กระแสทั้งในไทยและเทศก็ต่างเรียก เด็จพ่อแห่งเมริกวู๊ดว่า fabulous เริ่ดเลอเฟอร์เฟ็ค รวมทั้งไร้น้ำใจผิดคำพูดกับคนแคระ บลาๆๆๆ
อีกอย่างคือความเย็นชาที่ดูจะมีต่อลูก มีหลายคนคิดว่าเสด็จเตี่ยธรันดูอิลไม่ค่อยได้ดูแลเลโกลัส กรีนลีฟซะเท่าไหร่
อีกทั้งยังใจร้ายขับไล่เทารีเอลไปจากเมริกวู๊ดอีกด้วย

วันนี้เราอยากจะขอความเห็นใจจากพ่อแม่พี่น้อง มามองความรักมุมนึงที่ธรันดูอิลมีให้ลูก
กระทู้นี้จะโฟกัส movie!verse เรื่องในภาพยนตร์มากกว่าหนังสือนะคะ เพราะในหนังสือที่คุณโทลคีนเขียน เห็นได้ชัดว่าธรันดูอิลช่างเป็นคนดีเสียนี่กระไร ในขณะที่ในหนังไม่ได้แสดงภาพธรันดูอิลเป็น good guy ขนาดนั้น

ด้วยความที่ลงรูปไม่ได้ ก็กรุณาทำใจกับจขกท.หน่อยนะคะ
และจขกท.ไม่ใช่ผู้รู้ในแวดวงของคุณโทลคีนเท่าไหร่
มีอะไรช่วยบอกหน่อยนะจ๊ะ พูดดีๆนะขอร้อง อย่าดุนะ จขกท.กลัว
warning: กระทู้นี้มาเพื่อ rant โดยเฉพาะ

#ทีมเอล์ฟป่า



ท้าวความตามเรื่องอย่างที่หลายคนรู้ คุณป๋านั้นเกิดในยุคแรก ผ่านสงครามมา คุณพ่อเสียชีวิตกลางสนามรบ  แถมใน movie!verse ยังเจอมังกร เรียกได้ว่าเจอความสูญเสียมากมายก่ายกอง พอมีเมีย เมียก็มาตายที่กุนดาบัด เอาเป็นว่าคนรอบข้างของธรันดูอิลนั้นเสียชีวิตหมดเลย เสด็จป๋ายังเป็นเอล์ฟจำนวนน้อยที่หลงเหลือจนสงครามแหวนที่อยู่มาตั้งแต่ยุคแรก สำหรับเอล์ฟนั้นเวลามีคู่/คนรัก มันจะเป็นความรู้สึกที่พิเศษมาก มีคู่ชีวิตเพียงคนเดียว (และเหมือนจะสูญเสียความรู้สึกทางเพศหลังจากมีลูกแล้วด้วยมั้งนะ? อุ๊บ) เพราะมีชีวิตยาวนานเป็นพันปี ความรักของเอล์ฟเลยเป็นไปช้าๆ มากกว่าวันเดียวรักเลยตายแทนกันได้อย่างคิลีและเทารีเอล (วันเดียวสำหรับเอล์ฟนี้มันยังไม่ถึง2-3ชม.ดีของมนุษย์?)

เพราะฉะนั้นรักมาก เวลาเสียไปก็ยิ่งเจ็บมาก ธรันดูอิลคงรู้สูญเสียจนไม่สามารถพูดถึงเรื่องนั้นได้อีก จนทำให้เป็นคนเหมือนเย็นชากับเรื่องความรัก แต่จริงๆแล้วเพราะรักมากเกินไปต่างหาก พูดถึง gem of lasgalen หรือคริสตัลสีขาวที่ล้ำค่ามากๆนั้น ใน movie!verse ธรันดูอิลกล่าวว่ามันเป็น heirloom ของเขา ความจริงตาม book!verse มันคือหินที่ธรันดูอิลส่งไปที่คนแคระแห่งเอเรเบอร์เพื่อขอให้ทำสร้อยคอให้ภรรยา แต่กลายเป็นว่าธรอร์ คุณปู่ของธอรินกลับไม่ยอมคืนให้ (ใน movie!verse ตอน ee scenes จะเห็นได้ว่าสร้อยคอนั้นทำเสร็จแล้วแต่ไม่ยอมให้ธรันดูอิล)

เหตุผลที่ธรอร์ไม่ยอมคืนให้ ใน book!verse ได้กล่าวเอาไว้ว่า สร้อยคอนั้นอาจจะสวยเกินไปจนไม่อยากคืนให้ สรุปคือธรันดูอิลไม่ได้สร้อยคอกลับมา อาจจะแพลนว่าจะเอากลับไป แต่มังกรก็กลับมาถล่มเอเรเบอร์เสียก่อน สร้อยคอที่เป็นความทรงจำเดียวของภรรยานั้นก็เลยหายสาบสูญไป ในเมื่อหลุมศพภรรยาก็ไม่มีแม้แต่จะให้ร้องไห้ด้วย บ้านเก่า(โดลกูดูร์)ก็ถูกยึด มันแทบจะไม่มีอะไรเหลือให้ดูต่างหน้าแทนสร้อยคออันนี้แล้ว

ในหนังสือมีการกล่าวเอาไว้ว่า ธรันดูอิลมัวแต่นึกถึงสร้อยคอของภรรยา จนลืมนึกถึงผลของความรักของทั้งคู่ นั้นก็คือเลโกลัส กรีนลีฟ. แต่ใน movie!verse นั้นเราพอจะมีหลักฐานหรือข้อคิดเห็นจากแฟนตปท.มาเรื่องความรักที่ธรันดูอิลมีให้แก่เลโกลัส

สำหรับเอล์ฟที่มีอายุนับหลายพันปี และสำหรับเอล์ฟที่คนรักได้ตายลงไปหมด สิ่งเดียวที่เหลืออยู่ก็คือลูกชาย เลโกลัส ธรันดูอิลรู้ดีว่าข้างนอกนั้นอันตรายเพราะธรันดูอิลเข้าใจตอนที่ออร์คตัวนั้นพูดอย่างแจ่มแจ้ง (และเขาก็เคยได้รับแผลที่เจ็บแสบจากสงครามที่ต่อต้านมอร์ก็อธและเซารอนมาแล้ว) ในช่วงนึงของความคิดคงอยากจะปกป้องลูกชายคนเดียวของเขา แต่บางทีเกราะป้องกันก็เหมือนห้องที่ขังกรีนลีฟเอาไว้ ยิ่งรักมากยิ่งห่วงมากยิ่งหวงมาก

ธรันดูอิลอาจจะดูเหมือนเอล์ฟที่เย่อหยิ่งไม่สนใจใคร แต่นั้นเพราะเป็นคนกลัวความสูญเสียมากเกินต่างหาก เป็นเพราะครั้งนึงเคยแคร์มากไปต่างหากเลยเป็นแบบนี้ ไม่มีทางที่กษัตริย์อย่างธรันดูอิลจะยอมยกพลมาจนถึงเอเรบอร์ แต่หันหลังกลับไปเพราะไม่อยากมาช่วยตั้งแต่แรก แต่เป็นเพราะรู้ว่าถึงสู้ไปก็มีแต่ตายกับตาย มิหนำซ้ำยังอาจจะโดนมังกรเผาเมืองตัวเองอีก ธรันดูอิลเห็นความสำคัญของชีวิตของไพร่พลของตน(ที่ต้องมาตายให้กับคนแคระที่มันไม่ยอมคืนสร้อยคอของเมียรักให้)มากกว่าศักดิ์ศรี

ในหนังนั้น เลโกลัสดูเหมือนจะไม่เคยได้ออกไปนอกเขตเมริกวู๊ด (หรือออกไปแค่ใกล้ๆ) ทั้งที่เอล์ฟซิลวันคนอื่นดูมีความคิดที่ออกไปในโลกกว้างมากกว่ามาก เห็นอะไรกว่ามาก ถึงจะปล่อยให้ลูกชายไปสู้กับแมงมุม บลาๆ แต่คงเป็นเพราะรู้ว่ายังไงลูกชายก็ไม่ตาย หรือยังไงก็ส่งพลไปช่วยได้อยู่แล้ว (กองทัพของเมริกวู๊ดตอนนั้นมีเอล์ฟเยอะที่สุดเทียบกับที่อื่น)

มีแฟนตปท.เคยมองหนังของ PJ แบบละเอียดขึ้น แล้วก็เหมือนจะให้หลักฐานยืนยันว่าเลโกลัสไม่ใช่โตมาโดยขาดความรัก ความใส่ใจนะ และความสัมพันธ์ของเลโกะจังกับคุณพ่อก็ดีนะ (http://myrkvidrs.tumblr.com/post/109339404831/ive-always-been-very-much-on-the-side-of)


ตอนจับออร์คมาสอบสวน ธรันดูอิลตัดคอของออร์คทั้งที่บอกว่าจะปล่อยมันไป เลโกลัสกล่าวขึ้นมาว่าทำไมเตี่ยทำงั้นอ่ะ พ่อสัญญาว่าจะปล่อยเจ้านี่ไปไม่ใช่เหรอ? แฟนตปท.คนนี้กล่าวว่า เลโกลัสไม่ได้อายหรือเขินที่จะพูด เขาถามพ่อในแนวที่ร้อนใจ และยังประหลาดใจที่พ่อหลอกเจ้าออร์คแบบนั้นด้วย และนั่นคงบอกได้ว่าธรันดูอิลปรกติไม่ใช่คนแบบนี้ เลโกะจังดูตกใจ และเลโกะจังยังดูไม่หงุดหงิดสุดๆเพราะคิดว่ายังมีเรื่องที่ออร์คสามารถบอกพวกเขาได้อีก หลังจากนั้นอาเตี่ยก็บอกว่าไม่มีอะไรที่เจ้าออร์คสามารถบอกข้าได้แล้ว สั่งปิดประตูห้ามใครเข้าออก บลาๆ มันดูเย็นชาแต่คำพูดนั้นไม่ส่งให้เลโกลัส"โดยตรง" ธรันดูอิลไม่เคยพูดจาแรงๆกับลูก และเลโกลัสเองก็ยังดูเหมือนไม่คิดว่าพ่อจะลงโทษตัวเองซักนิดสำหรับการถาม
ตอนนี้คงเป็นตอนที่ธรันดูอิลโกรธ เพราะเขาเคยผ่านสงครามและเจอมังกร และรู้ว่ามันร้ายแรงขนาดไหน ตอนที่เลโกะจังถามว่า เปลวไฟแห่งสงครามคืออะไร และตอนที่โกรธ(และกลัว)ขนาดนี้คงเป็นตอนที่ธรันดูอิลจะสามารถพูดจารุนแรงกับเลโกะจังได้ (เหมือนตอนที่ทำกับธอริน) ธรันดูอิลไม่ได้ตอบโดยตรงและก็ไม่ได้ว่าอะไรด้วย
ตอนที่เทารีเอลหายออกไปจากเมริกวู๊ด เลโกลัสก็ขัดคำสั่งปะป๊าโดยการไปตามเอล์ฟที่ตนรักมา คงเพราะรู้ว่าเดี๋ยวป๋าคงยกโทษและปล่อยให้เขากับเทารีเอลกลับมา (เสด็จเตี่ยคงมี soft spot ให้ลูกของตนเองเสมอ เลโกลัสเลยขัดคำสั่งไปทุกอย่างจริ๊ง)
เลโกะจังรู้ว่าปะป๋าโกรธมาก และคงผิดหวังกับเทารีเอลที่เคยดูแลมาเกือบ 600 ปี แต่ธรันดูอิลจะยกโทษให้นะตอนที่กลับมา ภาพของเด็จเตี่ยสำหรับเลโกลัสไม่ใช่กษัตริย์ที่ใจร้ายใส่ระกำขนาดนั้น (แต่สำหรับเทารีเอลแล้วอาจจะต่าง มาพูดต่อหน้าว่าหยุดให้ความหวังเลโกะจังได้ไง ปะป๋านี่ปกป้องหวงเลโกะเกินเหตุ ลูกพ่ออายุ 3,000 ปีแล้วนะในหนังอ่ะ) และจริงๆแล้วธรันดูอิลไม่ใช่คนใจร้ายกับเหล่าเอล์ฟ อีกทั้งเรายังเห็นตอน botfa ด้วยว่าธรันดูอิลดูตกใจเสียใจกับศากศพของเอล์ฟที่เกลื่อนพื้น
กลับมาตอนที่ธรันดูอิลส่งเอล์ฟมาตามเลโกลัสกลับไป ทั้งที่เลโกลัสขัดคำสั่งแต่ธรันดูอิลก็ยังอุตส่าห์ส่งเอล์ฟซิลวันมาตามลูกกลับบ้าน เลโกลัสก็พูดเหมือนว่ากลับกันเถอะเทารีเอล เลโกะจังก็ดูไม่กลัวเลยที่ขัดคำสั่งเสด็จเตี่ย ดูเหมือนเป็นอะไรที่ธรรมดามั๊กมากก เอล์ฟที่ส่งสารมาทำหน้าเหมือนลำบากใจ แล้วบอกว่าเทารีเอลถูกเนรเทศแล้ว หน้าของเลโกลัสแบบหะ อะไรนะ นี่ไม่ใช่หน้าของเอล์ฟที่เคยถูกขัดใจแล้วก็ไม่ได้อะไรในแบบตัวเอง นี่คือหน้าของเอล์ฟหนุ่มที่ชินกับการที่ได้อะไรตามทางตนเองมากกว่า
แฟนตปท.บอกว่าเลโกะจังคงโกรธ และการที่เงาของเซารอนฉายทับเมริกวู๊ดมันทำให้เอล์ฟในนั้นล้วนแต่ถูกกระทบ (คงมีผลต่อสภาพจิตใจอันแสนใสสะอาด ออร์คกลุ่มแรกยังเป็นพวกเอล์ฟที่ถูกความมืดครอบงำแล้วก็ยอมแพ้เยย) และนอกจากนั้นเลโกะจังก็เริ่มเปลี่ยนความคิดและอยากออกไปสู้ในโลกกว้าง
เลโกลัสพูดถึงคุณแม่ตอนอยู่ที่กุนดาบัดว่า ปะป๋าไม่เคยพูดถึงแม่ ไม่มีหลุมศพ ไม่มีความทรงจำอะไร ไม่มีอะไรเลย (โฮววว กอดปลอบ) แต่การที่ธรันดูอิลไม่เคยพูดถึงคุณแม่ก็ไม่ได้หมายความว่าเลโกะจังจะไม่ได้รับการเลี้ยงดูด้วยความรักนะ

มาถึงตอน BOTFA ตอนดราม่าสุดติ่งกระดิ่งแมว
เทารีเอลนางจ่อธนูตรงหน้ากษัตรย์จ้าาาาาา (ราชาที่ตนขัดคำสั่ง ยังจะเอาลูกเขามาเสี่ยงตายอีก ไม่ใช่บอกว่านางไม่รู้สึกผิดนะ แต่คงเป็นเพราะรักคิลีมาก เจอกันวันเดียวรักแล้ว PJJJJJJJJJJJJJJ) การที่เอาอาวุธจ่อหน้ากษัตริย์ของตน แถมตั้งท่าเหมือนพร้อมยิงอีกต่างหาก แถมยังกล่าวหาว่ากษัตริย์เอล์ฟไม่มีหัวใจอีก ทั้งที่รักเมียจะตายอยู่แล้ว ธรันดี้โกรธดิ

อันนี้ลงลิ้งค์รูปให้เห็นหน้าตอนโกรธของเด็จเตี่ย
http://media.tumblr.com/8298ba7ed9bba0510c60c105aab972aa/tumblr_inline_nikmdvJZ461qmn9qh.jpg

แล้วก็ตัดธนูของเทารีเอลฉับ ทั้งที่โกรธขนาดนั้น ถ้าเป็นกษัตริย์องค์อื่นคงฟันคงเทารีเอลไปแล้วจ้า แต่ธรันดูอิลพูดต่อว่า เธอรู้อะไรเรื่องความรัก สิ่งที่เธอรู้สึกกับเจ้าคนแคระนั้นมันไม่จริง คงพูดไปด้วยความโกรธจัด เพราะธรันดูอิลรู้ถึงความรัก เพราะรู้และเพราะรักก็เลยเสียใจมากจนเป็นแบบนี้ เป็นกษัตริย์ที่ปิดตัว แต่แล้วลูกชายก็เอาดาบมากันเอล์ฟซิลวันที่โคตรจะขัดใจปะป๋า

"If you harm her, you will have to kill me"
คำพูดของเลโกะจัง หน้าของธรันดูอิลนั้นช็อคอย่างเห็นได้ชัด ไม่มีทางอยู่แล้วที่ธรันดูอิลจะฆ่าลูกชายตัวเองได้ลงคอ


ใบหน้าที่แสนเจ็บปวดของเด็จเตี่ย
http://media.tumblr.com/6dfcbec8f7d919ff31a2c3656a62b821/tumblr_inline_nikmjhRotM1qmn9qh.jpg
http://media.tumblr.com/4d470cabaf4e23a18ff83b377f37d495/tumblr_inline_nikmjlV6Dc1qmn9qh.jpg
http://media.tumblr.com/ec1c9321f3c69f3c80e03c368e497508/tumblr_inline_nikmjyvyuq1qmn9qh.jpg


โถๆๆๆๆๆๆ เด็จป๋าคอตกเลย น้ำตาจิไหล ตอนที่เลโกลัสโต้พ่อกลับไปแบบนั้น มันมีทั้งความงงงวยและเสียใจหัวใจสลายของธรันดูอิล ไม่มีการตะโกนด่า ไม่มีคำสั่ง ไม่มีคำขู่ลงโทษอะไรทั้งนั้น ธรันดูอิลไม่สามารถจะเงยคอขึ้นมาได้ด้วยซ้ำ มันมีแต่ความช็อคและเสียใจในใบหน้าของธรันดูอิล

สิ่งที่เราเห็นไม่ใช่เอล์ฟที่เย็นชาต่อลูก ธรันดูอิลรักลูกมากถึงจนเสียใจรู้สึกแย่ขนาดนี้เพราะคำพูดของลูกไม่กี่คำ
แต่เอาจริงๆ มันมีแค่ตอนนี้เท่านั้นที่ธรันดูอิลทำแบบนี้

กับธอริน? ทั้งหยิ่งยะโสแล้วก็ความเป็นศัตรูใส่กัน
กับเทารีเอล? ออกคำสั่งและน่าสะพรึงกลัวเพราะความโกรธ
กับแกนดาล์ฟ? แสนจะชัดเจนกับความรำคาญที่มี เห็นได้ชัดว่าธรันดูอิลไม่อยากเป็นหมากหนึ่งในแผนของพ่อมดเทา
กับบาร์ด? อันนี้เป็นธรรมและดูดีทีเดียว แต่ก็ยังดูห่างเหิน
กับพวกออร์ค? ไปไกลตาเลยป่ะ ยินดีต้อนรับสู่โทโสของเอล์ฟยุคหนึ่งจ้าาาาา

แต่กับเลโกลัส ไม่มีอารมณ์ หงุดหงิดโกรธหรืออะไรเลยสำหรับลูกชาย ถึงแม้ว่าธรันดูอิลจะมีเหตุผลที่จะโกรธลูกได้อย่างเต็มที่


และมันก็กลับมาตอนสุดท้ายที่เจอกันที่เรเวนฮิล ธรันดูอิลดูเหมือนจะตามหาเลโกลัสอยู่ เขาไม่มีผู้ติดตามมาด้วยทั้งที่ไปไหนก็มี แต่นี่เพื่อลูกชายยอมเดินมาทั่วถิ่นที่ออร์คตั้งฐานเพื่อตามหาลูกชาย หน้าของธรันดูอิลตอนที่เจอกรีนลีฟคือหน้าของเอล์ฟที่รักลูกชายสุดหัวใจ ถึงแม้ว่าเลโกลัสจะพูดจาไม่ดีใส่ป๊ะป๊า ไหนจะขัดคำสั่ง แต่ธรันดูอิลก็ยังตามหาลูก ไม่มีความโกรธคืออะไรเลย มีแค่พ่อที่อยากเห็นว่าลูกชายปลอดภัยดีเท่านั้น


และอีกอย่างที่ทำให้ผู้เขียนเห็นความสัมพันธ์ของพ่อลูกคู่นี้คือ ธรันดูอิลไม่ได้สั่งอะไรลูกชาย ไม่มีการบังคับให้กลับเมริกวู๊ด ไม่มี. มีแต่พ่อที่เข้าใจว่าอะไรที่เลโกลัสต้องการและดีที่สุดสำหรับเขา ธรันดูอิลเคารพในการตัดสินใจของลูก เสียงของธรันดูอิลอ่อนลง และตอนที่ธรันดูอิลพูด เลโกลัสยังหยุดฟังพ่อ


ตอนจบนั้นเป็นตอนที่ทำให้เราใจสลายที่สุด ตอนที่ธรันดูอิลพูดถึงภรรยาที่ตายไป และแม่ของเลโกลัส ธรันดูอิลที่ไม่เคยพูดถึงภรรยากับลูกสักครั้ง อาจจะเป็นเพราะกังวลว่าอาจจะไม่ได้เห็นลูกอีก อย่างน้อยบอกลูกว่าแม่เขารักขนาดไหน รักมากกว่าชีวิต (อาจจะมีสิทธิว่ามะม๊าตายตอนปกป้องลูก)

หน้าอันแสนเจ็บปวดของปะป๊า
http://media.tumblr.com/8b137b64eab9da9653d9db98672ded72/tumblr_inline_nimc1x5i8f1qmn9qh.jpg