กลับ พาลทะเลาะกันใหญ่โต ยืนยันว่าไม่กลับอย่างเดียว เหมือนเค้าต้องการเวลาทำอะไรสักอย่าง จนพ่อแม่สามีพูดให้กลับมาอยู่กับฉันกับลูก สามีบอกว่าเดียวสิ้นเดือนค่อยกลับ และสามีก็กลับมาตอนต้นเดือนมีนา ฉันจำวันที่สามีกลับมาได้ติดตา สามีมีพฤติกรรมที่เปลี่ยนไป ฉันอยู่กับความหวาดระแวงมาก ฉันแอบเปิดรถสามีดู เจอถุงยาง 3 กล่อง กล่องแรกเปิดใช้ไป 1 อัน อีก 2 กล่องยังไม่ได้เปิด ฉันถามสามีว่าไปนอนกับใครมา สามีบอกว่าซื้อมาใช้กับฉัน ทั้งๆ ที่ก็สามีบอกอยากมีลูกอีกคน ฉันถามว่าอันที่แกะหายไปไหน สามีบอกว่าให้เพื่อนไปอันนึง ฉันเชื่อในตัวสามีเพราะตั้งแต่ที่คบกันเป็นแฟนไม่เคยมีเรื่องนอกใจเลย เวลาผ่านไปมีเรื่องให้ทะเลาะกันตลอด ยิ่งแย่ในหลายๆ เรื่อง กลับบ้านดึกบ่อย หงุดหงิดง่าย แอบเล่นโน๊ตบุ๊ค หวงโทรศัพท์ ส่วนฉันก็ไม่ค่อยเอาใจเพราะทำงานด้วย เลี้ยงลูกด้วย เรียนด้วย ชีวิตทุกวันก็เหนื่อยมากพอแล้ว ชีวิตไม่มีความสุขเลย มีแต่ปัญหา ฉันเลิกกินยาคุม บอกสามีอยากมีลูกอีกสักคนไว้เป็นเพื่อนกันกับลูกคนแรก แต่ตอนนี้สามีปฏิเสธ สามีบอกไม่พร้อมเรื่องค่าใช้จ่าย ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร จนเดือนธันวา ปี 55 สามีมาบอกเรื่องผู้หญิงคนนี้ (ผู้หญิงคนนี้กับแม่ผู้หญิงจี้มา) ตอนนั้นฉันตั้งสติไม่ได้ ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องจริง ฉันได้คุยกับแม่ผู้หญิงและตัวผู้หญิงคนนี้ ฉันไม่ได้ด่าสักคำ แม่ผู้หญิงบอกไม่ได้อยากให้ลูกสาวมายุ่งกับสามีฉัน สามีฉันไปยุ่งกับลูกสาวเค้าเอง ถ้าสามีฉันจะคบลูกสาวเค้าต้องไม่มีฉัน ฉันพูดดีๆ กับแม่ผู้หญิงและตัวผู้หญิงคนนี้ บอกให้เห็นใจฉัน ฉันคุยกับสามี สามีพูดเหมือนขอมีผู้หญิงคนนี้อีกคน ฉันบอกรับไม่ได้ ถ้ามีมันต้องไม่มีฉัน ถ้ามีฉันต้องไม่มีมัน สุดท้ายสามีเลือกฉัน พาฉันไปที่หน้าโชว์รูม บอกเลิกผู้หญิงคนนี้ ฉันกลับมาอยู่กับสามีด้วยความบอบช้ำ หวาดระแวง เจ็บปวด สามีบอกว่าที่นอกใจฉันเพราะกดดันจากครอบครัวฉัน (สามีไม่ค่อยถูกกับบ้านฉัน) จนสิ้นเดือนมกรา ปี 56 ฉันก็รู้ว่าตั้งท้องลูกอีกคน ฉันทุกข์ใจมาก จิตใจไม่ปกติ คิดมาก วิตกกังวลในสิ่งที่เจอ ไม่พอใจสามี หงุดหงิดง่ายจากการที่ฉันตั้งท้องด้วย แล้วในที่สุดสามีกับที่บ้านฉันก็มีปัญหากันอีก สามีทำร้ายคนในบ้านเรื่องถึงตำรวจ สามีกลับไปอยู่บ้าน ฉันทุกข์ใจมาก ทุกอย่างค่อยๆ เคลียร์ แต่สามีก็ไม่กลับมาที่บ้านฉันอีก ไม่มาดูแลตอนฉันท้อง ไม่ส่งเสียเงินลูก ไม่รับผิดชอบอะไรเลย พูดกับฉันว่าอยากเป็นครอบครัวต้องออกไปอยู่กับเค้าที่บ้าน ด่าคนในครอบครัวฉัน ฉันเครียดมาก จนฉันคลอดลูก พ่อแม่สามีมาบอกฉันว่าจะช่วยเลี้ยงลูกให้ ฉันต้องทำงานแล้วยายฉันก็แก่แล้ว จึงให้ลูกคนเล็กไปเลี้ยง ส่วนฉันก็ไปๆ มาๆ ระหว่างบ้านฉันกับบ้านสามี ทุกอย่างเหมือนจะดีขึ้น แต่ก็มีบางสิ่งบางอย่างที่ฉันรู้สึกได้ สามีไม่ค่อยเต็มที่กับฉันกับลูก ทุกวันเสาร์สามีกลับบ้านตี 4 ตี 5 สามีขอมีสังคมทุกวันเสาร์ ลูกคนเล็กไปอยู่บ้านสามีประมาณ 4 เดือน ฉันก็ตัดสินใจไปอยู่บ้านสามีพร้อมลูกคนโต เมื่อเดือนกุมภา ปี 57 ฉันไม่มีรถ บ้านสามีกับโรงเรียนลูกไกลมาก สามีไม่ไปส่งฉันกับลูก ปล่อยให้ฉันกับลูกนั่งรถเมล์ไป ฉันไม่เคยกลัวความลำบาก ฉันกลัวลูกไม่มีพ่อมากกว่า จนแม่ฉันให้เอารถมาใช้เพราะสงสารหลาน ตอนที่อยู่บ้านสามี ฉันดูแลรับผิดชอบลูกโดยมีพ่อแม่สามีช่วย แม่สามีเลี้ยงลูกคนเล็กให้ฉัน ฉันก็เลี้ยงลูกคนโต ชีวิตมีทั้งดีทั้งทะเลาะ แต่ก็ดูสามียังให้ความสำคัญกับครอบครัวอยู่ วันเกิดฉันก็พาไปกินข้าว ฉันอยากไปทำบุญต่อก็พาไป โดยมีทั้งฉัน ลูกทั้ง 2 คน แล้วก็แม่สามี บางวันก็ซื้อของมาทำให้ฉันกับลูกกิน ช่วยดูแลลูกบ้าง มีหลายอย่างที่เค้าก็แสดงว่ายังรักฉันอยู่ แต่หลังๆ มา สามีเริ่มมีพฤติกรรมแปลกๆ มากขึ้น เอาโทรศัพท์เข้าไปอาบน้ำด้วย หงุดหงิดง่าย ไล่ฉัน ทำเหมือนไม่สนใจฉัน ออกบ้านบ่อยขึ้น เราเริ่มทะเลาะกัน สามีบ่นฉัน หงุดหงิดใส่ฉันมากขึ้น จนวันนึงฉันทนไม่ไหวหอบลูกกลับบ้าน โดยบอกกับแม่สามีว่าฉันจะกลับไปอยู่บ้าน เพื่อดัดนิสัยลูกเค้า ถ้าไม่มีฉันกับลูกเดียวสามีก็จะคิดได้เอง ฉันเสียใจมากแต่คิดว่าต้องทำเพื่อให้สามีกลับเนื้อกลับตัว ฉันออกจากบ้านสามีตอนเดือนสิงหา ปี 57 กลับมาช่วงแรกๆ ก็ลำบากใจกับลูกมาก เพราะลูกถามหาพ่อทุกวัน แล้วคนเป็นพ่อก็ไม่เคยติดต่อมาเลย วันเกิดลูกชายคนเล็กก็ไม่โทรมา มีแต่ปู่กับย่าที่มาเยี่ยมหลาน ตอนที่ลูกเข้าโรงพยาบาล สามีมาเยี่ยมลูก ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร เวลาผ่านไป ฉันกับสามีก็ทะเลาะกันทางโทรศัพท์หลายครั้ง ทุกครั้งก็คือคำถามเดิมๆ คือมีคนใหม่ใช่มั๊ย สามียืนยันว่าไม่มี ใคร ลูกถามก็บอกว่าไม่มี ของทุกอย่างของฉันในห้องที่บ้านสามียังเหมือนเดิม ฉันทะเลาะกับสามีหลายครั้ง สามีบอกว่าฉันไปเอง ฉันไม่เอาเค้า เค้าเลยไม่เอาฉัน จนเมื่อปีใหม่ ปี 58 ฉันพาลูกไปหาสามี สามีบอกเลิกกับฉันแล้ว ไม่รักฉันแล้ว เราเข้ากันไม่ได้ ฉันร้องไห้ให้เห็นแก่ลูก สามีไม่ยอม จะเลิกท่าเดียว ฉันถามว่ามีคนอื่นเหรอ สามีบอกไม่มี ถ้าคิดว่าเค้ามีก็ไปหาหลักฐานมา สามีปฏิเสธเสียงแข็ง ฉันกลับบ้านมา สามีไม่รับโทรศัพท์ฉัน บล็อกไลน์ฉัน หลังจากนั้นฉันก็ไปหาสามีอีกครั้งพร้อมลูกๆ ทั้งพ่อแม่สามีบอกกับฉันว่าสามีไม่มีใครหรอก ฉันคุยกับพ่อแม่สามีว่าจะพยายามกลับมาเป็นครอบครัว ฉันปรึกษาแม่สามีบ่อยๆ แม่สามีบอกว่าดีแล้ว หลังจากนั้นทุกอย่างเหมือนจะดีขึ้น ลูกคุยแทงโก้กับพ่อมากขึ้น เกือบทุกวัน เล่นเกมกัน สามีมาหาลูกคนเล็กที่บ้านฉัน ตอนฉันไม่อยู่ไปทำงาน แต่เหมือนโชคชะตาลิขิตครอบครัวฉัน ฉันรู้ความจริงทุกอย่างเมื่อวันที่ 22 มกราคม ว่าสามีไม่ได้เลิกติดต่อกับผู้หญิงคนนั้น แอบคบกันมาตลอด ที่สามีจะเลิกกับฉันเด็ดขาดเพราะผู้หญิงคนนี้ต้องการความชัดเจน ที่ผ่านมาผู้หญิงคนนี้ยอมอยู่แบบหลบๆ ซ่อนๆ ใช้ช่วงเวลาที่ครอบครัวเรามีปัญหาทำดีกับสามีฉัน แต่ตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอกค่ะ สามีฉันก็เห็นแก่ตัว บอกกับผู้หญิงคนนี้ว่ากับฉันมันจบแล้ว อยู่เพื่อลูก ไม่ได้ยุ่งกับฉันมาเป็นปีๆ แล้ว สามีจะไปบอกหรือโกหกอย่างไรก็ได้ เพราะความจริงฉันรู้แก่ใจดี ฉันรู้จักสามีดี สามีเป็นคนโกหกหน้าตายมาก ผู้หญิงคนนี้ก็อยู่กับคำโกหก เธอบอกกับฉันว่าการที่สามีกลับมามีลูกกับฉันอีกคนเป็นรอยด่างในใจเธอ เธอไม่ยอมรับว่าเธอเป็นเมียน้อย บอกว่าอยู่ที่ตัวสามีฉัน สามีฉันพิสูจน์ให้เธอเห็น ฉันอยากบอกว่าอะไรที่สามีฉันทำให้เธอนั้น ฉันเคยได้รับมาหมดแล้ว วันนี้ขอให้เธออยู่กับคำโกหกและหวาดระแวงต่อไป เหมือนเดิมค่ะฉันไม่ได้ด่าทั้งผู้หญิงทั้งแม่ผู้หญิง พูดดีด้วยทุกคำ แม่ผู้หญิงพูดเหมือนเดิมว่าถ้าสามีฉันจะคบกับลูกสาวเค้าต้องเลิกกับฉันให้เด็ดขาดก่อน ง่ายๆ ดีนะค่ะ หญิงร้ายชายเลว ทิ้งครอบครัวง่ายๆ แย่งสามีคนอื่นง่ายๆ ตอนฉันรู้ก็ไม่รู้ว่าจะเสียใจหรือดีใจดี เสียใจที่ลูกมีพ่อแบบนี้ หรือดีใจที่จะได้หมดเวรหมดกรรมสักที ส่วนลูกก็ต้องรอดูกันต่อไปนะค่ะ ว่าเวรกรรมที่ทำไว้กับเด็ก 2 คนนี้จะส่งผลอะไรให้กับผู้ชายผู้หญิงคู่นี้บ้าง ยังมีรายละเอียดอีกเยอะค่ะ ผู้หญิงคนนี้บอกว่าพ่อแม่สามีรับรู้เรื่องเธอ แต่ฉันคุยกับพ่อแม่สามี พ่อสามีบอกว่าเคยถามลูกชายเค้าบอกว่าคุยๆ กันอยู่เลยลองใจบอกว่าให้พามารู้จัก ไม่เห็นมันกล้าพามาเลย ผู้หญิงคนนี้เคยขับรถมารับลูกชายเค้าครั้งนึง เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้สนใจ ส่วนแม่สามีบอกว่าไม่รู้เรื่อง ไม่รับรู้ เค้าไม่สนับสนุนเรื่องแบบนี้ ทางนู๊นจะพูดอะไรก็พูด อย่าไปสนใจ อย่าไปฟัง เค้าบอกยืนเคียงข้างฉัน ไม่เห็นคนอื่นดีกว่าหลาน ฉันรู้สึกดีที่พ่อแม่สามีไม่ทอดทิ้งฉันกับลูก แถมแนะนำสิ่งดีๆ ให้กับฉัน แม่สามีบอกให้ดูกันต่อไป ไม่ต้องไปสนใจคนพวกนั้น ฉันจะกล่าวเดินต่อไปเพื่อลูกๆ ค่ะ สิ่งสำคัญที่สุดตอนนี้คือเด็กๆ ทั้ง 2 คนค่ะ ทุกวันนี้ฉันใส่บาตรกรวดน้ำให้หญิงร้ายชายเลวคู่นั้นทุกวัน กำลังใจมาจากลูกและคนรอบข้างทุกคนค่ะ