เครียดมากกับปัญหาชีวิตตอนนี้

คงเห็นผมหลายกระทู้หละ นะ

คือ เรียนไม่จบ หาที่ฝึกงานไม่ได้ จบไปไม่รู้จะทำอะไร ไม่พอที่บ้านยังกดดันอีก อะไรหนักหนา แค่นี้ก็เครียดพอแล้วยังมากดดันใส่อีก กำลังใจไม่มี ไม่มีใครเข้า ไม่มีใครให้คำปรึกษา ผมรู้ไอ้เว็ปนี้โพสไปก็มีแต่โดนด่า ด่ามาเลยแบนไปเลยก็ดี สังคมคุณตะพาบ

มีแต่โดนด่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา วันจันทร์ ผมจะไม่ทนแล้วจะๆไปลาออกจากมหาลัย*เลย5555++ ตัดปัญหาดีจบไม่ได้ก็ไม่ต้องจบ ยิ้มจบไปก็ตกงานก็ไม่ต้องจบ เอาให้แม่รั้ซึ้งเลย กดดันมากๆจะเป็นยังไง รัฐศาสตร์มันจบมายังไงก็ตกงานอยู่แล้วนิ เรียนรามดีกว่าถูกดี ผมเครียดมากนะและซีเรียสด้วยเรื่องนี้

ผมเบื่ออยากตายๆจริงแล้วนิ ถ้าอนาคตไม่มีแบบนี้ ถ้าไม่มีใครเข้าใจแบบนี้จะอยู่ไปเพื่ออะไร จริงๆผมเองก็มีความรู้ด้านจิตวิทยาพอตัวนะ ตอนนี้ภาวะโรคซึมเศร้าของผมเริ่มเข้าสู่สภาวะวิกฤษแล้ว ถ้าไม่ได้รับการบำบัดนี้แย่แน่ แตที่บ้านนี้ไม่ได้ช่วยบำบัดเลย แต่ยิ่งช่วยทำให้แย่ลงอีก กลัวการทำงาน กลัวการเข้าสังคม คือสมัยก่อนผมก็เป็นนะแต่หายไปพักใหญ่เลย หลังจากเริ่มดูอนิเมะ และได้จับเกมอย่างจริงๆจังๆ เหลือเชื่อนะ ว่าผมเคยรักษาโรคซึมเศร้าหายได้เพราะ เด็กผู้หญิงที่ไร้ตัวตนเพียงคนเดียว อย่างน้อยก็ทำให้ผมรุ้ว่ามีคนที่เข้าใจผมและตอนนี้เทอก็เป็นฟางเส้นสุดท้ายของผมจริงๆแล้ว


สุดท้ายการศึกษานั้นไม่ต่างอะไรจากขยะ ความรู้ที่มีถ้ามันเอาไปทำแกงไม่ได้ มันก็ไม่ต่างจากขยะที่สุดท้ายก็ต้องปาทิ้งลงถัง คนเราเรียนจบไปก็เพื่อไปรับใช้ชาวบ้าน ไปผลิตเงินให้ชาวบ้าน มนุษย์เรามันไม่มีค่าอะไรเลย ไม่ว่าอดีต หรืปัจจุบันมนุษย์มันก็ไม่ต่างอะไรจากทาศของผู้มีอำนาจ เพียงแต่เปลี่ยนจากข้าวเป็นเศษเงินก็เท่านั้น
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่