ก่อนอื่นต้องบอกเลยว่าพ่อเราเป็นคนที่ติดเหล้าเอามากๆ ถึงขนาดถ้าไม่ได้กินจะลงแดงเลย
     เคยคุยกันแล้วว่าให้เลิกหรือค่อยๆ เลิกก็ได้ แค่แกทำไม่ได้ทะเลาะกันแรงหลายครั้งแล้ว พ่อแกก็บอกว่าลูกไม่ให้โอกาสพ่อบ้างเลย มันคือความสุขของพ่อที่ได้กินเหล้า เราบอกพ่อไปเลยนะว่าถ้าพ่อขออย่างอื่นถ้าไม่ใช่เหล้าหนูให้ได้ทุกอย่าง ชีวิตก็ให้ได้ แต่ทำไมถึงเลือกขอแบบนี้ แล้วถ้าเป็นหนูขอพ่อบ้างว่าขอเสพยา ขอไปขายตัวพ่อจะยอมไหม เงียบค่ะ ไม่ตอบ แต่ก็ไม่สนใจ  ล่าสุดไปหาพ่อมา ก่อนเข้าบ้านแกจะให้จอดร้านประจำคือลงไปกินเหล้าก่อนแล้วค่อยเข้าบ้าน เราเลยไม่ยอมบอกให้เข้าบ้านก่อนเพราะมันมืดเเล้วไม่ต้องกินแล้ว แต่แกไม่ยอมถึงขั้นจะ** เปิดประตูรถกระโดดลงไปเลย
      เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว บอกก็ไม่ฟัง นี้ขนาดแยกทางกับแม่เพราะเหล้าเป็นสิบปีแล้วนะ ยังไม่เลิกเลยเหล้าเนีย เอาเป็นว่า ใครจะเป็นจะตายไม่สยใจ คือเลือกเหล้าไว้ก่อน เราทะเลาะกับพ่อเราหายครั้งแล้ว คือทำทุกวิถีทางแล้วอะ ยังไง ก็ไม่ยอก * ลืมบอกว่าพ่อเราอายุ 64 แล้วนะ ร่างกายภายนอกแข็งแรงดี แต่ภายใน หมอบอกให้ทำใจไว้บ้างเพราะกินเหล้าเยอะ เราไม่รู้จะทำยังไงดี อีกอย่างพ่อเรากินเหล้าแล้วไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่อง เพราะกินแล้วจะเป็นโรคประสาท คือ ด่าแบบเสียๆหาย พูดจาไม่รู้เรื่อง พางไปหมด แล้วก็ดื้อด้วย
     *** เป็นหว่งสุขภาพแกนะค่ะ ในฐานนะลูกแต่เราทำอะไรไม่ได้เลย ** เรากับพ่อไม่ได้อยู่ด้วยกัน นานๆ จะไปเที่ยวหาทีหนึ่ง แต่ส่เงินให้ใช้ตลอด